Σε μια ανθρώπινη δημιουργία οι διαδικασίες παίζουν ρόλο σημαντικό, ωστόσο είναι προφανές ότι τον καθοριστικό ρόλο τον παίζει ο τελικός σκοπός για τον οποίο γίνονται οι διαδικασίες της δημιουργίας.

Ο τελικός στόχος δηλαδή είναι το κυρίαρχο θέμα και για τον σκοπό αυτό συγχρονίζονται όλες οι άλλες διαδικασίες. Στην περίπτωση του σύμπαντος κόσμου ο άνθρωπος και ο ρόλος του πάνω στην συνολική δημιουργία είναι τα κρίσιμα θέματα και χωρίς αυτή την κατανόηση και αποδοχή δεν υπάρχει τρόπος επικοινωνίας.

Αν δηλαδή δεν κρίνουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργείται για να είναι ο άρχοντας, εκείνος που θα εξουσιάζει τον κόσμο, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης όχι μόνον της δημιουργίας αλλά και του καθημερινού κόσμου μέσα στον οποίο βιώνουμε τα χρόνια της ζωής μας.

Διότι μπορεί να μας εντυπωσιάζουν τα διάφορα ανθρώπινα δημιουργήματα, από τα αεροπλάνα μέχρι τα κινητά μας τηλέφωνα, όμως κανένα από αυτά δεν έχει ζωή και δεν μεγαλώνει και δεν πολλαπλασιάζεται από μόνο του και μάλιστα χωρίς την δική μας συνδρομή.

Αυτή η βασική διαφορά μεταξύ της δημιουργίας του δημιουργού μας και των δικών μας δημιουργιών είναι κρίσιμο θέμα για την αναγωγή των προσπαθειών μας για ένα καλύτερο κόσμο μέσα στον οποίο θα ζήσουμε. Και στα ζητήματα αυτά η Βίβλος παρέχει πλήρη διαφάνεια ως προς τις διαδικασίες αλλά και τα εφόδια με τα οποία ο άνθρωπος είναι εφοδιασμένος για να είναι ο πραγματικός άρχοντας του κόσμου, του σύμπαντος κόσμου.

Αν αυτά τα εφόδια με τα οποία είμαστε προικισμένοι δεν τα αναγνωρίσουμε και δεν τα καλλιεργήσουμε για να είμαστε πραγματικοί άρχοντες και όχι ληστές και δολοφόνοι, τότε μοιραία όλοι πορευόμαστε χωρίς επίγνωση αλλά και χωρίς επιστροφή.

Όσοι από μας δημιουργούμε ή έχουμε πρόθεση να δημιουργήσουμε κάτι στον εικοστό πρώτο αιώνα, θα πρέπει να αναζητήσουμε και ένα πρότυπο δημιουργού για να παρακολουθήσουμε τα ίχνη του, το αποτύπωμά του πάνω στη γη, και παίρνοντας μαθήματα από εκείνον και την συμπεριφορά του, να εκτελέσουμε το δικό μας σχέδιο.

Και αν για τα ανθρώπινα πρότυπα υπάρχουν πάντα αμφιβολίες τόσο ως προς την αξιοπιστία των προθέσεων και των μέσων, όσο και ως προς την αντοχή του έργου μέσα στον χρόνο, είναι προφανές ότι το καλύτερο πρότυπο είναι ο ίδιος ο δημιουργός του κόσμου και του σύμπαντος γενικότερα.

Για τον λόγο αυτό και εκτός από την εξερεύνηση της φύσης που μας προσφέρει αναρίθμητα στοιχεία του χαρακτήρα του δημιουργού, είναι πολύτιμη και η περιγραφή της Βίβλου, τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη.

