Αρχεία για: Μάρτιος 2019

Εκτός από την βαθιά θλίψη που αισθάνεται καθένας που ακούει την είδηση του τραγικού θανάτου μιας παγκόσμιας πρωταθλήτριας σε ηλικία μόλις 23 ετών, είναι προφανή και τα ερωτηματικά που δημιουργούνται.

Διότι και καταξιωμένη ήταν η εκλειπούσα σε όλους τους κοινωνικούς τομείς στην ηλικία της, αλλά παράλληλα και η αυτοχειρία είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να δεχθεί αδιαμαρτύρητα.

Διότι ένα ατύχημα που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο έχουμε τρόπο να το δικαιολογήσουμε. Αλλά μια αυτοκτονία μιας νέας ηρωίδας και μάλιστα με παγκόσμια προβολή, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από κανέναν λογικό και ισορροπημένο άνθρωπο.

Και είναι προφανές ότι οι προβληματισμοί δεν μπορεί να είναι επιπόλαιοι. Διότι η απελπισία, που μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε αυτοχειρία είναι κάτι που συνήθως συμβαίνει σε ανθρώπινα αδιέξοδα, οικονομικά, συναισθηματικά ή κοινωνικά.

Η λύση της αυτοκτονίας σε ένα καταξιωμένο κοινωνικά άτομο δηλώνει ουσιαστικά κενά στον εσωτερικό κόσμο, κενά που δεν μπόρεσε να συμπληρώσει καμιά επιτυχία, όσο μεγάλη και αν ήταν αυτή.

Και είναι προφανές ότι η λύση της αυτοκτονίας δηλώνει έλλειψη γνώσης και αγάπης της ζωής, ή τουλάχιστον των θεμάτων που σχετίζονται με βαθύτερες αναζητήσεις, απαραίτητες για μια πιο σφαιρική αντίληψη της ζωής και του περιεχομένου της ζωής.

Διότι πολλές φορές όλοι μας περιορίζουμε την έννοια της ζωής στον ορισμό των εξωτερικών μόνον επαφών και δραστηριοτήτων μας, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και βαθύτερα ζητήματα και ερωτήματα για την ίδια την ζωή και όχι για τις εκδηλώσεις της ζωής.

Οι επιτυχίες στις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής, αν και δεν αμφισβητείται η αξία τους, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των ανθρώπινων επιδιώξεων, όσο υψηλές και αν κρίνονται από τον σύγχρονο κάθε φορά κόσμο.

Κάθε άνθρωπος, εκτός από τα εφόδια για να πετυχαίνει – ακόμη και παγκόσμιες διακρίσεις, είναι εφοδιασμένος και με ένα εσωτερικό εφόδιο που τον οδηγεί να αναζητά και να γνωρίζει τον δημιουργό του, όπως αναζητά και τους φυσικούς γονείς του, όταν τυχαίνει να μην τους γνωρίζει.

Και μπορεί οι φυσικοί μας γονείς να παίζουν καθοριστικό ρόλο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστούν τον ρόλο του δημιουργού, τον οποίο καθένας μας καλείται να ανακαλύψει και να γνωρίζει, προκειμένου τα εσωτερικά του κενά να περιορίζονται στην θλίψη της αδυναμίας και της άγνοιας, και όχι στην απελπισία του θανάτου.

Η κατανόηση των δυνατοτήτων κάθε ανθρώπου μέσα από τις προσωπικές του επιλογές είναι κορυφαίο ζήτημα της καθημερινότητας, ακριβώς γιατί αυτό σταθμίζει τις παραμέτρους των αποφάσεών μας.

Καθένας δηλαδή έχει συνήθως μπροστά του πολλές επιλογές. Εκείνος όμως ευθύνεται για την τελική του απόφαση. Αν η επιλογή του δεν αποβαίνει προς όφελος ή είναι εκτός των προσωπικών του δυνατοτήτων, τότε είναι προφανές ότι η επιλογή δεν ήταν η αρμόζουσα για τον ίδιο. Μπορεί να φαντάζει ωραία και γοητευτική, αλλά αυτό δεν σημαίνει και επιτυχία. Αντίθετα η αποτυχία και η καταστροφή έχουν πολλές πιθανότητες να συμβούν.

