Αρχεία για: Φεβρουάριος 2019

Η υπέρβαση, το ξεπέρασμα των δυσκολιών μας χωρίς απώλειες, είναι το ζητούμενο σε κάθε φάση της ζωής μας.

Από τα μαθητικά και τα νέα επαγγελματικά μας χρόνια, αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, ξεπερνώντας το σήμερα. Και όσο τα χρόνια περνούν, τόσο περισσότερο η έννοια της υπέρβασης των δυσκολιών παίρνει σημαντικότερη θέση στη ζωή μας, αφού η εμπειρία συσσωρεύει γνώση και δεξιότητες.

Δεν είναι ωστόσο τόσο απλά τα πράγματα, αν στο μεταξύ δεν έχουμε στρέψει την προσοχή μας στα μαθήματα της Βίβλου, αν στο μεταξύ δεν έχουμε κατανοήσει την διδασκαλία του ίδιου του Χριστού.

Διότι ο ίδιος νίκησε την καθημερινότητα με την εφαρμογή των χρυσών κανόνων που περιγράφονται στα Ιερά Γράμματα, και τελικά υπερέβη τον θάνατο, τον μεγαλύτερο εχθρό κάθε ανθρώπου.

Διότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπερνούμε ίσως κάποια καθημερινά μας ζητήματα, όμως η ζωή δεν τελειώνει στον τάφο, δεν ολοκληρώνεται ο κύκλος της ζωής μας. Και το εφόδιο της πίστης μαζί με τις πληροφορίες της Βίβλου, άνοιξαν τον δρόμο για μια νέα πορεία που αφορά και την καθημερινότητα, αλλά με την προοπτική της αιωνιότητας.

Στην καθημερινότητά του ο ίδιος ο Χριστός δεν σκότωσε κανέναν, δεν επιτέθηκε σε κανένα. Δίδαξε και υλοποίησε ένα πρόγραμμα μαθητείας ζωής, χωρίς να παραβλέψει κανένα θέμα της εποχής του, καθημερινό ή βαθύτερο.

Σε κάθε ερώτημα των ανθρώπων έδωσε απάντηση με βάση τις ικανότητες του ακροατηρίου του, σε κάθε πρόκληση συμπεριφέρθηκε με ευγένεια και αμεροληψία, σε κάθε επίθεση δεν αντεπιτέθηκε αλλά υπέδειξε την υπέρβαση ως λύση, λύση που απαιτεί όμως βαθύτερες ικανότητες και αντοχές.

Και αυτά τα εφόδια μόνον μέσα από την πίστη στον δημιουργό και την κοινωνία μαζί του είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν, άσχετα αν μέσα στον καθένα μας υπάρχουν εν αγνοία μας και υπολειτουργούν.

Η υπέρβαση – υπέρ βαίνω – σημαίνει ότι καλούμαι να περάσω πάνω από κάτι το οποίο βρίσκεται μπροστά μου και όχι πίσω μου.

Υπερβαίνω σημαίνει περνώ πάνω από κάτι, προσπερνώ κάτι, δεν σημαίνει όμως ότι καταστρέφω κάτι. Υπερβαίνω σημαίνει βλέπω πίσω και πέρα από το εμπόδιο που είναι μπροστά μου και αυτή η εικόνα, η εικόνα που είναι πίσω από το εμπόδιο, με εμψυχώνει και μου δίνει τη δύναμη την εσωτερική ή την σωματική κατά περίπτωση, να περάσω πάνω από το εμπόδιο και, αφήνοντάς το πίσω μου, να κατακτήσω και να φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω.

Η υπέρβαση δηλώνει νίκη χωρίς θύματα, δηλώνει κέρδος χωρίς ζημία, δηλώνει κατάκτηση και αποδεικνύει και αναδεικνύει τον ισχυρό από τον αδύναμο. Υπέρβαση σημαίνει όραμα, σημαίνει και διάθεση να ξεπεράσω κάθε εμπόδιο που θα μπει μπροστά μου για να εμποδίσει την κατάκτησή μου. Υπέρβαση σημαίνει άνοιγμα δρόμων εκεί που δεν υπάρχουν, σημαίνει φρόνημα διαφορετικό από το φρόνημα της ήττας και της μιζέριας που συνήθως συνοδεύουν την καθημερινότητά μας. Σημαίνει φως που φωτίζει τον δρόμο πριν οι άλλοι ξυπνήσουν, σημαίνει ικανότητα και υπευθυνότητα έργων ζωής.