Διότι στόχος των περιγραφών της Βίβλου δεν είναι να σταματήσουμε να κοιτάζουμε γύρω μας και να παίρνουμε μαθήματα από την τελειότητα της λειτουργίας της φύσης – κάτι που ο ίδιος ο Χριστός έκανε συστηματικά με τις παραβολές και τα στοιχεία που μπορούσαν να κατανοήσουν την εποχή εκείνη οι ακροατές του – αλλά να έχουμε διπλή δικλίδα ασφαλείας στις πεποιθήσεις και στις πρακτικές μας: από την μια η μελέτη του φυσικού κόσμου που μας προσφέρει σήμερα άφθονα στοιχεία του τρόπου λειτουργίας της δημιουργίας και από την άλλη η προσήλωση στον Λόγο της Βίβλου που αυξάνει την πίστη και τις πεποιθήσεις μας για την δύναμη και τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του δημιουργού και της δημιουργίας του.

Αυτή η πεποίθηση – για την δύναμη και τον τρόπο λειτουργίας της φύσης – είναι και η βάση για την εμπιστοσύνη μας ότι η μεγάλη απόδειξη δεν είναι μόνον οι δυνάμεις που ενεργούν εδώ και εκατομμύρια χρόνια μέσα στον φυσικό κόσμο, αλλά η μεγάλη απόδειξη βρίσκεται στην ανάσταση.

Η δια πίστεως υπέρβαση του φυσικού κόσμου δεν είναι άρνηση του φυσικού κόσμου, αλλά ενίσχυση της πεποίθησης ότι η δύναμη της ανάστασης είναι παρούσα και ενεργεί και μετουσιώνει την καθημερινότητά μας σε στοιχείο της αιωνιότητας.

Όσο περισσότερο προσέχουμε στα λόγια της Βίβλου, τόσο καλύτερα κατανοούμε την δημιουργία του κόσμου, πρώτα του φυσικού – ορατού και μη – και κατόπιν την σοφία και την δύναμη, την ικανότητα και το ενδιαφέρον του δημιουργού.

Διότι ο δημιουργός δεν δημιουργεί τυχαία, αλλά δημιουργεί με σχεδιασμό, με σαφήνεια και ακρίβεια, με ασφάλεια για λειτουργία μέσα στην αιωνιότητα, με στόχους πολύ πιο μακριά από τους δικούς μας.

Για τον λόγο αυτό και η αναζήτηση και κατανόηση των λόγων της Βίβλου αποτελεί την βασική μας πηγή έμπνευσης για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, διότι δεν είναι μόνον τα βλεπόμενα, οι δημιουργίες που φαίνονται, αλλά είναι και οι προθέσεις, οι στόχοι, η αγάπη για τις δημιουργίες μας, το συνεχές ενδιαφέρον μας για ό,τι κάνουμε, και πάνω από όλα είναι η εξελικτική μας πορεία και η δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων για το επόμενο βήμα της δημιουργίας μας.

Και ενώ πολλές φορές χανόμαστε μέσα στον ενθουσιασμό μας για ό,τι κάνουμε, έρχεται η Βίβλος να μας προσγειώσει και η φύση για να προστατέψει. Αυτά που ήδη ξέρουμε είναι σταγόνα στον ωκεανό και αυτά που ήδη έχουμε δημιουργήσει – είτε ως άτομα είτε ως κοινωνίες – είναι βρεφικά παιχνίδια μπροστά στα καταπληκτικά και αιώνια δημιουργήματα του δικού μας δημιουργού, ο οποίος ό,τι έχει δημιουργήσει και μπορούμε να το κατανοήσουμε, είναι τέλειο, λειτουργεί εδώ και χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, χωρίς σύγχυση και καταστροφικές συνέπειες.

Από την άλλη, είναι προφανές ότι η υπερηφάνεια που συνοδεύει κάθε μεγάλο ανθρώπινο δημιουργό δεν υπάρχει στον δημιουργό μας. Απλούστατα διότι η υπερηφάνεια προϋποθέτει μια μειονεκτική θέση από την οποία προσπαθώ να βγω, συγκρίνοντας τον εαυτό μου με κάποιον άλλον και αυτό είναι μια ανθρώπινη αδυναμία, την οποία όλοι πρέπει να ξεπεράσουμε συγκρίνοντας τον εαυτό μας με τον ίδιο τον δημιουργό μας και όχι με κάποιον άλλον.