Αρχεία για: Μάιος 2019

Η δική μας έκφραση “είμαι on line” δίνει μια ανάλογη εικόνα επικοινωνίας των εταιρειών που θέλουν να επικοινωνούν με τα δημιουργήματά τους – τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές – για αναβάθμιση, για update (επικαιροποίηση, εκσυγχρονισμό), για επίλυση προβλημάτων και παροχή βοήθειας. Η διατάραξη ή διακοπή της επικοινωνίας με την κατασκευάστρια εταιρεία δημιουργεί προβλήματα και οι συνέπειες είναι εμφανείς στο δημιούργημα: σταδιακά παρακμάζει, σταδιακά χάνει την αξία του και τον ρόλο του.

Ανάλογο είναι και το θέμα της επικοινωνίας του ανθρώπου με τον δημιουργό του. Η διατάραξη της επικοινωνίας του δημιουργού με το δημιούργημά του χρονολογείται από τον πρώτο καιρό της δημιουργίας.

Αυτή η διαταραχή είχε ως αποτέλεσμα την διακοπή της επικοινωνίας, την δημιουργία περιοχών φόβου στην προσωπικότητα, φόβου για το ίδιο το δημιούργημα, φόβου από την παρουσία του άγνωστου περιβάλλοντος, φόβου από την αδυναμία κατανόησης του φυσικού και του ανθρώπινου περιβάλλοντος.

Και αυτή η διαταραχή δεν έχασε την έντασή της με την πάροδο του χρόνου, αλλά αντίθετα επιδεινώθηκε. Οι ρωγμές στην συνείδηση της προσωπικότητας του ατόμου έγιναν εμφανείς, οι ρωγμές διευρύνθηκαν κατά καιρούς, και το κάθε άτομο φέρει επάνω του τα σημάδια της ανικανοποίητης και φοβισμένης προσωπικότητας.

Αν αυτή η πραγματικότητα γίνει κατανοητή, τότε υπάρχουν πιθανότητες το ενδιαφερόμενο φυσικό πρόσωπο να ανακαλύψει τον δρόμο της επιστροφής στον δημιουργό, αποκαθιστώντας πρώτα απ΄όλα την σταθερή επικοινωνία μαζί του.

Χωρίς επικοινωνία, χωρίς αντίληψη των δικών του σχεδίων για το κάθε δημιούργημα, χωρίς συν-αντίληψη των πραγματικών καταστάσεων σε πραγματικό και όχι θεωρητικό ή υποθετικό χρόνο, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης.

Ο μόνος τρόπος για να αποδράσει το άτομο από την μοίρα του είναι να κατανοήσει την πραγματική του κατάσταση και με δική του πρωτοβουλία να κάνει έναρξη των επικοινωνιακών του προσπαθειών, με πρώτο στάδιο την ανάγνωση και την επίγνωση του περιεχομένου της Βίβλου.

Η άγνοια της αλήθειας του λόγου του θεού είναι η πρώτη αιτία διαταραχής της προσωπικότητας και της σχέσης με τον δημιουργό.

Η γνωστή εντύπωση που έχουμε όλοι ότι είμαι πιστός του Χριστού, πρέπει να επιβεβαιώνεται και από τα γεγονότα της καθημερινότητας. Διαφορετικά, η έννοια της επικοινωνίας με τον δημιουργό μας είναι λόγια χωρίς αντίκρυσμα και οι ρωγμές στην προσωπικότητα παραμένουν, και όχι μόνον δεν επουλώνονται, αλλά σταδιακά διευρύνονται.

Η φράση του Γκαίτε για περισσότερο φως, αντανακλά την παγκόσμια ανάγκη για καλύτερη και βαθύτερη κατανόηση του ανθρώπου αλλά και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε όλοι μας.

Είναι η κραυγή των δισεκατομμυρίων ανθρώπων για το γιατί και το πως, γιατί υπάρχει θάνατος, γιατί υπάρχει ζωή, γιατί υπάρχει αδικία, γιατί, γιατί, γιατί; Είναι η κραυγή όλων των ανθρώπων όλων των εποχών για την λύση των μυστηρίων και όχι για συσσώρευση νέων. Είναι η φωνή όλων μας απέναντι στα άλυτα μυστήρια που βιώνουμε καθημερινά με κατάληξη τον θάνατο, ο οποίος παραμένει το μεγάλο μυστήριο της ζωής. Είναι η προσπάθεια όλων να καταλάβουμε τον σκοπό της ύπαρξης αλλά και της καθημερινότητας, είναι η δύναμη που μας κάνει να ψάχνουμε όχι μόνον την επιφάνεια και το φαινόμενο, αλλά να ψάχνουμε την ουσία και το βάθος όσο γίνεται βαθύτερα.

