Αρχεία για: Ιανουάριος 2019

Συνήθως τα προβλήματά μας τα ξέρουμε μόνον εμείς. Σπάνια φίλοι ή συγγενείς γνωρίζουν κάποια από τα εσωτερικά μας αδιέξοδα, τους φόβους και τις αναστολές μας, τις πικρίες και τις κρυφές ελπίδες μας. Όλα συμβαίνουν μέσα μας και τελικά όλα μέσα μας ολοκληρώνονται.

Τίποτα από αυτά που μας απογοήτευσαν δεν μένει πάνω στη γη για να θυμίζει σε άλλους τα προσωπικά μας ελαττώματα και τις προσωπικές μας αδυναμίες. Όλα τα παίρνουμε μαζί μας και κανείς σχεδόν άλλος δεν πρόκειται να ασχοληθεί στο μέλλον με όσα υπήρξαν σημαντικά ή ασήμαντα για μας. Ο καιρός περνάει και μαζί και τα ζητήματα που μας απασχολούν, είτε βρουν τη λύση τους είτε όχι.

Και φυσικά αυτό είναι ένα βαθύ μάθημα για την καθημερινότητά μας, γιατί εμείς νομίζουμε πως το δικό μας πρόβλημα είναι το μεγαλύτερο του κόσμου και όλοι με αυτό θα ασχολούνται, ενώ στην πράξη τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Μαζί με το δικό μας τέλος, έρχεται και το τέλος όλων των θεμάτων που μας απασχόλησαν. Και αυτό έχει μεγάλη αξία, αν γίνει κατανοητό.

Ότι δηλαδή τον καιρό που βρίσκομαι στη ζωή θα πρέπει εγώ να ανακαλύψω και να εξαντλήσω τις προσπάθειές μου για να λυθούν τα ζητήματά μου. Δεν πρέπει να αφήσω τον χρόνο να κυλήσει εις βάρος μου, αλλά θα πρέπει να αξιοποιήσω κάθε στιγμή, ώστε τα ζητήματα της ζωής μου να βρουν την καλύτερη σήμερα λύση, είτε πρόκειται για ζητήματα εσωτερικών αναζητήσεων, είτε πρόκειται για εξωγενείς παράγοντες που βασανίζουν την καθημερινότητά μου.

Οι ανάγκες που συσσωρεύονται από τις διαδικασίες της επιβίωσής μου, θα πρέπει να είναι λιγότερες από τις δυνάμεις που διαθέτω για να καλύπτω αυτές τις ανάγκες. Και ο μόνος τρόπος να υπερβώ την ασαφή μου υπόσταση και την αναιμική μου δύναμη, είναι να καλλιεργήσω τις εσωτερικές μου δυνάμεις, ώστε να έχω αποθέματα για την ώρα της ανάγκης.

Και αυτό ακριβώς το μάθημα εμπεριέχει η διδασκαλία του Χριστού, στην οποία καθένας έχει σήμερα πρόσβαση, όχι μόνον να την μάθει καλά, αλλά και να την εφαρμόζει στην καθημερινότητά του για την δική του – και όχι μόνον – μεταμόρφωση.

Κατά κανόνα εμείς οι Έλληνες είμαστε θρησκευόμενοι, αλλά στην πράξη αναζητούμε θεό συνήθως όταν βρισκόμαστε σε δύσκολη κατάσταση. Όσο τα πράγματα πάνε καλά, αρκούμαστε στην τυπική μας θρησκευτικότητα.

Όταν όμως έλθει μια συμφορά, ένα αδιέξοδο – στα συναισθηματικά, οικονομικά, κοινωνικά ή στα προβλήματα υγείας, τότε τρέχουμε να καλύψουμε τα κενά και να εξαντλήσουμε κάθε θρησκευτική πράξη που γνωρίζουμε ή θα μας συμβουλέψουν. Και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό θυμίζει τον γιατρό που κάνουμε επισκέψεις όταν δεν είμαστε καλά.

Όμως ο δημιουργός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο με αυτό το σκεπτικό, αλλά τον δημιούργησε με γνώμονα την επαφή και την σχέση μαζί του, ώστε να εκπληρώνεται το σχέδιο του δημιουργού και το δημιούργημα να έχει το μέλλον και το ρόλο που του αρμόζει.

Και μπορεί σε παλιότερες εποχές αυτό να ήταν επιβεβλημένο λόγω της άγνοιας του κόσμου, όμως αυτό δεν μπορεί να ισχύει σήμερα. Σε παλιότερες δηλαδή εποχές, μέχρι τα μέσα περίπου του εικοστού αιώνα, οι άνθρωποι που πήγαιναν στα σχολεία και ήταν σε θέση να γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση ήταν κατά κανόνα λίγοι.

Σήμερα όμως, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, η βασική εκπαίδευση είναι υποχρεωτική και αυτό σημαίνει ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας είναι σε θέση, όχι μόνον να γνωρίζει γραφή και ανάγνωση, αλλά να μπορεί να γίνει πετυχημένος έμπορος, επιστήμονας ή τεχνίτης, ακριβώς γιατί η σύγχρονη ζωή τον έχει εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να μπορεί να επικοινωνεί και να κατανοεί το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον του.

