Προσωρινές ονομάζονται οι αξίες που έχουν ισχύ για περιορισμένο χρόνο. Δεν διαρκούν δηλαδή για πάντα, και αυτό πολλές φορές μας δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν πρόκειται για ουσιαστικές αξίες.
Η αξία ενός μήλου για παράδειγμα, είναι προσωρινή και διαρκεί όσο το μήλο είναι κατάλληλο για κατανάλωση. Μετά την περίοδο αυτή θεωρείται σκουπίδι. Λίγο μεγαλύτερη διάρκεια έχει η αξία μιας θεατρικής παράστασης ή μιας κινηματογραφικής ταινίας.
Αυτή η εικόνα, ότι δηλαδή κάτι σε λίγο καιρό δεν θα έχει αξία, δεν σημαίνει ότι σήμερα αυτό το κάτι δεν έχει αξία. Μάλιστα θα τολμούσα να πω ότι τα πάντα όσα βρίσκονται γύρω μας και μας απασχολούν καθημερινά, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν ή θα είναι σκουπίδια. Και φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η σημερινή τους αξία είναι μηδενική ή αρνητική. Διότι το σώμα μας και η ψυχή μας με αυτά τρέφονται και συντηρούνται και χωρίς αυτά ζωή δεν υπάρχει.
Με λίγα λόγια, μπορεί οι προσωρινές αξίες να φαίνονται εφήμερες και κατώτερες άλλων, πχ της αγάπης, ωστόσο δεν ζούμε μόνο με αγάπη αλλά ζούμε κυρίως με τις προσωρινές και εφήμερες αξίες.
Είναι ωστόσο προφανές ότι με αυτές τις προσωρινές αλλά πολύτιμες αξίες δεν εξαντλείται το ρεπερτόριο των αξιών της ζωής μας, διότι όλοι κατανοούμε ότι εκτός των προσωρινών υπάρχουν και αξίες μεγαλύτερης διάρκειας και προφανώς αυτές έχουν πιο καθοριστικό ρόλο στην ζωής μας.
Ενώ δηλαδή η τροφή είναι η βασική αξία της καθημερινότητας, όλοι κατανοούμε ότι αυτό δεν είναι επαρκές για μια κανονική ανθρώπινη ζωή. Έχουμε ανάγκη από συντροφικότητα, ελπίδα, αγάπη, συμπόνια, κατανόηση, και χιλιάδες άλλες αξίες που δεν περιγράφονται με λόγια πολλές φορές. Και αυτήν ακριβώς την διάσταση της ζωής ήθελε να μας διδάξει ο Χριστός.
Η ζωή του ανθρώπου δεν είναι μόνον η ικανοποίηση των φυσικών αναγκών μας, αλλά υπάρχουν και βαθύτερες αξίες που έχει ανάγκη ο ανθρώπινος οργανισμός.
Μάλιστα προχωρώντας, κατέληξε να μας διδάξει ότι οι βαθύτερες ανάγκες της προσωπικότητάς μας δεν τις γνωρίζει κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο τον δημιουργό μας.
Συνεπώς, η βασική – αλλά όχι μοναδική – λειτουργία της ζωής μας πρέπει να είναι η αναζήτηση του δημιουργού, ο οποίος μόνος αυτός γνωρίζει πλήρως τις βαθύτερες και πιο μακροχρόνιες αξίες της ζωής μας, καταλήγοντας στις αξίες που διαρκούν αιώνια, δηλαδή την ίδια την ζωή.
Αξίες αιώνιες που όμως δεν παραγκωνίζουν τις προσωρινές αξίες της καθημερινότητας, αλλά συνυπάρχουν και συνεργάζονται προς την κατεύθυνση της αιωνιότητας, εφόσον προϋπάρχει η πίστη στην ύπαρξη του δημιουργού, στον ρόλο του και στην λειτουργία της δικής του παρέμβασης.
Ενός δημιουργού ο οποίος μας εφοδιάζει τόσο με τις προσωρινές όσο και τις αιώνιες αξίες, τις οποίες καλούμαστε σε καθημερινή βάση να ανακαλύπτουμε, να κατανοούμε και να θέτουμε σε λειτουργία και αξιοποίηση, έχοντας ως βάση τον Λόγο και την δική του λογική, αλλά και με πρακτικό γνώμονα την καλή και αποδοτική καθημερινότητα του συνόλου αυτών των αξιών.
