Δανείστηκα τον τίτλο από ένα σημερινό άρθρο σε αθηναϊκή εφημερίδα, γιατί θεωρώ ότι αυτή η προσέγγιση έχει σχέση με τις συναντήσεις μας και το περιεχόμενο που εξετάζουμε κάθε φορά στην ΕΛΠΙΔΑ.
Και είναι προφανές ότι η ελπίδα είναι κάτι όχι απλά σπουδαίο, αλλά έχει σχέση με την εσωτερική μας πληρότητα για το σήμερα, το αύριο, αλλά και το εγγύς και απώτερο μέλλον.
Διότι αυτό με το οποίο όλοι μας βιώνουμε την καθημερινότητά μας δεν είναι τίποτα άλλο από ελπίδα για πράγματα που θα έλθουν σε λίγο ή λίγο αργότερα ή και πολύ αργότερα, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό που ελπίζουμε θα έρθει.
Και αυτή η βεβαιότητα ενισχύει τις εσωτερικές μας αντοχές, την υπομονή μας, όλες μας τις εσωτερικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να παίξουν κάποιο ρόλο μέχρι που η ελπίδα να γίνει πραγματικότητα.
Αν και εκ πρώτης όψεως η ελπίδα φαίνεται να ταυτίζεται με την πίστη, ωστόσο βαθύτερη εξέταση δείχνει ότι η ελπίδα αναφέρεται σε μικρότερης έντασης ζητήματα, ενώ η πίστη είναι ένα εργαλείο, ένα εφόδιο που προσεγγίζει μεγαλύτερο εύρος θεμάτων του εσωτερικού μας κόσμου.
Η ελπίδα, θα μπορούσε να πει κάποιος είναι το φρέσκο φρούτο που αναζωογονεί τον εσωτερικό μας άνθρωπο, φέρνει κάτι καινούριο τώρα, σύντομα, και μας γεμίζει ενθουσιασμό, μεταβάλλει την καθημερινότητά μας.
Η πίστη είναι και παραμένει ένα εφόδιο που λειτουργεί μέσα μας, ανάλογα με την χρήση και την ένταση που εμείς έχουμε προσωπική ανάγκη. Η πίστη δηλαδή είναι ένα μόνιμο εφόδιο μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο και είναι δώρο του δημιουργού μας καλλιεργήσιμο και αυξανόμενο ή ελαττούμενο, είναι χαρακτηριστικό του ίδιου του δημιουργού μας και έχει σχέση με την ιδιοσυγκρασία μας, αν δηλαδή και κατά πόσον είμαστε άνθρωποι εμπιστοσύνης.
Η αναζήτηση των θεμάτων της ελπίδας για την καθημερινότητά μας είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων και καθένας καλείται να ελπίζει πράγματα που μπορούν να γίνουν πράξη στα δικά του μέτρα και σταθμά.
Αυτή η προσέγγιση της ελπίδας, δηλαδή ελπίζω σε γεγονότα και πράγματα που μπορεί να έλθουν από πηγές εμπιστοσύνης, αντιστοιχεί σε προσωπικά βιώματα, τα οποία όμως μπορεί να φέρουν απογοήτευση όταν οι πηγές δεν παράξουν εκείνα που ήλπιζα ότι θα έρθουν και θα γίνουν δικό μου κτήμα.
