Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σοφός για να κατανοήσει ότι ο θάνατος είναι η άρνηση και η απομάκρυνση από την ζωή.

Διότι ή ζούμε ή έχουμε πεθάνει και είμαστε νεκροί. Ενδιάμεσες καταστάσεις στον σύγχρονο κόσμο δεν υπάρχουν ούτε γίνονται αποδεκτές. Και επειδή στη ζωή είμαστε όλοι μέτοχοι από την ώρα της γέννησής μας, έτσι και στον θάνατο είμαστε όλοι μέτοχοι μόλις πάψουμε να ζούμε.

Μπορεί στη διάρκεια της ζωής μας να έχουμε περισσότερα ή λιγότερα χρήματα, να έχουμε πολλούς ή λίγους ή κανένα θαυμαστή και ακόλουθο, μπορεί να ζούμε στην Ευρώπη ή σε κάποια άλλη ήπειρο, όμως στον θάνατο και στην βασική έννοια της ζωής είμαστε όλοι μέτοχοι εξ ίσου, χωρίς καμιά εξαίρεση από την εποχή της αρχής του κόσμου μέχρι σήμερα.

Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι αποδίδουμε την μεγαλύτερη αξία στην ζωή και όχι στις αξίες της ζωής. Διότι οι αξίες της ζωής μεταβάλλονται, ενώ η ίδια η ζωή ήταν και θα είναι πάντοτε η μεγαλύτερη αξία πάνω στον κόσμο ever!

Κάθε τι που μου στερεί την ζωή είναι αποδιοπομπαίο. Κάθε αξία της ζωής, μπορεί και όχι. Στόχος του εχθρού της ψυχής μας δεν είναι μόνον η στέρηση αξιών από την ζωή μας, αλλά στόχος του είναι η στέρηση της ίδιας της ζωής.

Και αυτή την πανουργία πρέπει όλοι να την αντιληφθούμε ως καθημερινή πραγματικότητα: Πρώτο αγαθό που χάνουμε είναι η ελευθερία των επιλογών μας και η δέσμευση σε πράγματα που δεν είναι ωφέλιμα και συμφέροντα για την ζωή μου και την ελευθερία των επιλογών μου. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.

Βασική αρχή της Βίβλου είναι η λογική και ο λόγος, δηλαδή η αιτία για κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο.

Με αυτή την αρχή ξεκινά το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης και με την ίδια αρχή συνέχισε ο ίδιος ο Χριστός και οι μαθητές του. Κανείς δεν είναι αυθύπαρκτος. Όλοι από κάποιους γονείς προερχόμαστε και κατά την διάρκεια της ζωής μας γινόμαστε μαθητές και οι πιο επιμελείς γινόμαστε δάσκαλοι και καθηγητές.

Όμως η υπερηφάνεια όταν παίρνουμε αξιώματα είναι προ των πυλών, γιατί τα αξιώματα συνοδεύονται από τιμές και χειροκροτήματα. Και επειδή η υπερηφάνεια είναι βασικός κίνδυνος της ζωής μας, ο ίδιος ο Χριστός σπεύδει να μας προφυλάξει από την εσωτερική αυτή διαστροφή, η οποία εν τέλει είναι όχι απλά επιζήμια για μας τους ίδιους, αλλά καταστρέφει και το μέλλον, αφού μας αποκόπτει από την πορεία του ουρανού και μας προσγειώνει στο χώμα, έχοντας χάσει πολύτιμο χρόνο.

Η φυσική ανθρώπινη εξέλιξη για κάθε άνθρωπο που γεννιέται πάνω στη γη είναι να γνωρίσει και να αναγνωρίσει τον ρόλο του δημιουργού πατέρα, χωρίς όμως να μένει μόνον σε αυτήν την αρετή. Διότι στα σχολείο μαθαίνουμε την μαθητεία και τελικά μπορούμε να γίνουμε και μεις δάσκαλοι και όσοι διαθέτουμε την διάθεση, να γίνουμε και καθηγητές άλλων δασκάλων.

Δεν γεννιέται ο άνθρωπος για να πεθάνει, αλλά γεννιέται για να ζήσει αιώνια αναζητώντας τον ουράνιο πατέρα που κατέχει τα κλειδιά της αιώνιας και όχι μόνον της επίγειας ζωής μας.

Βίος “ανθόσπαρτος” και εύκολος δεν υπάρχει και όποιος τον υπόσχεται είναι λαοπλάνος.

Η ζωή άλλωστε δεν έχει νόημα αν ο άνθρωπος δεν αγωνιστεί στην καθημερινότητα, πρώτα ως βρέφος στην οικογενειακή συμβίωση και αργότερα ως μαθητής μέσα στα σχολεία της μάθησης και της παιδείας και τελικά ως ενήλικας μέσα στην πάλη και τον αγώνα των κοινωνικών και προσωπικών κατακτήσεων.

Ανεξάρτητα από την οικογενειακή μας παράδοση και την κοινωνική θέση της οικογενείας μας, όλοι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες όλων των εποχών πέρασαν μέσα από τις συμπληγάδες των εμποδίων και των δυσκολιών. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για την κατάκτηση των θεμάτων της αιωνιότητας, αφού αργά ή γρήγορα όλοι οι άνθρωποι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το θέμα αυτό, της αιώνιας ζωής.

Ωστόσο είναι γεγονός ότι κατά κανόνα εξαντλούμε τον χρόνο και τις ικανότητές μας στην οικονομική και κοινωνική μας καταξίωση, παραβλέποντας συστηματικά τα θέματα της πίστης με το σκεπτικό ότι αργότερα θα ασχοληθώ με αυτά. Και φυσικά ποτέ δεν υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να ξεκινήσω, οπότε τελικά καταλήγω στην άγνοια.

Η φυσική μας εξέλιξη από νεογέννητα βρέφη σε ώριμους ανθρώπους με ικανότητες αντίληψης και αντιμετώπισης εμποδίων, αποδεικνύει ότι είμαστε πλασμένοι για να βαδίζουμε σε αυτήν την λογική: κατανοώ το περιβάλλον και τα εμπόδια και την ίδια στιγμή ενισχύω τον εσωτερικό μου άνθρωπο, προκειμένου να υπερβώ τα εμπόδια.

Αυτή είναι και η κατεύθυνση της διδασκαλίας του Χριστού: προχωρήστε από την παιδική αφέλεια και άγνοια στην ώριμη αναζήτηση του αιώνιου ρόλου σας και μην εξαντλείστε μόνον στα καθημερινά, φοβισμένοι από τα εμπόδια που εμφανίζονται μπροστά σας.