Υπέρβαση σημαίνει αναίρεση διαχωριστικών γραμμών και αντιλήψεων, σημαίνει πορεία προς την ενότητα με τον δημιουργό, σημαίνει κατακτήσεις πέραν της καθημερινής προσδοκίας, σημαίνει εμπλουτισμό της εμπειρίας, σημαίνει άρχοντα ισχυρό και με επίγνωση της αλήθειας. Σημαίνει θάρρος και όχι φόβο, σημαίνει ικανότητα κατακτήσεων, σημαίνει ορίζοντες εκεί που άλλοι πνίγονται στην καθημερινότητα και τα μικρά ή μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν. Υπέρβαση σημαίνει βάθος και πλάτος γνώσης και εμπειρίας. Σημαίνει ευσπλαχνία και κατανόηση της πραγματικότητας. Σημαίνει πλούτο και δόξα και όχι πόλεμο και καταστροφή.

Υπέρβαση δεν σημαίνει σύγκρουση, αλλά σημαίνει ικανότητα μεγαλύτερη από εκείνη που διαθέτουν οι άλλοι φίλοι ή εχθροί.

Το νυν και αεί, το σήμερα και το πάντα, το τώρα και το μέλλον, είναι δυο παράγοντες μέσα στους οποίους το σύνολο του βίου μας εντάσσονται όλες οι δραστηριότητές μας.

Χωρίς το σήμερα, το νυν, δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει κανένα μέλλον. Και χωρίς το μέλλον το σήμερα είναι αδιάφορο, είναι συγκεχυμένο, είναι αόριστο, είναι άμορφο και άγνωστο από την πρώτη επόμενη στιγμή. Και επειδή όλοι μας έχουμε την τάση να δίνουμε μεγαλύτερη αξία στο ένα από τα δύο, έχουμε την τάση το ένα να υποτιμούμε και το άλλο να υπερεκτιμούμε, έρχεται η Βίβλος, έρχεται ο ίδιος ο Χριστός να βάλει τα πράγματα στη σωστή και υπεύθυνη θέση.

Και τα δυο είναι εξίσου σημαντικά και καθοριστικά του συνόλου της ζωής μας. Λάθη μπορεί να συμβαίνουν, αβλεψίες μπορεί να υπάρξουν, αλλά αν η ισορροπία είναι ορθή, τότε όλα έχουν περιθώρια διόρθωσης και αποκατάστασης. Αν το βλέμμα είναι σωστά προσηλωμένο στο μέλλον αλλά τα πόδια μας πατούν σταθερά στο σήμερα, τότε και τα τυχόν λάθη είναι εύκολο να διορθωθούν και η τάξη στη ζωή μας να επανέλθει.

Αυτό ήταν το μάθημα που έλαβε ο Πέτρος από τον ίδιο τον Χριστό, αυτό ήταν το μάθημα από την Παλαιά Διαθήκη, αυτό αποδεικνύεται και από την δική μας καθημερινή εμπειρία.

Φυσικά, όταν μέσα σε όλα αυτά παρεμβάλλεται η πίστη και εμπιστοσύνη στον δημιουργό, το θέλημα και τον δρόμο του οποίου αναζητούμε καθημερινά, τότε και το σήμερα είναι προσαρμοσμένο σε ένα διηνεκές μέλλον, το αεί, και κάθε γεγονός της ημέρας που διανύουμε είναι τμήμα μιας πορείας προς το αεί, προς το μέλλον.

Αυτή είναι η προοπτική της πίστης. Κτίζει το μέλλον πατώντας στο σήμερα. Κάθε επιτυχία σήμερα, ενισχύει και μεταφέρει το μέλλον πιο κοντά στην δική μας προσωπική πραγματικότητα.

Ο προσωπικός μας εκπαιδευτής είναι μια πραγματικότητα στον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα.

Υπάρχουν χιλιάδες και εκατομμύρια περιπτώσεις, μέσα από τις οποίες διαπιστώνουμε αυτή την σύγχρονη τεχνική στην καθημερινότητά μας.

Από το προσωπικό μας κινητό τηλέφωνο μέχρι τις επισκέψεις μας στο internet είναι προφανές ότι καθένας έχει τον προσωπικό του τρόπο μέσα από τον οποίο μαθαίνει τη σύγχρονη πραγματικότητα και μπορεί να συνεργάζεται και να επιβιώνει στις καθημερινές του λειτουργίες.

Αυτό ακριβώς πριν από δυο χιλιάδες χρόνια εντόπισε ως αναγκαιότητα ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος στην δική του διδασκαλία για την προσέγγιση και την κατανόηση του πατέρα δημιουργού, υπέδειξε αυτό ως τρόπο μαθήσεως των δικών του οδηγιών για την καθημερινότητά μας.

Δεν πρόκειται δηλαδή για την μεσαιωνική αντίληψη ότι όλοι είμαστε το ίδιο και είμαστε ένα, αλλά ο ίδιος ο Χριστός αποσαφήνισε με τον καλύτερο τρόπο την ατομική και ιδιαίτερη προσωπικότητα καθενός από μας.

Άρα και η εκπαιδευτική και μαθησιακή μας πορεία υπόκειται στην παράμετρο αυτή, της προσωπικής εκπαίδευσης, γεγονός που ο σημερινός τρόπος ζωής μας το επιβεβαιώνει με απόλυτα κατανοητό τρόπο.

