Στην Καινή Διαθήκη περιγράφεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη μια ασυνήθιστη συνάντηση μεταξύ του Χριστού και μιας ομάδας Ελλήνων.

Και είναι ασυνήθιστη διότι, όπως είναι γνωστό, οι Ιουδαίοι δεν συνήθιζαν να συναναστρέφονται με εθνικούς. Ωστόσο από αυτή την συνάντηση πολύ λίγες πληροφορίες αναφέρονται ως προς το περιεχόμενο της συζήτησης που είχαν.

Αυτό το οποίο μας μεταφέρει ο Ιωάννης είναι μια ολιγόλογη διδασκαλία που κάνει ο Χριστός στους μαθητές του και πιθανότατα όχι στους επισκέπτες του. Εκεί εξηγεί ότι η συνήθης εικόνα του σπόρου που πέφτει στη γη για να φυτρώσει έχει ένα ουσιαστικό νόημα, ως προς την κατανόηση της λειτουργίας της ζωής.

Ενώ δηλαδή ο σπόρος υπάρχει, ένας σπόρος – και όχι ένα αγγείο με πολλούς σπόρους – λειτουργεί με αφετηρία τον θάνατο για να αναστηθεί και να πολλαπλασιαστεί. Όσο διάστημα ο ένας σπόρος δεν σπέρνεται, δηλαδή δεν πεθαίνει μέσα στην γη, ο αριθμός του δεν πολλαπλασιάζεται, δεν πληθύνεται.

Και ενώ αυτό είναι αυτονόητο για τα ζητήματα της καθημερινότητας – όλοι κάτι θυσιάζουμε για να αποκτήσουμε κάτι που επιθυμούμε περισσότερο από αυτό που έχουμε ήδη, πχ τα χρήματά μας για ένα καινούριο αυτοκίνητο, τον χρόνο μας για να απολαύσουμε κάτι που μας ενδιαφέρει – όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της ζωής και όχι στις επιμέρους ενέργειές μας στην καθημερινότητα, εκεί ο νους μας δεν λαμβάνει υπόψη του αυτή την βασική αρχή της ζωής.

Ο ένας σπόρος σπέρνεται, χάνεται για λίγο καιρό από τα φυσικά μας μάτια, μέσα στο χώμα αποσυντίθεται, χάνει την εικόνα και τα χαρακτηριστικά που είχε πριν και αργότερα εμφανίζεται όχι πλέον ένας νέος σπόρος, αλλά εμφανίζεται ένα φυτό, διαφορετικού χρώματος και χαρακτηριστικών από τον σπόρο που γνωρίζαμε και αργότερα, αυτό το ένα φυτό που προήλθε από ένα σπόρο, θα γίνει μεγάλο, θα αυξηθεί, και στον καιρό του θα φέρει όχι ένα αλλά τριάντα ή και περισσότερα ίδια σποράκια.

Και φυσικά οι ακροατές του, όπως και σήμερα, δεν είχαν ανάγκη να ακούσουν κάτι τέτοιο, απλούστατα γιατί αυτό ήταν μια καθημερινή εικόνα σε όλους. Ωστόσο ο Χριστός επιλέγει αυτή την γνωστή σε όλους εικόνα για να μας μεταφέρει το μήνυμα της ανάστασης: χωρίς προηγούμενη ηθελημένη απώλεια, απώλεια όμως με προϋπάρχουσα την πίστη στην αποκατάσταση, δύναμη αναστάσεως όσο ζούμε εδώ στη γη δεν μπορεί να υπάρξει.