Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σοφός για να κατανοήσει ότι ο θάνατος είναι η άρνηση και η απομάκρυνση από την ζωή.

Διότι ή ζούμε ή έχουμε πεθάνει και είμαστε νεκροί. Ενδιάμεσες καταστάσεις στον σύγχρονο κόσμο δεν υπάρχουν ούτε γίνονται αποδεκτές. Και επειδή στη ζωή είμαστε όλοι μέτοχοι από την ώρα της γέννησής μας, έτσι και στον θάνατο είμαστε όλοι μέτοχοι μόλις πάψουμε να ζούμε.

Μπορεί στη διάρκεια της ζωής μας να έχουμε περισσότερα ή λιγότερα χρήματα, να έχουμε πολλούς ή λίγους ή κανένα θαυμαστή και ακόλουθο, μπορεί να ζούμε στην Ευρώπη ή σε κάποια άλλη ήπειρο, όμως στον θάνατο και στην βασική έννοια της ζωής είμαστε όλοι μέτοχοι εξ ίσου, χωρίς καμιά εξαίρεση από την εποχή της αρχής του κόσμου μέχρι σήμερα.

Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι αποδίδουμε την μεγαλύτερη αξία στην ζωή και όχι στις αξίες της ζωής. Διότι οι αξίες της ζωής μεταβάλλονται, ενώ η ίδια η ζωή ήταν και θα είναι πάντοτε η μεγαλύτερη αξία πάνω στον κόσμο ever!

Κάθε τι που μου στερεί την ζωή είναι αποδιοπομπαίο. Κάθε αξία της ζωής, μπορεί και όχι. Στόχος του εχθρού της ψυχής μας δεν είναι μόνον η στέρηση αξιών από την ζωή μας, αλλά στόχος του είναι η στέρηση της ίδιας της ζωής.

Και αυτή την πανουργία πρέπει όλοι να την αντιληφθούμε ως καθημερινή πραγματικότητα: Πρώτο αγαθό που χάνουμε είναι η ελευθερία των επιλογών μας και η δέσμευση σε πράγματα που δεν είναι ωφέλιμα και συμφέροντα για την ζωή μου και την ελευθερία των επιλογών μου. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.