Αρχεία για: Ιανουάριος 2020

Για να πετύχουμε στις δύσκολες λύσεις απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια. Και αυτό σημαίνει περισσότερος κόπος, αλλά και περισσότερη αξία στις επιδιώξεις μας.

Αν εμείς οι ίδιοι δεν αξιολογούμε τις επιδιώξεις μας ως πρώτης τάξεως, τότε προφανώς και οι προσπάθειες θα είναι ανάλογες, δηλαδή θα επιδιώκουμε τις εύκολες και πρόχειρες λύσεις.

Αν αναγνωρίζουμε την σοβαρότητα και την διαχρονική αξία των επιδιώξεών μας, τότε και οι προσπάθειες που καταβάλλουμε έχουν όλη την δύναμη που μπορούμε να διαθέσουμε, και αυτό είναι ένα στοιχείο της καθημερινότητας και όχι κάτι ξένο σε μας.

Για να πετύχουμε μια καλύτερη ζωή μπαίνουμε στους αγώνες της εκπαίδευσης με ατέλειωτες σπουδές. Για να πετύχουμε μια πρώτη θέση στον πρωταθλητισμό, δαπανούμε ατέλειωτες και πολύτιμες ώρες στα γυμναστήρια. Για να έχουμε καλύτερα εισοδήματα, εργαζόμαστε ασταμάτητα όσες ώρες και με όσες δυνάμεις μπορούμε.

Και ενώ αυτό είναι κατανοητό, όταν ερχόμαστε στα θέματα της πίστης και της κατανόησης των αιωνίων δυνάμεων, εκεί αρκούμαστε στα τετριμμένα.

Μας αρκεί το κεράκι και το φίλημα στην εικόνα της Παναγίας, απλούστατα διότι δεν εκτιμούμε όσο θα έπρεπε τις αξίες που περιλαμβάνει η ζωή μας. Θεωρούμε ότι αυτό δεν αφορά εμένα αλλά τον Κλήρο, θεωρούμε ότι αυτά είναι παραμύθια για να ξεγελούν τα παιδιά, θεωρούμε ότι έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε από την πίστη και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού, στον οποίο πιστεύουμε, αλλά δεν ενδιαφερόμαστε για όσα εκείνος μας υπέδειξε ως δρόμο για την κατάκτηση των προσωπικών μας στόχων.

Και ενώ εκείνος είπε να βάλουμε σε πρώτη θέση την αναζήτηση του δημιουργού μας και όλα τα υπόλοιπα που έχουμε ανάγκη σε δεύτερη και τρίτη θέση, εμείς ασχολούμαστε με όλα τα άλλα εκτός από την αναζήτηση και κατανόηση του περιεχομένου της παρουσίας του θεού.

Υποτιμούμε και αγνοούμε το περιεχόμενο της εξουσίας του δημιουργού και την αιωνιότητα, βάζοντας σε ψηλότερη θέση τις καθημερινές μας ασχολίες, και τελικά αφήνουμε εκτός καθημερινού ενδιαφέροντος τα θέματα της αιώνιας αλλά και της αναβαθμισμένης καθημερινής ζωής.

Η εύκολη λύση του “έχει ο θεός” δεν σημαίνει επιτυχία, αλλά σημαίνει αποφυγή της προσωπικής ευθύνης απέναντι σε ζητήματα μείζονος σημασίας.

Διότι αν για την επαγγελματική μας επιτυχία αφιερώνουμε όλο τον διαθέσιμο χρόνο του 24ώρου μας, πόσο χρόνο θα έπρεπε να ξοδεύουμε στην αναζήτηση των αιωνίων αληθειών και της πηγής της αιώνιας ζωής;

Οι εύκολες λύσεις αποδεικνύουν το αβαθές των αναζητήσεών μας, αποδεικνύουν τον περιορισμένο ορίζοντα των ενδιαφερόντων μας, αποδεικνύουν τον φόβο μας για σοβαρές σχέσεις με την αιωνιότητα και αρκούμαστε μόνον στην προσωρινότητα.

Επειδή όλοι οι άνθρωποι επιλέγουμε τις πλέον εύκολες λύσεις στην καθημερινότητά μας, δεν σημαίνει ότι έχουμε κάνει και τις καλύτερες για την ζωή μας επιλογές. Μπορεί να βολευόμαστε προσωρινά, να επαναπαύουμε την συνείδησή μας ότι όλα είναι οκ, ωστόσο σε βάθος χρόνου αποδεικνύεται η επιτυχία των επιλογών μας.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στα θέματα της πίστης. Διότι το εφόδιο της πίστης που μας έχει δοθεί από τον δημιουργό μας είναι στην διάθεσή μας σε κάθε περίπτωση, για να λειτουργήσει υπέρ των προσωπικών μας επιλογών.

Αν οι επιλογές μας αποβλέπουν στο παρόν και στο μέλλον, ανάλογα λειτουργούν και τα εσωτερικά μας όργανα, προσδιορίζοντας τους στόχους για το τώρα αλλά και για το μέλλον.

Εάν οι επιλογές μας αφορούν μόνον το παρόν, το σήμερα μόνον, τότε και οι προσπάθειές μας κατευθύνονται προς τα εκεί.

Αν πάλι θέλουμε να αγνοήσουμε το παρόν και να στραφούμε αποκλειστικά στο μέλλον, τότε είναι προφανές ότι προς τα εκεί θα στραφούν οι δυνάμεις μας, αλλά θα έχουμε χάσει το παρόν, και ο δρόμος αυτός είναι ολισθηρός και επικίνδυνος για πτώσεις σε βάραθρα.

