Οι σύγχρονες πανελλήνιες εξετάσεις είναι οι πιο δύσκολες και αυτό οφείλεται σε δυο παράγοντες. Πρώτον διότι ο ανταγωνισμός είναι ο μεγαλύτερος δυνατόν – όλοι οι μαθητές της Ελλάδας συναγωνίζονται ποιος θα πάρει την καλύτερη θέση, και δεύτερον διότι περιλαμβάνουν την μεγαλύτερη έκταση της εξεταστέας ύλης.
Και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε, ότι μπορεί να υπάρχουν κενά στο εξεταστικό σύστημα, ωστόσο είναι και το δικαιότερο σύστημα, αφού όλοι οι υποψήφιοι για να κατακτήσουν μια θέση σε κάποιο μεγάλο εκπαιδευτικό ίδρυμα εξετάζονται στο ίδιο πεδίο γνώσεων και εμπειρίας.
Αυτό είναι πολύτιμο. Διότι μέσα σε μια κοινωνία αδικιών, οι νέοι που ενδιαφέρονται να μπουν στον στίβο της ζωής, εξετάζονται με ένα γνωστό εκ των προτέρων σύστημα, το οποίο είναι κοινό για όλους χωρίς εξαιρέσεις.
Αντίστοιχο είναι και το πεδίο της πίστης. Διότι όλοι οι άνθρωποι επί γης θέλουμε την καλή καθημερινότητα, θέλουμε και την αιώνια ζωή, αλλά δεν καταβάλλουμε όλοι την ίδια προσπάθεια, άρα και η ανταμοιβή δεν μπορεί να είναι χωρίς διάκριση.
Το παράδειγμα των πανελληνίων εξετάσεων, όπως και το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος αν και υιός θεού έδωσε τις δικές του εξετάσεις για όλα τα θέματα της ανθρωπότητας, είναι η πυξίδα για μια επιτυχή καθημερινότητα, η οποία όμως δεν είναι το τέλος αλλά είναι η αρχή.
Διότι κάθε μέρα δίνουμε εξετάσεις στα θέματα της καθημερινότητας, αλλά ο στόχος μας είναι πολύ μακρύτερος, πολύ ουσιαστικότερος. Διότι δεν εργαζόμαστε μόνον για την καθημερινή τροφή, αλλά εργαζόμαστε και με την προοπτική του εγγύς αλλά και του απώτερου μέλλοντος.
Το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος σε σαράντα ημέρες πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις του στην απόλυτη έρημο και στην συνέχεια περιγράφεται η επιτυχία του στην καθημερινότητα για να καταλήξει στην Ανάσταση, είναι το ασφαλέστερο παράδειγμα για καθέναν που θέλει όχι μόνον να λέγεται Χριστιανός, αλλά να έχει και το περιεχόμενο και τις προοπτικές που βρίσκονται μέσα στην διδασκαλία και στο παράδειγμα του Χριστού.
