Αρχεία για: Απρίλιος 2020

Κατά κανόνα ένα ταξίδι σημαίνει μετακίνηση του σώματος και όσα αυτό συμπεριλαμβάνει. Ο ταξιδιώτης μεταφέρει το σώμα του και όσες κινητές αξίες μπορεί να πάρει μαζί του. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τις φυσικές αποσκευές, μεταφέρει και τον εσωτερικό του κόσμο, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις, και φυσικά την συνείδησή του την οποία δεν μπορεί ποτέ να αποχωριστεί.

Άρα, η κουρασμένη ή θάλλουσα συνείδησή μου συνεχίζει και μετά την μετακίνησή μου να επιδρά πάνω στις σκέψεις και το σύνολο του εσωτερικού μας κόσμου, ακριβώς γιατί είναι το υπαρξιακό μας στοιχείο που ποτέ δεν μπορούμε να αποχωριστούμε. Ενώ δηλαδή μπορούμε να κάνουμε αλλαγές σε διάφορα στοιχεία της καθημερινότητας, δεν μπορεί αυτό να συμβεί με τον ίδιο τρόπο και στην συνείδησή μας, η οποία τρέφεται από το παρελθόν και ελπίζει στο μέλλον.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός μίλησε και δίδαξε όχι μόνον τις εξωτερικές αλλαγές που είναι απαραίτητες για την ανανέωσή μας, αλλά κυρίως δίδαξε τον δρόμο για αλλαγές στον εσωτερικό μας χώρο, στον χώρο της συνείδησης. Η διδασκαλία του δηλαδή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή και εφαρμόσιμη μόνο με εξωτερικές βελτιώσεις, αλλά απαιτείται η επίδρασή της και στην εσωτερική μας δεξαμενή πεποιθήσεων και αντιλήψεων για τον κόσμο και την προσωπικότητά μας.

Και όσο βαθύτερα γίνεται κατανοητή η διδασκαλία του Χριστού, όπως αυτή περιγράφεται ακριβώς στα Ιερά Γράμματα – και όχι όπως την θυμόμαστε από τις παιδικές μας αναμνήσεις και τα περιστασιακά ακούσματα, τόσο η επίδρασή της μεταμορφώνει τον εσωτερικό μας κόσμο σε μια άλλη πραγματικότητα αντίληψης. Πραγματικότητα που λαμβάνει υπόψη της όχι μόνον το ορατό φάσμα της ζωής, αλλά και το μη προς το παρόν ορατό φάσμα, το οποίο ωστόσο είναι εδώ και θα εμφανιστεί στο μέλλον, εγγύς ή απώτερο.

Αυτό φυσικά είναι πολύτιμο, διότι με την καλλιέργεια της πίστης, το φως της συνειδήσεως μας ακτινοβολεί σε μεγαλύτερη απόσταση από το σήμερα και την απλή επιβίωση, προς το επερχόμενο αύριο. Άρα δημιουργεί και μια νέα προοπτική, αφού έχω ακόμη χρόνο να βελτιώσω την θέση μου σε σχέση με τα επερχόμενα γεγονότα. Και αν μεν πρόκειται για θέματα της απλής επιβίωσης στην καθημερινότητα, τότε και οι συνέπειες της επίγνωσης αυτής μπορεί να βελτιώσουν την καθημερινότητα. Αν όμως πρόκειται για μελλοντικές συνθήκες ζωής, τότε προφανώς το κέρδος είναι μεγαλύτερο και η αποφυγή τραυμάτων σήμερα θα δημιουργήσει ασφαλέστερο μέλλον για την προσωπικότητά μας.

Άρα η διδασκαλία του Χριστού δεν αποβλέπει μόνον σε προσωρινές αξίες και διευθετήσεις ημερησίων αναγκών, αλλά αποβλέπει και στην κατάρτιση επιβίωσης, ακόμη και κάτω από άλλες συνθήκες ζωής που μπορεί να έλθουν στο μέλλον. Άρα και η καθημερινότητα βελτιώνεται, αλλά και η προοπτική της αιωνιότητας παραμένει μέσα στις ατομικές μας επιλογές.

