Αρχεία για: Ιανουάριος 2020

Ένα πλήρες πρόγραμμα δεν είναι ποτέ αυτοσκοπός, αλλά είναι εγχειρίδιο κίνησης προς μια θετική κατεύθυνση.

Κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, διότι σε κάθε περίπτωση σκοπός των προγραμμάτων είναι η υποβοήθηση ενός φυσικού προσώπου στην υπέρβαση προσωπικών δυσκολιών ή την κατάκτηση συγκεκριμένου στόχου.

Άρα, και στην περίπτωση των θεμάτων της πίστεως στόχος των ολοκληρωμένων προγραμμάτων, όπως μας τα εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός και μας τα παρουσίασαν οι μαθητές του που πρώτοι τα εφάρμοσαν, είναι η κατάρτιση των φυσικών προσώπων που ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν και να εφαρμόσουν την διδασκαλία του Χριστού σε όλες τις διαστάσεις: και στον προσωπικό εσωτερικό κόσμο με την μεταμόρφωση, αλλά και στην κοινωνική λειτουργία της καθημερινότητας με την ανάταξη του καθημερινού ορίζοντα.

Διότι το “εσείς είστε το φως του κόσμου” δεν σημαίνει απόκρυψη των κατακτήσεων, αλλά δηλώνει την παρουσία και την ενέργεια του αιωνίου πνεύματος, όπως αυτή συμβαίνει να διαχειρίζεται από μια ανθρώπινη προσωπικότητα.

Όλη η εσωτερική εργασία αναζήτησης, κατανόησης και επίγνωσης της παρουσίας και του έργου του δημιουργού, εκδηλώνεται στις καθημερινές μας πράξεις, και φυσικά είναι διακριτή και για την ποιότητα και για την διάρκειά της.

Διότι, όπως ο δημιουργός δημιούργησε τον κόσμο και η λειτουργία του δεν έχει παύσει ποτέ, έτσι και τα έργα που οι αναζητητές και εραστές του θεϊκού λόγου επιθυμούν να κτίσουν, πρέπει να απηχούν βάθος χρόνου και έμπνευση θεού.

Βάθος χρόνου διότι όσο μακρύτερα διαρκεί ένα έργο, τόσο αποδεικνύεται η διαχρονική αξία του.

Έμπνευση θεού, διότι μόνο τότε η σύμπραξη του αιώνιου δημιουργού στις ανθρώπινες πράξεις είναι παρούσα και γίνεται αισθητή και κατανοητή.

Παρακολουθώντας την καθημερινή μας ζωή όλοι κατανοούμε την ανάγκη ενός πλήρους προγράμματος, ενός συστήματος περιεχομένου ζωής και γνώσης, που θα καλύπτει όλες μας τις ανάγκες: σωματικές, ψυχικές, ιδεολογικές, αλλά και κάθε άλλου είδους ανάγκη που μπορεί να εμφανιστεί, χωρίς να έχει προσδιοριστεί επακριβώς.

Το “να αγαπάς Κύριο τον θεό σου με όλη την καρδιά, την ψυχή, την διάνοια και την δύναμή σου” δεν είναι εντολή, αλλά οδηγία ζωής.

Διότι και φυσικά μπορείς να μην το κάνεις, ωστόσο ζημιώνεσαι εσύ, διότι η επαφή με τον θεό δεν είναι μάταιος θρησκευτικός τύπος, αλλά εμπεριέχει τα ψήγματα της ζωής, της παρούσας και της μέλλουσας. Περιέχει τα δεδομένα μιας διαφορετικής ζωής, μιας ζωής και με άλλους ορίζοντες, και με άλλες προοπτικές. Για τον λόγο αυτό δεν χωρά κενό στο πλήρες πρόγραμμα που θα εφαρμόζουμε.

Η διατύπωση με όλη την καρδιά και όλη την δύναμη, δηλώνει ότι όσο πιο καλά και δυναμικά μπαίνει κάποιος στο πλήρες πρόγραμμα, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχει στο μέλλον, όπως συμβαίνει με όλα τα ζητήματα της καθημερινής μας ζωής.

Διότι όσα λέγονται εδώ, δεν αφορούν την μέλλουσα ζωή ή κάποια φανταστικά σενάρια, αλλά αφορούν την καθημερινότητα από αυτή την στιγμή και μετά. Αυτό δίδαξε ο Χριστός, αυτό επιβεβαίωσαν οι πρώτοι μαθητές του που εφάρμοσαν αυτή την διδασκαλία.

Μπορεί βέβαια μέσα στους αιώνες η εφαρμογή της διδασκαλίας αυτής να έχει διαστρεβλωθεί και να έχει περιοριστεί σε ορισμένους μόνον τύπους θρησκευτικής ζωής, ωστόσο αυτό αποτελεί διαστρέβλωση και όχι την αλήθεια των πραγμάτων.

