Η διάνοιξη και διαίρεση που κάνει ο λόγος του Χριστού όταν εγκατασταθεί και λειτουργεί μέσα στην υπαρξιακή μας υπόσταση, δεν γίνεται μόνον για λόγους απελευθέρωσης από οτιδήποτε μας βαραίνει και δηλητηριάζει την ζωή μας, αλλά γίνεται για τον έλεγχο της κατάστασης και την διαφυγή προς το μέλλον και την αιωνιότητα.
Διότι είναι προφανές ότι η ημέρα τελειώνει, ο μήνας, το έτος και τελικά όλη η ζωή μας, άρα και οι διαστάσεις που πρέπει να τροφοδοτούνται δεν είναι μόνον οι ανάγκες της καθημερινότητας – πράγμα φυσικό, αναγκαίο και των εκ των ων ουκ άνευ, αλλά πρέπει να τροφοδοτούνται με δύναμη και ενέργεια και οι διαστάσεις που προβάλλουν τον βίο μας στην διάσταση της αιωνιότητας, όπως ο ίδιος ο Χριστός μας τα εξήγησε.
Αυτή η εμπειρία της λειτουργίας της πίστης είναι κεφαλαιώδους αξίας, διότι σε διαφορετική περίπτωση οι προοπτικές και οι ορίζοντες της ζωής μας περιορίζονται μόνον στην βελτίωση μιας καθημερινότητας, τμήμα της ζωής απαραίτητο, αλλά μας στερούν την προοπτική της επέκεινα του ορατού κόσμου ζωής. Και ενώ όλοι συμφωνούμε πλέον ότι το φάσμα του μη ορατού κόσμου είναι εδώ, με ενέργεια και καταλυτική επίδραση στην ζωή όλων μας, ωστόσο, παραβλέπουμε τον παράγοντα της προσωπικής μας ευθύνης στην αναζήτηση και κατανόηση της διδασκαλίας του Χριστού, η οποία είναι κρυστάλλινη για όποιον θέλει να την μάθει και να την εφαρμόζει.
Διότι όλη η διδασκαλία του Χριστού στηρίζεται στα στοιχεία της φύσης και μόνον της φύσης, άρα είναι κατανοητά τα μηνύματα και τα μαθήματα για κάθε τομέα και κάθε ζήτημα που μπορεί να προκύψει στην καθημερινότητά μας.
Όταν δηλαδή ο Χριστός παρομοιάζει τον δικό του κόσμο με το προζύμι ή το κλήμα, είναι προφανές ότι δεν χρησιμοποιεί φιλοσοφικούς ή περίπλοκους όρους για να μας διδάξει την δική του πορεία ζωής, αλλά, αντίθετα, θέτει όλα τα θέματα στον δικό μας ανθρώπινο ορίζοντα, στις δικές μας ικανότητες, στις δικές μας διαστάσεις, με γνώμονα πάντοτε την ιδιαιτερότητα κάθε προσωπικότητας μέσα στην δική της καθημερινότητα.
Δεν ομιλεί ούτε αφ’ υψηλού, ούτε πολύπλοκα, αλλά θέτει τις εικόνες της καθημερινής ζωής στην δική μας διακριτική παρατήρηση. Διότι μέσα από αυτήν την παρατήρηση και κατανόηση, όχι μόνον κατανοούμε τα μηνύματα της άλλης διάστασης ζωής, αλλά ταυτόχρονα λειτουργούν δυο δραστηριότητες μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο: από την μια μαθαίνουμε, αποκτούμε γνώση, άρα ωριμάζουμε σταδιακά, και από την άλλη ο λόγος του Χριστού κάνει αθόρυβα αλλά δραστικά το δικό του έργο στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Ένα έργο που σταδιακά και σε βάθος χρόνου μεταμορφώνει την προσωπικότητα σε άλλο τύπο ανθρώπου, με μεγαλύτερα και ουσιαστικότερα ενδιαφέροντα, απαραίτητα για την πορεία μιας καλύτερης καθημερινότητας, αλλά και με τον ορίζοντα της αιωνιότητας.
