Μια ανασυγκρότηση προϋποθέτει μια ανάγκη διαφυγής από μια συγκεκριμένη και πραγματική κατάσταση.

Δεν πρόκειται για ιδεολόγημα και θεωρία, αλλά πρόκειται για πραγματικά γεγονότα που έχουν πρακτικές συνέπειες στη ζωή μου, στην καθημερινότητά μου.

Η ανασυγκρότηση σημαίνει αίσθηση ανάγκης για μια νέα κατάσταση στην οποία πρέπει να φτάσω αφήνοντας πίσω την παλιά εμπειρία. Αυτό δηλώνει ότι θα προκύψει κάτι νέο, κάτι καλύτερο για μένα και όχι βέβαια χειρότερο. Διότι η ανασυγκρότηση περιλαμβάνει νέα στοιχεία που μπαίνουν στην ζωή μου και λειτουργούν, παράγοντας κάτι νέο.

Δεν πρόκειται δηλαδή για φρεσκάρισμα του παλιού, αλλά πρόκειται για μια νέα δημιουργική πραγματικότητα που έχει άλλους κανόνες εξέλιξης και μέλλοντος. Μπορεί να υπάρχουν και παλιά εξαρτήματα μετά την ανασυγκρότηση, ωστόσο το έργο που παράγεται είναι νέο, κάθε παλιό εξάρτημα μπορεί στην κατάλληλη ώρα να απομακρυνθεί και να αντικατασταθεί από νέο για να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, αλλά σε κάθε περίπτωση το έργο που καλείται να παραχθεί είναι νέο και με άλλη προοπτική.

Η ανασυγκροτημένη και ανανεωμένη συνείδηση δεν έχει τους ίδιους στόχους με το παρελθόν. Μπορεί να χρησιμοποιεί τα ίδια δομικά στοιχεία, αλλά οι διεργασίες και οι στόχοι είναι διαφορετικοί. Η έννοια της προσωρινότητας μειώνεται και αντικαθίσταται από την έννοια της μονιμότητας και της αιωνιότητας. Η δύναμη της ανάστασης που ενεργείται μέσα στα καθημερινά μου μέλη δεν παράγει μόνο αποτελέσματα βιοπορισμού, αλλά παράγει και στοιχεία μακροπρόθεσμων αξιών, αξιών που υπάρχουν και μετά το σύντομο προσωπικό υπαρξιακό μου παρόν πάνω στη γη.

Η ανασυγκρότηση δεν βοηθά τον άνθρωπο στις καθημερινές του ανάγκες θεραπευτικά, αλλά μεταβάλλει τον υπαρξιακό μου στοχασμό και από υπολογισμό αναγκών προχωρεί σε διανομή πλούτου που όλοι έχουμε ανάγκη.