Αντίθετα, η διδασκαλία του Χριστού μας έχει εξοπλίσει με τον αναγκαίο γνωσιολογικό κώδικα, ώστε να κατανοούμε το συμφέρον μας, για το σήμερα, για το αύριο αλλά και για το μέλλον, το εγγύς ή και το αιώνιο.

Και αν οι επιλογές μας εμπεριέχουν την έμπνευση του αιώνιου δημιουργικού πνεύματος, τότε και οι λύσεις που αναζητούμε στην ζωή μας, καθημερινή και μελλοντική, δεν αποβλέπουν μόνον στην μια κατεύθυνση, αλλά περιλαμβάνουν ένα πλήρες πρόγραμμα περιεχομένου γνώσεων και εμπειριών, ένα πρόγραμμα που εμπλουτίζει τον εσωτερικό μας άνθρωπο με την γνώση και την δύναμη της αναστάσεως, αλλά ταυτόχρονα μετατρέπει την καθημερινότητά μας σε ένα στάδιο άσκησης και εμπειριών που αποδεικνύουν και επιβεβαιώνουν την ορθή πορεία προς την αιωνιότητα.

Η διδασκαλία του Χριστού είναι ο δείκτης που παραπέμπει στην διάγνωση της ορθής πορείας του σήμερα, χωρίς να αποκλείει την θύρα της αιωνιότητας.

Αντίθετα, οι επιτυχίες της κάθε ημέρας εδώ, αποτελούν κομμάτι της επιτυχίας για το αιώνιο μέλλον, σύμφωνα με τις οδηγίες του αιωνίου πνεύματος, το οποίο δεν κουράζεται να μας διδάσκει “τα πολλά” που είχε να μας πει ο Χριστός, και εμείς τότε δεν μπορούσαμε να τα βαστάξουμε.

Στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.

Και όσο μεγαλύτερο είναι το θέμα του ερωτήματος, τόσο και πιο δύσκολη είναι η κατανόηση της απάντησης.

Βέβαια, εμείς προκειμένου να αποφύγουμε τις προσωπικές μας ευθύνες, εφευρίσκουμε εύκολες απαντήσεις και λύσεις, χώνοντας τα κεφάλια μας στην άμμο και κρίνοντας ότι κανείς δεν μας βλέπει και μια χαρά είμαστε, αποφεύγοντας να κατανοήσουμε την αλήθεια των πραγμάτων, είτε αυτά αφορούν την καθημερινή μας συμπεριφορά στα απλά ζητήματα, είτε αυτά αφορούν ζητήματα που έχουν σχέση με την ζωή και την αιωνιότητα.

Και αν για την καθημερινή μας συμπεριφορά τα αποτελέσματα είναι προ των οφθαλμών μας και εισπράττουμε τα επίχειρα των θεωριών μας με την κακή ποιότητα της ζωής μας, όταν ερχόμαστε στα μεγάλα ζητήματα της ζωής, εκεί φτάνουμε στο σημείο να διαγράφουμε από τον κατάλογο των ενδιαφερόντων μας ό,τι έχει σχέση με ποιότητα και μήκος ζωής.

Και αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν καταλαβαίνουμε την αξία αυτών των θεμάτων, αλλά γιατί καταλαβαίνουμε ότι για να ασχοληθούμε με αυτά τα θέματα θα πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια, θα πρέπει να αφήσουμε τον Ελληνικό ωχ – αδερφισμό, και να σταθούμε με σοβαρότητα μπροστά στα ερωτήματα, ώστε να πάρουμε σοβαρές και υπεύθυνες απαντήσεις.

Με τα “συγχωροχάρτια” που εμείς επινοούμε για τα λάθη και την άγνοιά μας, καμιά σοβαρή απάντηση δεν μπορεί να έλθει και να αλλάξει την συμπεριφορά μας, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα ζητήματα της καθημερινότητάς μας, από τα σχολεία και τον εργασιακό μας χώρο, έως την γενική κοινωνική μας συμπεριφορά και ανάληψης προσωπικής ευθύνης μπροστά στα μεγάλα ερωτήματα και γεγονότα της ζωής μας.

Το πτυχίο του πανεπιστημίου που εκτυπώνουμε εμείς για το νεογέννητο βρέφος μας την ώρα που του δίνουμε και το προσωπικό του όνομα, δεν σημαίνει ότι το βρέφος θα σταθεί αντάξιο της δικής μας πρόβλεψης και επιθυμίας.

Αντίθετα, είναι κατά κανόνα παγίδα στην ανάπτυξη του βρέφους, διότι κρατώντας στο χέρι ένα χαρτί που γράφει το όνομά του σε μεγάλες και ουσιαστικές περιουσίες, οι πιθανότητες να τα χάσει όλα, να του τα κλέψουν χωρίς να έχει συνείδηση της απώλειας και των συνεπειών αυτής της απώλειας, είναι κανόνας και οι εξαιρέσεις ελάχιστες.

Οι εύκολες λύσεις, χωρίς παιδεία, γνώση και προσωπική άσκηση και προσωπική ευθύνη στην καθημερινότητα, δημιουργούν επιπόλαιες συμπεριφορές, ανεύθυνες, επικίνδυνες, όχι μόνον για το ανώριμο φυσικό πρόσωπο, αλλά και για την γύρω του κοινωνία, στην οποία όχι μόνον δεν συνεισφέρει το αναμενόμενο μέγεθος της αλήθειας, αλλά διαφθείρει και καταστρέφει και αυτό το λίγο που κάποιοι έχουν ήδη αποθησαυρίσει.