Μια ισχυρή παράμετρος ενός ταξιδιού είναι ο χρόνος. Όχι μόνον ο χρόνος που θα αρχίσει, αλλά και η συνολική διάρκεια αυτού του ταξιδιού, δηλαδή ο χρόνος ανάμεσα στην έναρξη και την άφιξη στον προορισμό. Και φυσικά η φύση μας διδάσκει ότι όλα συντελούνται όχι μόνον μέσα στον χρόνο, αλλά και κατά διαδοχήν μέσα στον χρόνο.

Δεν πρόκειται δηλαδή για “μπάζα” ριγμένα εδώ και εκεί, αλλά πρόκειται για “αλυσίδα”, δηλαδή για γεγονότα που συνδέονται και διαδέχονται το ένα το άλλο, με αυστηρούς κανόνες χρονικής διάρκειας έκαστο. Κάθε πράγμα έχει ανάγκη τον χρόνο του για να αρχίσει και να ολοκληρωθεί, πριν το επόμενο αρχίσει την δική του εμφάνιση και την δική του λειτουργία μέσα στον δικό του χρόνο, δηλαδή μέχρι που να εμφανιστεί το επόμενο και να εξαφανιστεί το προηγούμενο.

Αυτό το μάθημα παίρνουμε από την φύση, από τις διαδικασίες με τις οποίες λειτουργεί η φύση, εξ ου και η φυσική επιστήμη, δηλαδή η επιστήμη που μελετά και ερευνά τις φυσικές ακολουθίες όλων των πραγμάτων που βρίσκονται μέσα στην φύση και αφορούν την καθημερινή μας ζωή. Για να έλθει η άνοιξη, πρέπει πρώτα να έλθει ο χειμώνας και η διακοπή των επιφανειακών δραστηριοτήτων, άσχετα αν μέσα, στο εσωτερικό των φυσικών όντων, οι λειτουργικές δραστηριότητες είναι ακατάπαυστες.

Αυτό το μάθημα που μαθαίνουμε από την παρατήρηση των φυσικών φαινομένων, είναι χρήσιμο και στην κατανόηση των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού. Τα γεγονότα, και οι εμπειρίες μας από αυτά, διαδέχονται το ένα το άλλο, και αυτή η ομαλή διαδοχή των γεγονότων και των εμπειριών συνιστά αυτό που λέμε ταξίδι και ταξιδιωτική εμπειρία.

Αυτό σε μεγαλύτερη κλίμακα είναι και το ταξίδι της ζωής μας. Διαδοχή γεγονότων και εμπειριών, στοιχεία για τα οποία όλοι ευχόμαστε να εξελίσσονται ομαλά και χωρίς αναταράξεις. Και αυτή η συνολική εικόνα του ταξιδιού υποδηλώνει και τις προσωπικές περιπέτειες και επιλογές μέσα στην καθημερινότητα, μια εμπειρία που καταγράφει μέσα στην συνείδησή μας θετικά και αρνητικά πρόσημα. Τα αρνητικά είναι το δηλητήριο που κατακάθεται μέσα μας από τις απογοητεύσεις και τις αποτυχίες, ενώ τα θετικά είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο μέσα από την σημερινή εμπειρία των καλών αποτελεσμάτων.

Και αυτό είναι το μάθημα της ζωής από την διδασκαλία του Χριστού. Η πίστη και η αλήθεια της καθημερινότητας είναι οι βασικές δομές πάνω στις οποίες οικοδομείται λεπτό προς λεπτό, μέρα με την μέρα και χρόνο με τον χρόνο, το προσωπικό μας ταξίδι. Ένα ταξίδι με εφόδια από την κληρονομικότητα μας, αλλά και τις προσωπικές μας καθημερινές επιλογές. Ένα ταξίδι προσωπικής και ατομικής ευθύνης, με γνώμονα την ευαισθησία της μετάνοιας, την λύτρωση και αποθεραπεία από τα λάθη του παρελθόντος, και την ενσωμάτωση των θετικών εμπειριών στην αποθήκη της αγαθής μας συνείδησης.

