Αρχεία για: Νοέμβριος 2019

Αυτό που για χιλιάδες χρόνια ήταν αδύνατο ή δαπανηρό, στις μέρες μας έγινε παιχνίδι διασκέδασης. Μια φωτογραφία του εαυτού μας, μια selfie – μια αυτοφωτό – είναι πλέον το πιο σύνηθες πράγμα για την δική μας γενιά, αφού χρησιμοποιώντας το κινητό μας τηλέφωνο – και όχι ειδική φωτογραφική μηχανή, μπορούμε τα τραβήξουμε χιλιάδες φωτογραφίες του εαυτού μας, και μάλιστα χωρίς κανένα κόστος! Και αυτό είναι προφανώς μια επανάσταση στον τομέα της αποτύπωσης και αναπαραγωγής προσωπικών δεδομένων για κάθε χρήση.

Αν μάλιστα υπολογίσει κάποιος και το γεγονός ότι την εποχή που γράφεται το περιεχόμενο της Καινής Διαθήκης δεν υπήρχαν ούτε καν καθρέπτες σημερινού τύπου, δηλαδή με μεγάλη ευκρίνεια (την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν πρόσφατα (19ος αιώνας) οι καθρέπτες ήταν συνήθως από χαλκό και όχι γυαλί), τότε είναι προφανές ότι στις μέρες μας, η αυτογνωσία και η προσωπική παρακολούθηση της εξέλιξης της συμπεριφοράς του εαυτού μας είναι μια υπόθεση που δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα περιγράφονται στην εποχή του Χριστού.

Σήμερα μπορούμε να παρακολουθήσουμε βαθύτερα όχι μόνον τα προβλήματα της εξωτερικής μας εμφάνισης, αλλά μπορούμε να αντιληφθούμε και τις διεργασίες που συντελούνται στον εσωτερικό μας κόσμο, πριν αποδώσουν τους καρπούς που βλέπουμε εξωτερικά. Μάλιστα με τα σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα, το εσωτερικό του σώματός μας είναι πολύ καλύτερα κατανοητό και ελέγξιμο.

Και αυτό φυσικά αυξάνει την προσωπική μας ευθύνη, διότι τώρα πλέον γνωρίζουμε, άρα είμαστε σε θέση να προλαμβάνουμε και να θεραπεύουμε.

Έτσι η φράση που είπε ο Χριστός ότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι ένα εξωτερικό φαινόμενο, αλλά είναι μια λειτουργία και παρουσία μέσα μας, στον εσωτερικό μας κόσμο, είναι πλέον μια απόλυτα προσωπική αποκάλυψη: η βασιλεία του Θεού βρίσκεται μέσα μας, σε μια περιοχή της προσωπικότητάς μας που μπορούμε να πλησιάσουμε με ασφαλή και καθαρό καθρέπτη το πρότυπο του δημιουργού μας, προκειμένου να γίνουμε μιμητές του.

Τα σύγχρονα τεχνικά μέσα διευκολύνουν τον άνθρωπο προς την κατεύθυνση που ο ίδιος επιλέγει να προχωρήσει. Οι επιλογές της αυτογνωσίας για κατανόηση της σημερινής μας κατάστασης και των δυνατοτήτων που έχουμε για αλλαγές είναι πάντα μόνον δικές μας, και αφορούν τόσο το σήμερα όσο και το εγγύς ή απώτερο προσωπικό μας μέλλον.

Η εμπειρία μας από ένα ταξίδι μπορεί να είναι ο καλύτερος οδηγός για να κατανοήσουμε τα δεδομένα που μας περιγράφουν η Καινή αλλά και η Παλαιά Διαθήκη, προκειμένου να μην έχουμε τυπική μόνον γνώση των Ιερών Γραμμάτων, αλλά να κατανοούμε το μήνυμα που μας δίνουν με ασφάλεια και επίγνωση.

Όπως δηλαδή σε ένα προσωπικό μας ταξίδι αυτά που θυμόμαστε είναι πολύ λίγα σε σχέση με όσα ξέρουμε ότι υπήρχαν και συνέβαιναν δίπλα μας, άσχετα αν εμείς δεν τα αντιληφθήκαμε, έτσι και οι περιγραφές των Ιερών Γραμμάτων είναι κατά κανόνα περιληπτικές και περιεκτικές.

Δεν αναφέρονται δηλαδή όλες οι λεπτομέρειες των γεγονότων, πράγμα που θα ήταν αδύνατο όπως και σε ένα δικό μας ταξίδι, αλλά αναφέρονται τα σημεία εκείνα που ο συγγραφέας θεωρεί ότι θα αποκαλύπτουν την ουσία, αφήνοντας στον αναγνώστη να κατανοήσει αυτά που ο ίδιος δεν περιγράφει.

Άρα, όλοι οι αναγνώστες καλούμαστε να κατανοήσουμε το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού βάζοντας το νου μας να δουλέψει, ξεκινώντας πάντοτε από τις περιγραφές των συγγραφέων, και στηριγμένοι στις λέξεις που εκείνοι χρησιμοποιούν.

