Η χρονική διάρκεια της παραμονής του Χριστού πάνω στη γη δηλώνει ότι στόχος του δεν ήταν μόνον η θαυματουργική του πορεία αλλά και η διδασκαλία του.

Ενώ δηλαδή θα μπορούσε να έχει εντυπωσιάσει με τα θαύματα και να έχει δώσει το στίγμα της δύναμής του, ωστόσο δεν ακολούθησε αυτό τον δρόμο.

Αντίθετα, ξεκίνησε εκ του μηδενός μια καριέρα δασκάλου με μαθητές, δηλαδή ασχολήθηκε με την εκπαιδευτική διαδικασία συγκεκριμένων ανθρώπων και μάλιστα όχι εκ των ανθρώπων που είχαν ήδη μια εμπειρία σε σχολεία και μάθηση. Και αυτή η πρακτική του δεν ήταν αδυναμία, αλλά ήθελε πάνω σε στερεές και πρωτότυπες βάσεις να θέσει την δική του αποκαλυπτική διδασκαλία, ξεκινώντας από το Α και φτάνοντας στο Ωμέγα.

Η στρατηγική του Χριστού δεν ήταν να εντυπωσιάσει τον κόσμο, αλλά να δείξει τον δρόμο για την επιστροφή στον δημιουργό και την αλήθεια. Και αυτή η στρατηγική δεν ήταν κατά φαντασία ή εξ αποστάσεως, αλλά παρέμενε με τους μαθητές του και με τον λόγο καθοδηγούσε τη σκέψη τους αλλά και τις πράξεις τους.

Η σύγχρονη αντίληψη της πρακτικής διδασκαλίας, -θεωρία αλλά και πράξη που αποδεικνύει την ορθότητα της θεωρίας – εφαρμόστηκε από τον ίδιο με εξαιρετικά αποτελέσματα, όπως αποδεικνύεται εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια.

Η εμβάθυνση επομένως στο περιεχόμενο και στην πρακτική της διδασκαλίας του Χριστού δεν είναι αμελητέα πράξη, αλλά είναι η προϋπόθεση για την κατανόηση του έργου του Χριστού.

Η παρουσία του στη γη δεν δημιούργησε μυστήριο, αλλά έλυσε μυστήρια, αποκάλυψε αλήθειες, καθόρισε διαδικασίες, και πάνω από όλα έδωσε το στίγμα μιας δημιουργικής πορείας που μπορεί να μετατρέψει ένα απλό αλλά ενδιαφερόμενο φυσικό πρόσωπο, σε στύλο και εδραίωμα της αλήθειας και της ζωής.