Και αυτή ακριβώς ήταν η διδασκαλία του Χριστού και είναι η διδασκαλία της Βίβλου για κάθε ειλικρινή αναζητητή της αλήθειας της ζωής. Η απλή διήγηση των γεγονότων που περιγράφονται μέσα στην Βίβλο δεν εξαντλείται μόνον στην πρώτη ανάγνωση και κατανόηση του κειμένου, αλλά μας προσκαλεί και μας προκαλεί να κατανοήσουμε το βαθύτερα μηνύματα, ακριβώς γιατί εκεί κρύβονται οι πηγές των αιωνίων υδάτων.

Όσο βαθύτερα κατανοούμε τον κόσμο και το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον, τόσο ισχυρότερες ρίζες προς την αιωνιότητα εξασφαλίζουμε.

Όσο περισσότερο η διδασκαλία του Χριστού γίνεται το αντικείμενο της προσοχής μας, τόσο η καθημερινότητα μετατρέπεται σε απλούστερη μορφή και η αιωνιότητα γίνεται τμήμα της καθημερινότητας.

Όσο η εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού γίνεται καθημερινή συνήθεια, τόσο και τα αποτελέσματα στον εσωτερικό μας κόσμο γίνονται κομμάτι της μεταμορφωτικής δύναμης του δημιουργού που μας αποκαλύπτει περισσότερο και όχι λιγότερο φως.

Η κραυγή ενός στοχαστή για περισσότερο φως είναι η δική μας κραυγή μπροστά στα προσωπικά μας σκοτάδια και αδιέξοδα. Κραυγή για σωτηρία και ανεύρεση νομής κατά την είσοδο και έξοδό μας από την στασιμότητα και την ακινησία, στοιχεία που μόνον στο πυκνό σκοτάδι ευδοκιμούν.

“Ακολουθώντας τα ίχνη του νερού” θα μπορούσαμε να παραφράσουμε την οδηγία της υπηρεσίας διαστήματος των ΗΠΑ. Μια οδηγία προς τον επιστημονικό κόσμο που αναζητά ερμηνεία του κόσμου μέσα από το φυσικό περιβάλλον, όχι μόνον της γης αλλά και γενικότερα του σύμπαντος.

Και αυτή η αποκρυσταλλωμένη άποψη της επιστημονικής κοινότητας για το που πρέπει να αναζητηθούν οι απαρχές του σύμπαντος, συνεπώς και της ανθρωπότητας ολόκληρης, μας οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα ότι η Βίβλος, όταν περιγράφει το νερό στις πρώτες ήδη λέξεις του πρώτου βιβλίου της, απλά περιγράφει την φυσική ιστορία του κόσμου, χιλιάδες χρόνια πριν οι άνθρωποι στείλουμε στο διάστημα ερευνητικά μηχανήματα για αναζήτηση των στοιχείων που δημιούργησαν την γη και την ζωή την ίδια.

Όμως, στο ίδιο σημείο όπου στην Βίβλο γράφεται η ύπαρξη του νερού στο ξεκίνημα του σύμπαντος κόσμου, περιγράφεται και η παρουσία του ίδιου του δημιουργού, το πνεύμα του οποίου θεμελιώνει την ζωή κατά την δική μας εικόνα και έννοια.

Το νερό δηλαδή δεν είναι μια υλική παρουσία μόνον, αλλά είναι και ένα εργαλείο στα μεταμορφωτικά χέρια του ίδιου του δημιουργού και μέσα από αυτό το βασικό υλικό αναδεικνύει την μορφή της ζωής που εμείς γνωρίζουμε αλλά και βιώνουμε καθένας μας προσωπικά.

Το νερό μπορεί να είναι η πρώτη – και απαραίτητη – ύλη, αλλά η ζωή δεν πηγάζει μόνη της. Απαιτείται και ένας δημιουργός που σχεδιάζει και οργανώνει την πορεία της δημιουργίας με ακρίβεια και σταθερότητα για χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια. Και αυτή η πορεία της δημιουργίας συνεχίζει και σήμερα να λειτουργεί με βάση την εντολή και τον νόμο του δημιουργού και μάλιστα με ακρίβεια, όπως μπορούμε σήμερα να επισημάνουμε με τα νέα ερευνητικά εργαλεία που διαθέτουμε.