Για τον λόγο αυτό και ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στον μαθητή του Τιμόθεο, τονίζει την ιστορικότητα και την διευρυμένη βάση της πίστης του. Αυτό ωστόσο δεν είναι επαρκές για να έχει μια πετυχημένη καθημερινότητα με την προοπτική της αιωνιότητας. Για τον λόγο αυτό του επισημαίνει, και μαζί με αυτόν και σε μας, ότι όλα εξαρτώνται τελικά από την προσωπική διαχείριση των γεγονότων της καθημερινότητας και όχι μόνον από την πρόνοια του δημιουργού.

Εκείνος δηλαδή έχει εφοδιάσει με τα αναγκαία εφόδια κάθε πρόσωπο που έρχεται στην ζωή πάνω στον πλανήτη, ωστόσο στο ίδιο το πρόσωπο εναπόκειται ο τρόπος χρήσης και λειτουργίας των εφοδίων αυτών. Βασικός παράγοντας είναι η γνώση και η εμπειρία που αποκτάται μέσα από την επαφή με τα Ιερά Γράμματα. Διότι από εκεί μαθαίνουμε, μέσα από τα παραδείγματα της Βίβλου, πως να διακρίνουμε και να κατανοούμε το ορθό από το λάθος, το καλό από το κακό, και τελικά τι είναι αυτό που προάγει την δική μου προσωπική επιτυχία για το σήμερα, αλλά και για το μέλλον.

Η σοφία που αποπνέουν τα Ιερά Γράμματα, με την πάροδο του χρόνου μεταφέρεται στον επιμελή αναγνώστη που επιθυμεί να ζήσει όχι μόνον την πρόσκαιρη ζωή με επιτυχία, αλλά και με την προοπτική της αιωνιότητας

Δανείστηκα τον τίτλο από ένα σημερινό άρθρο σε αθηναϊκή εφημερίδα, γιατί θεωρώ ότι αυτή η προσέγγιση έχει σχέση με τις συναντήσεις μας και το περιεχόμενο που εξετάζουμε κάθε φορά στην ΕΛΠΙΔΑ.

Και είναι προφανές ότι η ελπίδα είναι κάτι όχι απλά σπουδαίο, αλλά έχει σχέση με την εσωτερική μας πληρότητα για το σήμερα, το αύριο, αλλά και το εγγύς και απώτερο μέλλον.

Διότι αυτό με το οποίο όλοι μας βιώνουμε την καθημερινότητά μας δεν είναι τίποτα άλλο από ελπίδα για πράγματα που θα έλθουν σε λίγο ή λίγο αργότερα ή και πολύ αργότερα, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό που ελπίζουμε θα έρθει.

Και αυτή η βεβαιότητα ενισχύει τις εσωτερικές μας αντοχές, την υπομονή μας, όλες μας τις εσωτερικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να παίξουν κάποιο ρόλο μέχρι που η ελπίδα να γίνει πραγματικότητα.

Αν και εκ πρώτης όψεως η ελπίδα φαίνεται να ταυτίζεται με την πίστη, ωστόσο βαθύτερη εξέταση δείχνει ότι η ελπίδα αναφέρεται σε μικρότερης έντασης ζητήματα, ενώ η πίστη είναι ένα εργαλείο, ένα εφόδιο που προσεγγίζει μεγαλύτερο εύρος θεμάτων του εσωτερικού μας κόσμου.

Η ελπίδα, θα μπορούσε να πει κάποιος είναι το φρέσκο φρούτο που αναζωογονεί τον εσωτερικό μας άνθρωπο, φέρνει κάτι καινούριο τώρα, σύντομα, και μας γεμίζει ενθουσιασμό, μεταβάλλει την καθημερινότητά μας.

Η πίστη είναι και παραμένει ένα εφόδιο που λειτουργεί μέσα μας, ανάλογα με την χρήση και την ένταση που εμείς έχουμε προσωπική ανάγκη. Η πίστη δηλαδή είναι ένα μόνιμο εφόδιο μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο και είναι δώρο του δημιουργού μας καλλιεργήσιμο και αυξανόμενο ή ελαττούμενο, είναι χαρακτηριστικό του ίδιου του δημιουργού μας και έχει σχέση με την ιδιοσυγκρασία μας, αν δηλαδή και κατά πόσον είμαστε άνθρωποι εμπιστοσύνης.