Ο ίδιος ο Χριστός εξήγησε ότι η δική του διδασκαλία για την επιστροφή και επαφή με τον δημιουργό μας δεν είναι απλή και εύκολη, αλλά είναι σύνθετη και απαιτεί ιδιαίτερη μαθησιακή μεταχείριση για τον καθένα που επιθυμεί να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο της επιστροφής και κατανόησης του δημιουργού μας.

Από τις αρχικές γενικές γνώσεις της πίστης, προχώρησε στην εξατομίκευση κάθε προσωπικότητας. Μετά τις γενικές γνώσεις υπέδειξε ως αναγκαία την προσωπική εμπειρία και κατανόηση των δρόμων και των μεθόδων της καθημερινότητας, ώστε οι προσπάθειες να έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Από την διδασκαλία για το δικό του πρόσωπο προχώρησε στην εξήγηση της αποκάλυψης του ίδιου του πατέρα δημιουργού, θέτοντας τις βάσεις για μια αιώνια αναζήτηση, για μια αιώνια διαδικασία που εξελίσσεται μέσα από την δική μας ατομική ωρίμανση που επιφέρουν οι καθημερινές εμπειρίες μας μαζί του.

• Η κατάκτηση (89)
• Η κατάκτηση (88)
• Η κατάκτηση (87)
• Η κατάκτηση (86)
• Η κατάκτηση (85)

Η ανάγκη των δομικών, εσωτερικών δηλαδή αλλαγών, δεν αφορά μόνον τους επώνυμους, αλλά αφορά και τους κοινούς θνητούς που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τον δημιουργό τους μέσα από την διαδικασία της πίστης. Διότι δεν διαφέρει μπροστά στα μάτια του θεού ο ένας από τον άλλον.

Μπορεί για μας η επίδραση ενός φυσικού προσώπου να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από κάποιον άλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον δημιουργό που δημιούργησε και τους δυο για τους δικούς του σκοπούς.

Και αυτό ακριβώς το μάθημα μας παραδίδει αναλυτικά η Καινή Διαθήκη. Υπάρχουν ονόματα που αναφέρονται με έμφαση συχνά στο κείμενο, αλλά υπάρχουν και άλλα παραδείγματα που αναφέρονται άπαξ, και προφανώς υπάρχουν εκατομμύρια ανώνυμων για μας που δεν αναφέρονται καθόλου, αλλά είναι προφανές ότι είχαν ανακαλύψει και τους είχαν αποκαλυφθεί μεγάλες αλήθειες σχετικές με τον δημιουργό και το αιώνιο έργο του.

Ένας από αυτούς είναι και ένας στρατιωτικός, ο Κορνήλιος, ο οποίος δεν γνωρίζει αλλά αναζητά τον ζωντανό θεό. Δεν είναι Ιουδαίος πιθανόν, δεν ανήκει σε κανένα ιερατείο, αλλά έχει εσωτερικές ανησυχίες, έχει προσωπικά ερωτήματα και κάνει ό, τι περνά από το χέρι του για να έχει την συνείδησή του στραμμένη προς τον άγνωστο δημιουργό του.

Και φυσικά ο θεός δεν τον αγνοεί, όπως δεν αγνοεί και κανέναν ποτέ όταν οι αναζητήσεις είναι ειλικρινείς και απλές, όταν στόχος των αναζητήσεων δεν είναι ο πλουτισμός και η καλοπέραση μόνον, αλλά στόχος είναι η επαφή, η γνωριμία, η επικοινωνία με τον δημιουργό της ζωής.

Για τον λόγο αυτό επιστρατεύεται το μεγαλύτερο όνομα της εποχής, ο Σίμων Πέτρος, ο οποίος όμως πρέπει πρώτα ο ίδιος να μεταλλαχθεί και από την πατροπαράδοτη αλλά γνήσια πίστη του, να μεταφερθεί στις πραγματικές ανάγκες αναζήτησης του ζωντανού θεού από κάθε άνθρωπο, αδιακρίτως εθνότητας, φύλλου, γλώσσας και πεποιθήσεων.

Και φυσικά αυτή η μετάλλαξη του Σίμωνα δεν είναι εύκολη, ακριβώς γιατί ο ίδιος είχε μεγαλώσει σε ένα αυστηρό περιβάλλον, σε μια κοινωνία περιορισμένης αντίληψης για τον υπόλοιπο κόσμο, σε ένα κόσμο ο οποίος αν και είδε και άκουσε τον ίδιο τον Χριστό, δεν κατάφερε να μεταφερθεί από την παράδοση στην ζωντανή πράξη, δεν κατάφερε να υπερβεί τις αξίες του παλαιού μπροστά στους ορίζοντες που άνοιγε το νέο μήνυμα της ανάστασης του Χριστού.