Αφού το δημιούργημα – ο κόσμος, το σύμπαν, ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος – είναι απέραντο, χωρίς πέρας, χωρίς τέλος κατά τις δικές μας φυσικές μετρήσεις, είναι προφανές ότι εκείνος που δημιούργησε με τόση αρμονία αυτό τον απέραντο κόσμο και όσα βρίσκονται μέσα σε αυτόν είναι κάποιος του οποίου ο υπολογισμός μεγέθους, δύναμης και σοφίας είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία ή περιγραφή.
Και με βάση αυτή την σύγχρονη μετρητική αντίληψη για τον κόσμο, μπορούμε να κατανοήσουμε τόσο τα λόγια του Χριστού στους μαθητές του το τελευταίο βράδυ, όσο και την δημιουργία που μας παραδίδει η βίβλος στο βιβλίο της Γενέσεως.
Η ζωή είναι συνδεδεμένη με τον κόσμο και την δημιουργία. Κάθε ύπαρξη εξαρτάται από το περιβάλλον και το περιεχόμενο του περιβάλλοντος. Τίποτα δεν υπάρχει μόνο του. Αντίθετα, είναι σήμερα απόλυτα κατανοητό ότι τα πάντα μέσα στον κόσμο μας είναι αλληλοεξαρτώμενα.
Χωρίς τα φυτά δεν θα υπάρχει οξυγόνο, χωρίς το οξυγόνο δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν τα ζώα και οι άνθρωποι, χωρίς το νερό δεν θα υπήρχε κανένα ίχνος ζωής – όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε – πάνω στη γη, και σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, γνωρίζουμε με απόλυτη σαφήνεια την αξία και σημασία ακόμη και του τελευταίου στοιχείου του κόσμου για την ύπαρξη και την καθημερινότητά μας.
Και όσο περισσότερο προχωρούμε στη γνώση του μετρήσιμου κόσμου μας, τόσο καλύτερα κατανοούμε την ανάγκη να είμαστε συνδεδεμένοι με τον σωλήνα της ζωής, με την παροχή οξυγόνου, με την πηγή της ζωής.
Και όσο περισσότερο κατανοούμε αυτή την αναγκαιότητα, τόσο περισσότερο τα λόγια του Χριστού αποτελούν θεμέλιο για την κατανόηση των μυστικών της ζωής. Εκείνης που ανανεώνεται και δεν πεθαίνει, εκείνης που αναπαράγεται και πολλαπλασιάζεται με γεωμετρικούς ρυθμούς, για να προλαμβάνει τις απώλειες από την φθορά.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνος που δημιούργησε και καθόρισε τις λειτουργίες στις πηγές της ζωής και μας χορηγεί πρόσβαση σε αυτές, είναι εκείνος που δημιούργησε αυτό τον μη υπολογίσιμο σε μέγεθος κόσμος μας.