Κάθε ταξίδι, αναψυχής ή επαγγελματικό έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και τις δικές του δυσκολίες. Κανείς δεν ταξιδεύει χωρίς αυτές τις δυο παραμέτρους. Και φυσικά το πρώτο πράγμα είναι ο καθορισμός του προορισμού. Χωρίς προορισμό ταξίδι δεν υπάρχει, ακόμη και αν μιλάμε για μια βόλτα αναψυχής.

Το δεύτερο πράγμα είναι οι προετοιμασίες. Μελέτη των συνθηκών, ετοιμασίες εφοδίων και αναγκαίων πραγμάτων, προετοιμασία για ό,τι αφήνουμε πίσω, προετοιμασία για ό,τι προβλέπεται ότι θα συναντήσουμε. Και προφανώς, όσο μεγαλύτερης διάρκειας είναι ή προβλέπεται ότι θα είναι το ταξίδι, τόσο μεγαλύτερη προετοιμασία απαιτείται. Αν μάλιστα πρόκειται να κάνουμε και ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, δηλαδή αν πρόκειται να μετακομίσουμε σε άλλο μέρος του πλανήτη, τότε οι ετοιμασίες και οι προ-ετοιμασίες είναι ακόμη περισσότερες και σπουδαιότερες.

Και εδώ ακριβώς βρίσκονται τα μυστικά που πρέπει όλοι να καλλιεργήσουμε και να κατανοήσουμε. Διότι η ζωή μας μπορεί να έχει ένα σκοπό – επαγγελματικό, αναψυχή, μετακόμιση, αναζήτηση καλύτερης ζωής, κλπ – αλλά αυτός ο σκοπός παίζει καθοριστικό ρόλο σε όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας μας. Διότι σε αυτό τον σκοπό προσαρμόζουμε και την γενική και την ειδική συμπεριφορά μας.

Αυτός είναι και ο λόγος που στα Ιερά Γράμματα η ζωή του ατόμου παρομοιάζεται με την πορεία ενός ταξιδιού, με νίκες και ήττες, με άγνωστα και γνωστά θέματα, με πανδοχεία ανάπαυσης και δρόμους στην έρημο, με εχθρούς και φίλους, με φουρτούνες και σκοπέλους και χιλιάδες άλλους παράγοντες από τους οποίους δεν εξαρτάται μόνον η καθημερινότητα του ταξιδιού, αλλά πολλές φορές και η ικανότητά μας να κατακτήσουμε και να φτάσουμε στον τελικό στόχο μας. Ένα στόχο που μπορεί εμείς να μην φτάσουμε, αλλά θα φτάσουν άλλοι μέσα από τον δρόμο που εμείς ανοίξαμε, εφαρμόζοντας τις αξίες που εμείς είχαμε καλλιεργήσει τον καιρό της δικής μας πορείας. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι η ελπίδα του ταξιδιού παραμένει ζωντανή, και η πίστη για την κατάκτηση του στόχου είναι κοινή σε όσους ακολουθήσουν την ίδια πορεία.

Η έννοια του δρόμου, της οδού, για την οποία μίλησε ο Χριστός και καθόρισε τον δικό του ρόλο στο ταξίδι της ζωής, είναι η περιγραφή μιας πρακτικής πορείας μέσα από τις συμπληγάδες της καθημερινότητας, τις επιθέσεις και τις αντιθέσεις του κοινωνικού και του φυσικού μας περιβάλλοντος. Είναι η περιγραφή της πορείας από το σήμερα στο αύριο, από αυτό που έχω σε αυτό που θέλω να κατακτήσω. Είναι η φυγή από τα δεσμά του παρελθόντος και των αποτυχιών μου, είναι η πορεία της καλύτερης ελπίδας, συνδεδεμένης με τις δικές μου ικανότητες και την δική μου πιστότητα στον στόχο του πρακτικού σήμερα, αλλά και του αιώνιου παρόντος.