Άρα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία στο γεγονός ότι τα Ιερά Γράμματα απουσιάζουν από το ρεπερτόριο της καθημερινότητάς μας. Όχι ως μυστηριακό αντικείμενο, αλλά ως υλικό ζωής, ως εφόδιο γνώσης απαραίτητο για να κερδίσω όχι μόνον το σήμερα, αλλά και το αύριο και το απώτερο μέλλον.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι μόνον για τις δύσκολες ώρες, αλλά είναι εφόδιο στην καθημερινότητα, ακριβώς γιατί οι ορθές επιλογές κάθε στιγμής σχηματίζουν τον συνολικό ασφαλή δρόμο του παρόντος και του μέλλοντος.

Πίστη είναι η εσωτερική δύναμη που έχει τοποθετήσει μέσα μας, στο υπαρξιακό DNA μας ο δημιουργός μας, ανεξάρτητα από την δική μας θέληση ή πρωτοβουλία. Είναι ένα εφόδιο που υπάρχει μέσα μας και ενεργοποιείται ανάλογα με τις απαιτήσεις της στιγμής – ψυχικές και σωματικές – και ανάλογα με την ένταση που αυτές οι απαιτήσεις εμφανίζονται στην καθημερινότητά μας.

Το εφόδιο αυτό, αόρατο αλλά υπαρκτό και λειτουργικό, συνυπάρχει και συλλειτουργεί με όλο το νευρικό και ψυχονευρωτικό μας σύστημα, φέρνοντας τα κατάλληλα αποτελέσματα στην στιγμή της ανάγκης. Ανάλογα δε με την λειτουργική και αναπτυξιακή του διαδικασία, ισχυροποιείται ή λειτουργεί μόνον για τα απλά ζητήματα της καθημερινότητάς μας.

Διότι δεν υπάρχει καμιά λειτουργία όσο ο άνθρωπος είναι στην ζωή, χωρίς να παίζει καθοριστικό ρόλο το εφόδιο της πίστης: από την απλούστερη κίνηση για να σηκωθούμε και να ξεκινήσουμε κάτι, έως την πιο σύνθετη και ενεργοβόρα της καθημερινότητάς μας, πχ την προπόνηση σε ένα άθλημα ή την οδήγηση γρήγορου μεταφορικού μέσου σε ένα μεγάλο ταξίδι.

Σε κάθε περίπτωση η πίστη λειτουργεί ως υφέρπουσα αόρατη δύναμη που ενισχύει και κατευθύνει δυναμικά την υλοποίηση των αποφάσεών μας. Και ενώ είναι προφανές ότι αυτό υπάρχει μέσα μας, στην πραγματικότητα δεν μας απασχολεί, απλούστατα διότι το έχουμε συνδυάσει μόνον με την θρησκευτική μας πίστη, με τις λατρευτικές μας πρακτικές και όχι με την λειτουργία της προσωπικής μας καθημερινότητας. Και αυτό είναι άδικο.

Διότι ενώ έχουμε μια σπουδαία ευκαιρία – ίσως την σπουδαιότερη της ζωής μας – να αναβαθμίζουμε την ποιότητα – και όχι μόνον – της ζωής μας, εμείς παραμένουμε αδρανείς και αφήνουμε αυτό το στοιχείο να υπολειτουργεί περιστασιακά στις δυσκολίες της ζωής μας.

Και φυσικά αυτό υποβαθμίζει τις ικανότητές μας να ανταποκριθούμε με επάρκεια στις προκλήσεις της ζωής που είναι κοινές για κάθε θνητό: από την αξιοπρεπή στάση σε μια οικονομική ή συναισθηματική αδυναμία ή ασθένεια ως την αντιμετώπιση του θανάτου.

Και όμως ο πυρήνας της ουσίας του έργου του Χριστού ήταν αυτό ακριβώς: να μας διδάξει τον τρόπο με τον οποίο αυτό το ατομικό και προσωπικό εφόδιο του δημιουργού μας θα το ανακαλύψουμε και θα το καλλιεργήσουμε, ώστε να αναπτυχθεί και να φέρνει αποτελέσματα πρακτικά στην καθημερινότητα, αλλά και με την προοπτική της αιωνιότητας.

Η ελευθερία είναι πολύτιμη για κάθε άνθρωπο, για κάθε ζωντανό οργανισμό, γιαυτό και την πληρώνουμε με το υψηλότερο τίμημα, τόσο για να την αποκτήσουμε όσο και για να την διατηρήσουμε. Και αυτό ισχύει τόσο για την εθνική μας ελευθερία, όσο και για την ατομική μας ελευθερία.

