Κατά κανόνα ένα ταξίδι σημαίνει μετακίνηση του σώματος και όσα αυτό συμπεριλαμβάνει. Ο ταξιδιώτης μεταφέρει το σώμα του και όσες κινητές αξίες μπορεί να πάρει μαζί του. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τις φυσικές αποσκευές, μεταφέρει και τον εσωτερικό του κόσμο, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις, και φυσικά την συνείδησή του την οποία δεν μπορεί ποτέ να αποχωριστεί.
Άρα, η κουρασμένη ή θάλλουσα συνείδησή μου συνεχίζει και μετά την μετακίνησή μου να επιδρά πάνω στις σκέψεις και το σύνολο του εσωτερικού μας κόσμου, ακριβώς γιατί είναι το υπαρξιακό μας στοιχείο που ποτέ δεν μπορούμε να αποχωριστούμε. Ενώ δηλαδή μπορούμε να κάνουμε αλλαγές σε διάφορα στοιχεία της καθημερινότητας, δεν μπορεί αυτό να συμβεί με τον ίδιο τρόπο και στην συνείδησή μας, η οποία τρέφεται από το παρελθόν και ελπίζει στο μέλλον.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός μίλησε και δίδαξε όχι μόνον τις εξωτερικές αλλαγές που είναι απαραίτητες για την ανανέωσή μας, αλλά κυρίως δίδαξε τον δρόμο για αλλαγές στον εσωτερικό μας χώρο, στον χώρο της συνείδησης. Η διδασκαλία του δηλαδή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή και εφαρμόσιμη μόνο με εξωτερικές βελτιώσεις, αλλά απαιτείται η επίδρασή της και στην εσωτερική μας δεξαμενή πεποιθήσεων και αντιλήψεων για τον κόσμο και την προσωπικότητά μας.
Και όσο βαθύτερα γίνεται κατανοητή η διδασκαλία του Χριστού, όπως αυτή περιγράφεται ακριβώς στα Ιερά Γράμματα – και όχι όπως την θυμόμαστε από τις παιδικές μας αναμνήσεις και τα περιστασιακά ακούσματα, τόσο η επίδρασή της μεταμορφώνει τον εσωτερικό μας κόσμο σε μια άλλη πραγματικότητα αντίληψης. Πραγματικότητα που λαμβάνει υπόψη της όχι μόνον το ορατό φάσμα της ζωής, αλλά και το μη προς το παρόν ορατό φάσμα, το οποίο ωστόσο είναι εδώ και θα εμφανιστεί στο μέλλον, εγγύς ή απώτερο.
Αυτό φυσικά είναι πολύτιμο, διότι με την καλλιέργεια της πίστης, το φως της συνειδήσεως μας ακτινοβολεί σε μεγαλύτερη απόσταση από το σήμερα και την απλή επιβίωση, προς το επερχόμενο αύριο. Άρα δημιουργεί και μια νέα προοπτική, αφού έχω ακόμη χρόνο να βελτιώσω την θέση μου σε σχέση με τα επερχόμενα γεγονότα. Και αν μεν πρόκειται για θέματα της απλής επιβίωσης στην καθημερινότητα, τότε και οι συνέπειες της επίγνωσης αυτής μπορεί να βελτιώσουν την καθημερινότητα. Αν όμως πρόκειται για μελλοντικές συνθήκες ζωής, τότε προφανώς το κέρδος είναι μεγαλύτερο και η αποφυγή τραυμάτων σήμερα θα δημιουργήσει ασφαλέστερο μέλλον για την προσωπικότητά μας.
Άρα η διδασκαλία του Χριστού δεν αποβλέπει μόνον σε προσωρινές αξίες και διευθετήσεις ημερησίων αναγκών, αλλά αποβλέπει και στην κατάρτιση επιβίωσης, ακόμη και κάτω από άλλες συνθήκες ζωής που μπορεί να έλθουν στο μέλλον. Άρα και η καθημερινότητα βελτιώνεται, αλλά και η προοπτική της αιωνιότητας παραμένει μέσα στις ατομικές μας επιλογές.