Η αναζήτηση των θεμάτων της ελπίδας για την καθημερινότητά μας είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων και καθένας καλείται να ελπίζει πράγματα που μπορούν να γίνουν πράξη στα δικά του μέτρα και σταθμά.

Αυτή η προσέγγιση της ελπίδας, δηλαδή ελπίζω σε γεγονότα και πράγματα που μπορεί να έλθουν από πηγές εμπιστοσύνης, αντιστοιχεί σε προσωπικά βιώματα, τα οποία όμως μπορεί να φέρουν απογοήτευση όταν οι πηγές δεν παράξουν εκείνα που ήλπιζα ότι θα έρθουν και θα γίνουν δικό μου κτήμα.

Τα υπαρξιακά θέματα, τα ζητήματα δηλαδή του γιατί υπάρχω, τι σημαίνει υπάρχω και δεν υπάρχω, κλπ, είναι ερωτήματα στην συνείδηση κάθε ανθρώπου που περιμένουν τις απαντήσεις μας.

Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει αυτό το ερώτημα, όσο βαθιά και αν κρύβει αυτή την εσωτερική του φωνή και όσο επιπόλαια και αν το αντιμετωπίζει. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι γεννηθήκαμε, ξέρουμε ότι θα κατακτήσουμε πράγματα στη ζωή, αλλά και όλοι ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι στο τέλος όλα θα μείνουν εδώ και καθένας παύει να συγκαταλέγεται μεταξύ των ζώντων, όσο υψηλά ιστάμενος και αν είναι και όσο μεγαλύτερο πλούτο και εξουσία και αν κατέκτησε.

Άρα, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι απαντήσεις στα μεγάλα υπαρξιακά μας ερωτήματα δεν μπορεί να υποκατασταθούν με εφήμερα στοιχεία, τα οποία είναι προφανές ότι σύντομα δεν θα υπάρχουν ή δεν θα παίζουν κανένα ρόλο στην προσωπική μας ζωή. Αυτή είναι και η διαφορά μεταξύ των καθημερινών ζητημάτων επιβίωσης και των θεμάτων αυτής καθ εαυτής της ζωής. Διότι είναι άλλο η ανάγκη για τροφή, ενδυμασία και κοινωνική ζωή και άλλο αυτή η ίδια η ζωή.

Και σε αυτά τα ερωτήματα μόνον ο ίδιος ο Χριστός έδωσε πειστικές και περιεκτικές για κάθε περίπτωση απαντήσεις, διότι ταύτισε την ζωή με τον εαυτό του και το έργο που εκείνος και μόνον εκείνος μπορεί να κάνει μέσα στον κάθε άνθρωπο. Εκείνο δηλαδή που κάνει ο Χριστός μέσα στην συνείδηση δεν είναι μόνον η βελτίωση της καθημερινότητας και της επιβίωσης, καθώς μας ανοίγει τα μάτια σε μια καλύτερη εικόνα της ζωής μας αύριο, αλλά παράλληλα ανοίγει και τα μάτια μας να δούμε πέρα από αυτή την καθημερινότητα και να αντιληφθούμε τις διαφορές μεταξύ εφήμερου και αιώνιου.

Στην μια περίπτωση το εφήμερο καλύπτει τις καθημερινές μου ανάγκες, στην άλλη περίπτωση το αιώνιο καλύπτει εσωτερικές μου αναζητήσεις με υπαρξιακό υπόβαθρο. Η πίστη, το εφόδιο του δημιουργού μέσα μας, είναι το εργαλείο της καθημερινότητάς μας που μας δίνει την δύναμη να επιλέγουμε ορθά όσα είναι για βιοπορισμό, αλλά και όσα είναι για την προσέγγιση της αλήθειας του όντος, εκείνου που χορηγεί την ζωή την εφήμερη, αλλά και την αιώνια.