Κοινή συνείδηση όλων των ανθρώπων όλων των εποχών ήταν η καταγωγή από κάποιον γονέα. Κανείς δεν γεννήθηκε από το τίποτα.

Αντίθετα, όλοι οι άνθρωποι θέλουν να γνωρίζουν τους γονείς και τους συγγενείς, γιατί αυτό αποτελεί έμφυτη ανάγκη μας. Και αυτό ακριβώς είναι και το κεντρικό θέμα της διδασκαλίας του Χριστού.

Στόχος αυτής της διδασκαλίας δεν ήταν μόνον η θεραπεία από τις ασθένειες ή η κάλυψη των καθημερινών αναγκών, αλλά ήταν και η αποκάλυψη του δρόμου που μας φέρνει στην επίγνωση και επαφή με τον αρχικό δημιουργό μας. Στόχος της διδασκαλίας ήταν να οδηγήσει κάθε ειλικρινή αναζητητή στην ανακάλυψη του δημιουργού.

Ξεκινώντας από τις γνώριμες εικόνες της δικής τους καθημερινότητας, τα ζώα και την φύση, προσπάθησε να αποκρυσταλλώσει με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την εικόνα του δρόμου, της οδού που μας οδηγεί πίσω στον δημιουργό μας και στην δική του αλήθεια.

Αν αυτό το πετυχαίνουμε, τότε και οι ορίζοντές μας έχουν νέο νόημα. Αν αυτό το πετύχουμε η μεταμόρφωση της καθημερινότητάς μας έρχεται σταδιακά και με ουσιαστικά αποτελέσματα.

Αν η ανακάλυψη του δρόμου της επιστροφής στον δημιουργό μας γίνει συνείδηση και οι οδηγίες του για την ζωή μας γίνονται σεβαστές και τις εκτελούμε με επιμέλεια, τότε η οπτική μας γωνία γίνεται ευρύτερη και η μιζέρια του εσωτερικού μας κόσμου συρρικνώνεται, ακριβώς γιατί μέσα στην συνείδησή μας φτάνει περισσότερο φως.

Όχι το φως του ηλεκτρισμού, ούτε το φως του ήλιου, αλλά το φως της ζωής που κατέχει και παρέχει χωρίς αντίτιμο ο ίδιος ο δημιουργός μας.