Η ανασυγκρότηση είναι βασική λειτουργία της ζωής μας. Είναι μια αόρατη λειτουργία που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό μας, αλλά τα αποτελέσματα είναι ορατά.

Ανασυγκροτώ – ανά=ξανά, συγκροτώ – σημαίνει ότι επαναφέρω κάτι σε μια προηγούμενη κατάσταση ή σε προηγούμενη εικόνα. Υπήρχε δηλαδή νωρίτερα μια άλλη εικόνα, χάλασε για κάποιο λόγο και τώρα κάνω προσπάθειες για να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση. Αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο μιας ανασυγκρότησης και εμείς χρησιμοποιούμε αυτή την έννοια σε χιλιάδες περιπτώσεις στην καθημερινότητά μας.

Από την πολιτική ανασυγκρότηση ενός κόμματος έως την ανασυγκρότηση ενός διαλυμένου παιγνιδιού. Και είναι προφανές ότι αυτό είναι και ένα από τα κυριότερα μηνύματα που ήθελε να μας δώσει ο Χριστός για την προσωπική μας αποκατάσταση – επιστροφή στον ρόλο του άρχοντα που έχουμε απωλέσει λόγω άγνοιας.

Ενώ δηλαδή ο αρχικός σχεδιασμός του ανθρώπου από τον δημιουργό του ήταν να είναι γνώστης και μιμητής του δημιουργού, εμείς χάσαμε την συνταγή, αλλοιώθηκαν τα χαρακτηριστικά μας, πάψαμε να αναζητούμε την μίμηση του δημιουργού μας και τα αποτελέσματα αυτής της άγνοιας και πρακτικής είναι ορατά στην καθημερινότητά μας και μας βασανίζουν με χίλιους τρόπους.

Διότι χάνοντας την επαφή με το πρότυπο, χάθηκε και η δυνατότητα να επιστρέψουμε στους χαμένους δρόμους. Και ενώ όλα τα εφόδια τα έχουμε, ωστόσο δεν γνωρίζουμε τον τρόπο και τον σκοπό για να τα χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινότητά μας και τα αποτελέσματα είναι θλιβερά.

Η άγνοια της δημιουργικής μας εικόνας, της εικόνας που θέλει ο δημιουργός να έχουμε, της εικόνας του άρχοντα που άρχει = κυβερνά, έχει την ευθύνη την δημιουργικής εξέλιξης του κόσμου που κυβερνά, αυτή η άγνοια είναι το μεγάλο κενό που φέρνει την καθημερινότητά μας από την μια θλίψη στην άλλη, από το ένα αδιέξοδο στο επόμενο. Και ενώ ο δρόμος είναι ανοικτός για την αποκατάσταση και την ανασυγκρότηση της προσωπικότητάς μας, εμείς μένουμε στην λάθος πλευρά και χάνουμε την ατομική και προσωπική μας ουσία και περιουσία.