Η κατανόηση και διαχείριση του κόσμου δεν είναι εύκολο πράγμα.

Διότι μπορεί να κατανοήσω κάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κατέκτησα ή ότι μου ανήκει και μπορώ να το διαχειριστώ όπως εγώ θέλω.

Αντίθετα, είναι προφανές από την καθημερινή μας εμπειρία, ότι στον φυσικό κόσμο όλα σε κάποιον ανήκουν και τίποτα δεν είναι ελεύθερο για να το κάνω δικό μου. Από την γνώση μέχρι την αξιοποίηση και την χρήση όλα τα υλικά πράγματα – και όχι μόνον – ανήκουν σε άλλους και εγώ θα πρέπει να βρω τον δρόμο μου μέσα στην καθημερινότητα για να αποκτήσω τα δικά μου κτήματα, τις δικές μου κτήσεις, τα δικά μου διαχειριστικά πεδία.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι απλοϊκή, αλλά ξεκινά απλοϊκά για να μας οδηγήσει αργότερα στο βάθος που έχουμε όλοι ανάγκη για να κατανοήσουμε τον κόσμο και τον τρόπο που εμείς μέσα σε αυτόν θα βρούμε τον αιώνιο δρόμο.

Ζητούμενο συνεπώς κάθε φορά είναι η αφετηρία, ο στόχος και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε ώστε από το απλό και το εξωτερικό να περνάμε στο σύνθετο και  το εσωτερικό, από την επιφάνεια στο βάθος, από τα ορατά στα αόρατα.

Έτσι κατανοούμε τι ήθελε να πει ο Χριστός με την φράση “καταμάθατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει”, φράση που μας μεταφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Δεν ήθελε να γίνουμε φυσιοδίφες, αλλά να κατανοήσουμε το άγνωστο και αόρατο που λειτουργεί με βάση την αιώνια εντολή του δημιουργού χωρίς την δική μας παρέμβαση. Και αυτός είναι ο αόρατος κόσμος που οδηγεί με σοφία από το πρόσκαιρο στο αιώνιο, από το σήμερα στο αύριο, από την αποτυχία στην επιτυχία, από την κατανόηση του κόσμου στην κατάκτηση και υπέρβαση της δημιουργίας.