Υπάρχει ανάγκη κατανόησης της δημιουργικής σαφήνειας, δηλαδή της περιγραφής της Βίβλου για τον τρόπο που ο δημιουργός συνέστησε τον κόσμο, το σύμπαν, διότι από αυτή την κατανόησή μας περνά και η διαδικασία αποκατάστασης της πορείας προς τον δημιουργό, ο οποίος αποτελεί και την πηγή της ζωής, όχι μόνον της πρόσκαιρης αλλά και της μέλλουσας.
Αν δηλαδή πιστέψουμε σε όσα λέει και περιγράφει με σαφήνεια η Βίβλος σχετικά με τον ρόλο του ανθρώπου πάνω στην γη, τότε πραγματικά η πορεία της καθημερινότητας αλλάζει, οι προοπτικές είναι διαφορετικές, το μέγεθος του κόσμου γίνεται μικρότερο, οι αποστάσεις δεν μας τρομάζουν, τα καθημερινά εμπόδια μετατρέπονται σε ευκαιρίες για αναβάθμιση της προσωπικής μας πίστης, και γενικά ο κόσμος γύρω μας, το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον, παίρνουν άλλο νόημα και η έννοια της αγάπης δεν περιορίζεται στο συναίσθημα, αλλά αποτελεί παράμετρο κατανόησης της αιωνιότητας.
Ο ίδιος ο Χριστός τοποθέτησε και περιέγραψε την αιώνια ζωή ως αποτέλεσμα της επίγνωσης και της κατανόησης της κτίσης και του δημιουργού της. Δεν παρέπεμψε δηλαδή ο Χριστός την αιώνια ζωή στις ιδεολογίες, αλλά στην πρακτική επίγνωση της παρουσίας του δημιουργού μέσα στην προσωπική καθημερινότητά μας.
Και εκεί η Βίβλος έχει κορυφαίο ρόλο, απλούστατα διότι ο Χριστός περιέγραψε με βιβλικούς όρους την πορεία της αιωνιότητας, ως πορεία και διαδικασία εξαρτημένη από την προσωπική μας γνώση της δημιουργίας και του δημιουργού μέσα από τα δημιουργήματά του.
Διότι αυτό που εμείς βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά δεν είναι η δημιουργία αλλά τα δημιουργήματα. Και η παρατήρηση της φυσικής λειτουργίας των δημιουργημάτων μέσα στους αιώνες, μας δίδαξε ο Χριστός ότι είναι ο δρόμος της κατανόησης της δημιουργίας, δηλαδή του λειτουργικού στόχου του δημιουργού.
Για τον λόγο αυτό και η σύγχρονη έρευνα του φυσικού κόσμου αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία όχι μόνον να θαυμάσουμε την τελειότητα των δημιουργημάτων, αλλά και να κατανοήσουμε, να γνωρίσουμε τους νόμους που ισχύουν από καταβολής κόσμου, και μέσα από αυτή την κατανόηση να έλθουμε σε επίγνωση του ίδιου του δημιουργού, δηλαδή σε επίγνωση της παρουσίας και της λειτουργικής παρέμβασής του στην καθημερινότητά μας.
Η παρατήρηση και η αποκρυστάλλωση της γνώσης μας για τον φυσικό κόσμο και όλα τα δημιουργήματα είναι βασική παράμετρος της γνωριμίας με τον ίδιο τον δημιουργό της ζωής.