Διότι ο Χριστός δεν δίδαξε τύπους θρησκείας, αλλά δίδαξε την αλήθεια χωρίς θρησκευτικές προκαταλήψεις, όπως συνέβαινε μέχρι τις δικές του ημέρες, πριν δυο χιλιάδες χρόνια. Η φράση “οι λόγοι μου είναι πνεύμα και ζωή” αποκρυσταλλώνει και την ουσία αυτής της διδασκαλίας, η οποία αποβλέπει στην ζωή και όχι στην λατρεία θρησκευτικών τύπων.

Αποβλέπει στην κατάρτιση προσωπικοτήτων, όχι με θρησκευτικά επιδερμικά φαινόμενα, αλλά με αλήθεια ζωής που είναι σε θέση να διαμορφώνει την δική της καθημερινότητα μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι κάθε φορά και κάθε εποχή.

Διότι η διδασκαλία του Χριστού άνοιξε τον δρόμο για την προσωπική καθημερινή εφαρμογή των αξιών της ζωής και όχι την τήρηση αρχαίων μόνον εθίμων χωρίς καθημερινό προσωπικό μήνυμα ζωής. Ένα μήνυμα που μπορεί να έχει εφαρμογή σήμερα, ανάλογα με τις προσωπικές μου ανάγκες, αλλά περιέχει και τα ιχνοστοιχεία της προοπτικής της αιωνιότητας, εφόσον εφαρμόζονται οι οδηγίες του αιωνίου πνεύματος της αλήθειας.

Η πληρότητα είναι απαραίτητο στοιχείο στην καθημερινότητά μας.

Από την πληρότητα των τροφών σε βιταμίνες, μέχρι τα προγράμματα των σχολείων και των επαγγελμάτων, μέχρι τα οικογενειακά μας προγράμματα, όλα περιλαμβάνουν την ίδια έννοια. Την πληρότητα.

Και ενώ αυτή η έννοια είναι αυτονόητη και δεν υπάρχει περίπτωση στον σύγχρονο κόσμο να επιζήσουμε με διαφορετικό τρόπο, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης και της αναζήτησης της ζωής, εκεί θέλουμε να μένουμε στο παρελθόν, θέλουμε να μην έχουμε ευθύνη για τίποτα, για όλα φταίνε και για όλα πρέπει να φροντίσουν οι άλλοι.

Και προφανώς αυτό αποτελεί υπεκφυγή από την πραγματικότητα, ακριβώς γιατί η πραγματική ζωή – (και όχι τα φαντάσματα και οι φαντασίες των παρελθόντων γενεών) – απαιτεί συγκρότηση, απαιτεί πρόγραμμα, απαιτεί ενίσχυση των εσωτερικών μας ικανοτήτων, απαιτεί προσωπική ευθύνη και προσωπικό κόπο και προσωπικό κόστος.

Όπως σε όλα τα ζητήματα της καθημερινότητάς μας ξέρουμε ότι για να πετύχουμε απαιτείται πρόγραμμα, θυσία και κόπος, έτσι και στα θέματα της πίστης και της αναζήτησης των κανόνων της ουσιαστικής ζωής – και όχι των σκουπιδιών που πολλές φορές εμείς γευόμαστε, απαιτείται πρόγραμμα ολοκληρωμένο, απαιτείται προσωπικό κόστος και προσωπική ευθύνη.

Το γνωστό “ο όφις με εξαπάτησε” δεν ισχύει στους καιρούς τους δικούς μας, διότι εμείς έχουμε προσωπική πρόσβαση στην γνώση και την επίγνωση των πραγμάτων, εμείς μπορούμε να μαθαίνουμε ό,τι θέλουμε, μπορούμε να αποφεύγουμε ό,τι δεν θέλουμε.

Είναι στο χέρι μας, όπως για την καθημερινή επαγγελματική – και όχι μόνον – ζωή καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και αποδεχόμαστε να μπούμε σε μεγάλα προγράμματα σπουδών και εξειδίκευσης, έτσι και στα ζητήματα της αναζήτησης της ζωής που χορηγεί ο ίδιος ο δημιουργός, θα πρέπει να επιδείξουμε ανάλογη μέριμνα και προσωπική φροντίδα.

Αν εγώ δεν ενδιαφερθώ να μάθω και να εφαρμόσω την διδασκαλία του Χριστού, οι επιτυχίες των άλλων αφορούν εκείνους και όχι εμένα. Η δική μου φτώχεια δεν πρόκειται να αναπληρωθεί από κανέναν. Και τις δικές μου επιτυχίες επίγνωσης και κατάκτησης κανείς άλλος δεν μπορεί να τις καρπωθεί.

Οι προσωπικοί θησαυροί είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας και αφορούν πρώτα εμάς τους ίδιους.