Τα υπαρξιακά θέματα, τα ζητήματα δηλαδή του γιατί υπάρχω, τι σημαίνει υπάρχω και δεν υπάρχω, κλπ, είναι ερωτήματα στην συνείδηση κάθε ανθρώπου που περιμένουν τις απαντήσεις μας.
Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει αυτό το ερώτημα, όσο βαθιά και αν κρύβει αυτή την εσωτερική του φωνή και όσο επιπόλαια και αν το αντιμετωπίζει. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι γεννηθήκαμε, ξέρουμε ότι θα κατακτήσουμε πράγματα στη ζωή, αλλά και όλοι ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι στο τέλος όλα θα μείνουν εδώ και καθένας παύει να συγκαταλέγεται μεταξύ των ζώντων, όσο υψηλά ιστάμενος και αν είναι και όσο μεγαλύτερο πλούτο και εξουσία και αν κατέκτησε.
Άρα, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι απαντήσεις στα μεγάλα υπαρξιακά μας ερωτήματα δεν μπορεί να υποκατασταθούν με εφήμερα στοιχεία, τα οποία είναι προφανές ότι σύντομα δεν θα υπάρχουν ή δεν θα παίζουν κανένα ρόλο στην προσωπική μας ζωή. Αυτή είναι και η διαφορά μεταξύ των καθημερινών ζητημάτων επιβίωσης και των θεμάτων αυτής καθ εαυτής της ζωής. Διότι είναι άλλο η ανάγκη για τροφή, ενδυμασία και κοινωνική ζωή και άλλο αυτή η ίδια η ζωή.
Και σε αυτά τα ερωτήματα μόνον ο ίδιος ο Χριστός έδωσε πειστικές και περιεκτικές για κάθε περίπτωση απαντήσεις, διότι ταύτισε την ζωή με τον εαυτό του και το έργο που εκείνος και μόνον εκείνος μπορεί να κάνει μέσα στον κάθε άνθρωπο. Εκείνο δηλαδή που κάνει ο Χριστός μέσα στην συνείδηση δεν είναι μόνον η βελτίωση της καθημερινότητας και της επιβίωσης, καθώς μας ανοίγει τα μάτια σε μια καλύτερη εικόνα της ζωής μας αύριο, αλλά παράλληλα ανοίγει και τα μάτια μας να δούμε πέρα από αυτή την καθημερινότητα και να αντιληφθούμε τις διαφορές μεταξύ εφήμερου και αιώνιου.
Στην μια περίπτωση το εφήμερο καλύπτει τις καθημερινές μου ανάγκες, στην άλλη περίπτωση το αιώνιο καλύπτει εσωτερικές μου αναζητήσεις με υπαρξιακό υπόβαθρο. Η πίστη, το εφόδιο του δημιουργού μέσα μας, είναι το εργαλείο της καθημερινότητάς μας που μας δίνει την δύναμη να επιλέγουμε ορθά όσα είναι για βιοπορισμό, αλλά και όσα είναι για την προσέγγιση της αλήθειας του όντος, εκείνου που χορηγεί την ζωή την εφήμερη, αλλά και την αιώνια.
