Εφόσον η αναζήτηση είναι συστατικό στοιχείο του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας, είναι προφανές ότι καθένας από μας θέλει να φτάσει την αναζήτησή του μέχρι το τέλος, μέχρι το δυνητικό τέλος, δηλαδή ως εκεί που μπορεί να το φτάσει.

Δεν αρκούμαστε δηλαδή σε μια μόνον εξωτερική αναζήτηση, αλλά θέλουμε να υπεισέλθουμε μέχρι το βάθος των πραγμάτων και να γνωρίσουμε το “τι” αλλά και το”γιατί”.

Με αυτόν μόνον τον τρόπο ικανοποιείται η περιέργεια και η διάθεση των αναζητήσεών μας. Αυτό είναι και το μήνυμα αλλά και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού. Δεν άφησε τα πράγματα μόνον στα εξωτερικά γνωρίσματα και τα εξωτερικά σημάδια της παρουσίας του θεού, θαύματα κλπ, αλλά προχώρησε και αποκάλυψε την ουσία των πραγμάτων, των αιωνίων και όχι μόνον των προσωρινών πραγμάτων.

Θέλησε να αποκαλύψει όχι μόνον τα φαινόμενα, που συνήθως μας εντυπωσιάζουν και τα θαυμάζουμε ως θαύματα, αλλά θέλησε να μας οδηγήσει στην πηγή των αξιών και της αλήθειας.

Δεν σταμάτησε και δεν φοβήθηκε να αποκαλύψει αλήθειες που τροφοδοτούν την υπαρξιακή μας υπόσταση και φυσιογνωμία, αλλά προχώρησε σε αποκαλύψεις για τον χαρακτήρα αλλά και την δυναμική παρουσία του θεού στη ζωή των ανθρώπων που επιλέγουν να στραφούν στην αναζήτηση της ουσίας και της περιουσίας των όντων.

Μέσα από τα λόγια της διδασκαλίας του, ο Χριστός οριοθέτησε το απέραντο σύμπαν, υπέδειξε το δρόμο της υπαρξιακής μας εξήγησης και αυτο – κατανόησης, απέβαλε τον φόβο του άγνωστου και τον αντικατέστησε με την ελπίδα του παρόντος και του γνωστού, έντυσε το ταξίδι του μέλλοντος με τον μανδύα της γνώσης και του αγώνα, αποκατέστησε παρεξηγημένες αξίες, και τελικά ύψωσε την σημαία της νίκης βγαίνοντας από τον τάφο, καταργώντας στην πράξη κάθε φόβο αλλά και αφροσύνη που προκαλείται από την άγνοια και το σκοτάδι.