Όσο λογική είναι η αποδοχή της ύπαρξης του νερού ως πρωτογενούς συστατικού της ζωής του σύμπαντος, άλλο τόσο λογική είναι και η αποδοχή της παρουσίας του δημιουργού ο οποίος συνθέτει τα στοιχεία και παράγει την ζωή.

Και μπορεί η έρευνα των φυσικών στοιχείων να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση των δημιουργημάτων, αλλά είναι προφανές ότι η έρευνα, η αναζήτηση και κατανόηση του δημιουργού έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και το θέμα παίρνει άλλη διάσταση, αν η αναζήτηση του δημιουργού δεν γίνεται για γνωσιολογικούς λόγους μόνον, αλλά γίνεται και για κοινωνία, μίμηση και κοινή πορεία με τον ίδιο και τους δικούς του σχεδιασμούς.

Η εθνική τραγωδία στο Μάτι Αττικής είναι η απόδειξη των λάθος επιλογών μας στην καθημερινότητα.

Όχι μόνον επιχειρησιακά από τους υπεύθυνους για την ασφάλεια των ανθρώπων, αλλά και από όλους μας, οι οποίοι δεν κατανοούμε ορθά τον ρόλο μας στην καθημερινότητα, μέσα από τα έργα στα οποία εμείς προσωπικά συμμετέχουμε.

Διότι η ανεπάρκεια των εμπλεκομένων φυσικών προσώπων δεν προέκυψε την ημέρα της τραγωδίας, αλλά ήταν καλλιεργημένη πολύ νωρίτερα μέσα στις συνειδήσεις των φυσικών αυτών προσώπων. Μπορεί βεβαίως εκείνη την ημέρα να εμφανίστηκε η ανεπάρκεια, αλλά δεν δημιουργήθηκε εκείνη την ημέρα και εκείνη την ώρα που η ανάγκη ήλθε ως πυρ που έκαψε τα πάντα, ανθρώπους, συνειδήσεις, αισθήματα και περιουσίες αμύθητες.

Η αυταπόδεικτη ανεπάρκεια των συνειδήσεων ήταν μια σταδιακή πορεία που τροφοδοτήθηκε με τα κατάλληλα αναληθή δεδομένα για μεγάλο χρονικό διάστημα στις συνειδήσεις των φυσικών προσώπων που ενεπλάκησαν εκείνη την κρίσιμη μέρα και ώρα και φυσικά τα αποτελέσματα ήταν προδιαγεγραμμένα.

Ο καρπός του εφησυχασμού των συνειδήσεων των φυσικών προσώπων, δηλαδή όλων μας, είναι το πρώτο στάδιο που σηματοδοτεί την επερχόμενη λαίλαπα της ζωής μας. Η άγνοια των κινδύνων και η χαλαρή αντιμετώπιση της αλήθειας είναι οι ασφαλείς προϋποθέσεις μιας καταστροφής. Μιας καταστροφής που μπορεί να μην περιλαμβάνει μόνον την δική μας απώλεια, αλλά να εμπεριέχει και τις ζωές άλλων που και αυτοί έχουν άγνοια κινδύνων και χαλαρή αντιμετώπιση της αλήθειας και της αδήριτης πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι μέσα στην καθημερινότητα.

Και σε αυτούς τους τομείς της προσωπικής εκτίμησης των πιθανών κινδύνων η διδασκαλία του Χριστού είναι πλήρης και ασφαλής. Η χαλαρή προετοιμασία των πέντε μη φρόνιμων παρθένων και η χαλαρή ευθύνη του συνεργάτη που έλαβε το ένα τάλαντο για να το αξιοποιήσει και να το πολλαπλασιάσει αλλά αμέλησε από δόλο και δήθεν φόβο, είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα συμφοράς για τα φυσικά πρόσωπα.

Η κοινωνική διάσταση που λαμβάνει μια χαλαρή προσωπική εκτίμηση των κινδύνων και της προσωπικής ευθύνης για την κατάλληλη προετοιμασία, είναι συνάρτηση της ενάργειας της ατομικής μας συνείδησης και του κόπου που έχουμε καταβάλλει στον κατάλληλο χρόνο.