Φυσικά, αυτά που λόγω του τεράστιου όγκου δεν ήταν δυνατόν να περιληφθούν μέσα στα Ιερά Κείμενα, οφείλουμε εμείς να τα κατανοήσουμε και να συμπληρώνουμε την εικόνα των πραγμάτων, ώστε η διδασκαλία να είναι κατανοητή κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση. Διαφορετικά, η διδασκαλία είναι ακατανόητη και μόνον ως μαγική δύναμη θα μπορούσε να ενεργεί στη ζωή μας, δηλαδή μακριά από την λογική μας λατρεία.

Η ανακαίνιση του νου μας, το φρεσκάρισμα των προσωπικών μας γνώσεων και αντιλήψεων, είναι η προϋπόθεση για την κατανόηση αλλά και την πρακτική εφαρμογή της διδασκαλίας της Βίβλου στην καθημερινότητά μας.

Η ανανέωση του πνεύματος του νου μας μέσα από το άκουσμα των λόγων της διδασκαλίας του Χριστού αποτελεί την ασφαλέστερη μέθοδο κατανόησης του περιεχομένου των Ιερών Γραμμάτων, αλλά και ορθής αντίληψης των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, ώστε το ταξίδι της καθημερινότητάς μας να είναι πλούσιο σε εμπειρίες ζωής, όχι μόνον για τον καθημερινό εμπλουτισμό αλλά και για την προοπτική της αιωνιότητας.

Η φράση του Χριστού ότι “η σάρκα δεν ωφελεί ουδέν” είναι η αιτία που το ανθρώπινο σώμα υποτιμήθηκε από ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων μέσα στην ιστορία των δυο χιλιάδων χρόνων. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν κύκλοι και τύποι θρησκευτικών ανθρώπων που το υποστηρίζουν και το εφαρμόζουν ως αξία της ζωής.

Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι είναι γνωστό σε όλους ότι ο Χριστός έθρεψε και θεράπευσε χιλιάδες ανθρώπους. Άρα στόχος της διδασκαλίας του δεν μπορεί να ήταν η απόρριψη της αξίας του σώματος, αλλά η ορθή περιγραφή του ρόλου του μέσα στην καθημερινότητα του ανθρώπου.

Η συγκεκριμένη φράση “η σάρκα δεν ωφελεί ουδέν” ειπώθηκε την στιγμή που ο ίδιος εξηγούσε τον ρόλο του πνεύματος σε σχέση με την ανάσταση, τόσο την δική του όσο και των ανθρώπων που θα πίστευαν και θα εφάρμοζαν την διδασκαλία του. Δεν αφορούσε δηλαδή την αξία του σώματος στην καθημερινότητα. Διότι είναι αυτονόητο ότι έχει κορυφαία αξία η διατήρησή του και μάλιστα η υγιής διατήρησή του, αλλά αφορούσε τον ρόλο του σε σχέση με την αιωνιότητα.

Ο Χριστός δεν απαξίωσε το σώμα, αλλά περιέγραψε το κοινό σε όλους τους ανθρώπους γεγονός, ότι δηλαδή η ανθρώπινη σάρκα έχει περιορισμένο χρονικό ρόλο και κατόπιν παύει να παίζει ρόλο στην ζωή, αφού αποσυντίθεται όπως συμβαίνει εδώ και χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια σε όλους τους ανθρώπου που γεννιούνται.

Αυτή η διάκριση, ότι δηλαδή ο ρόλος της σάρκας είναι χρονικά περιορισμένος, είναι προφανές ότι αποσυνδέει την επίγεια από την αιώνια ζωή. Ενώ δηλαδή η επίγεια ζωή μας δεν μπορεί να λογιστεί χωρίς την ύπαρξη του σώματος, η αιώνια ζωή δεν συνδέεται με την ύπαρξη του σώματος, σε αντίθεση με το πνεύμα το οποίο και αναλαμβάνει αυτόν τον αιώνιο ρόλο για τον κάθε άνθρωπο.

Το πνεύμα δηλαδή τροφοδοτεί με ζωή το σώμα μας, όχι μόνον προς την κατεύθυνση μιας καλύτερης καθημερινότητας, αλλά ωριμάζει και κατευθύνει τις πράξεις μας προς την πορεία της αξιοποίησης της παρουσίας και λειτουργίας του πνεύματος και προς την αιωνιότητα, όπου αυτό το πνεύμα παραμένει αναλλοίωτο.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η αξία του φυσικού μας σώματος είναι απολύτως αναγκαία και πολύτιμη. Ο ρόλος του πνεύματος είναι να μετατρέπει την αξία αυτή σε πολλαπλασιαστικό παράγοντα προς την αιωνιότητα.

Ο διακριτός ρόλος και η ορθή ιεράρχηση των αξιών της ζωής μας είναι πολύτιμο στοιχείο, όχι μόνον για μια αξιοπρεπή και πολύτιμη καθημερινότητα, αλλά και για την προοπτική της αιωνιότητας.