Και όταν λέμε ατομική ελευθερία όλοι κατανοούμε ότι μπορεί σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας να βρεθούμε κάτω από δεσμά που περιορίζουν ή καταπιέζουν την ελευθερία μας και αυτό προέρχεται, κατά κανόνα, από τις λάθος επιλογές μας στα διάφορα ζητήματα που μας απασχολούν. Ενώ δηλαδή θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει μια λάθος επιλογή, για κάποιους λόγους δεν το κάναμε, και φυσικά τα επακόλουθα τα πληρώνουμε στην πράξη.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός έκρουε τον κώδωνα το κινδύνου κατά την διδασκαλία του, θεωρώντας ότι το “προλαμβάνειν είναι κάλλιον του θεραπεύειν”. Δηλαδή καλύτερα να προλαμβάνεις και να αποφεύγεις τις λάθος επιλογές, παρά να πληρώνεις το τίμημα αργότερα για τις επιλογές σου αυτές.

Το πρόβλημα βέβαια βρίσκεται στο γεγονός, ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε χριστιανοί, αλλά κατά κανόνα αγνοούμε την διδασκαλία του Χριστού και, κυρίως, αγνοούμε τον τρόπο που η διδασκαλία αυτή εφαρμόζεται στην καθημερινή μας ζωή. Και τούτο διότι θεωρούμε ότι η πίστη και η εμπιστοσύνη στην διδασκαλία του Χριστού είναι θέμα της Εκκλησίας και όχι ατομική μου ευθύνη. Και φυσικά, όταν έρχεται ο λογαριασμός στο δικό μου όνομα, εγώ πληρώνω τα λάθη μου και όχι κάποιος άλλος ή κάποια φανταστική παρουσία.

Η διδασκαλία του Χριστού είναι για όλους και όχι για μερικούς. Είναι για κάθε ηλικία και όχι για τους ηλικιωμένους μόνον. Είναι για κάθε στιγμή της καθημερινότητας και όχι για την Κυριακή το πρωί μόνον. Είναι για την κατανόηση του κόσμου και όχι για την κατάκριση και τη απόρριψη του κόσμου. Είναι για να κερδίζουμε την καθημερινή μας ζωή, αλλά όχι εις βάρος του μέλλοντός. Είναι για να κρατήσουμε την σταθερότητα στην καθημερινότητα, χωρίς να θυσιάζουμε τον νεωτερισμό που είναι αναγκαίος για να επιβιώνουμε σήμερα. Και χωρίς την γνώση και την κατανόηση της διδασκαλίας του Χριστού, ελευθερία στην πράξη δεν μπορεί να υπάρχει.

Για να αντιμετωπιστεί η υπογεννητικότητα, η στασιμότητα παραγωγής ζωής και μέλλοντος, απαιτούνται βήματα και εξελίξεις, ώστε να γίνει η υπέρβαση του προβλήματος.

Και επειδή αυτό είναι απόλυτα κατανοητό στην καθημερινή μας πρακτική ζωή, είναι προφανές ότι ισχύουν παρόμοιοι κανόνες και για τα ζητήματα της αύξησης της πίστης μας, μέσα από την οποία παράγονται αποτελέσματα ενδυνάμωσης του εσωτερικού μας κόσμου και της ζωής μας γενικότερα. Διότι όσο υγιέστερος είναι ένας οργανισμός, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να παράξει περίσσευμα ζωής αποθησαυρισμένο για το μέλλον.

Για τον λόγο αυτό ο ίδιος ο Χριστός δεν άφησε τα πράγματα στην τύχη, αλλά εξήγησε τους κανόνες για την θεραπεία πρώτα και την βελτίωση της εσωτερικής μας ζωής αργότερα, εφόσον βέβαια είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι στην προσωπική μας ζωή και δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο με τις καρικατούρες μας.

Ως πρώτο βήμα λοιπόν έθεσε την ανάγκη να υπερβούμε την άγνοια και να προχωρήσουμε στην γνώση και την επίγνωση της αλήθειας, όχι μόνον ως φιλοσοφική θεωρεία, αλλά και ως καθημερινή πρακτική. Αυτός είναι άλλωστε και ο σύγχρονος κανόνας για κάθε κατάκτηση γνώσης στον φυσικό κόσμο το 2019.

Τίποτα δεν αποκαλύπτεται μόνο του, αν εμείς δεν το ψάξουμε, αν εμείς δεν σκύψουμε με σοβαρότητα και προσωπική υπευθυνότητα. Από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα, όλα απαιτούν προσήλωση στον στόχο. Σε διαφορετική περίπτωση, ο φυσικός κόσμος είναι εδώ, υπάρχει εδώ και χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια, αλλά εμείς συνεχίζουμε να τον αγνοούμε και να τον φοβόμαστε.

Και αυτό ακριβώς ήθελε με την διδασκαλία του να εξηγήσει ο Χριστός. Πρώτα πρέπει να δείξετε ενδιαφέρον, να ασχοληθείτε με τα ερωτήματα της ζωής, και ακολουθώντας τις οδηγίες μου να φτάσετε στις απαντήσεις. Και όσο μεγαλύτερα είναι τα ερωτήματά σας, τόσο το ενδιαφέρον και η επιμονή σας πρέπει να είναι ισχυρότερα.

Η γνώση της αλήθειας των πραγμάτων, τόσο του φυσικού όσο και του εσωτερικού μας κόσμου, είναι η προϋπόθεση, είναι το πρώτο βήμα για την εξέλιξη των αποτελεσματικών αναζητήσεων μέσα και γύρω από μας.