Η μετάνοια, η αναγνώριση των θετικών ή αρνητικών επιπτώσεων των πράξεών μου στην καθημερινή μας ζωή και η διόρθωση με βάση τις προσωπικές μου επιδιώξεις, είναι η κρίσιμη παράμετρος που τροφοδοτεί με καύσιμη ύλη την προοπτική του μέλλοντος κάθε φυσικού προσώπου.
Η ευθύνη μιας υπεύθυνης δήλωσης αφορά όχι μόνον αυτόν που κάνει την δήλωση, αλλά και εκείνον που την αποδέχεται ως αληθή. Και, φυσικά, δεν εξαντλείται η ευθύνη με την ύπαρξη απλής υπογραφής, αλλά πρέπει να υπάρχουν και άλλες αποδείξεις, τόσο για το πρόσωπο που κάνει την δήλωση, όσο και για την ορθότητα και ακρίβεια του περιεχομένου. Και, βέβαια, αυτό απαιτεί μέριμνα και ευθύνη του ατόμου που αποδέχεται την υπεύθυνη δήλωση. Διότι ο αποδέκτης οφείλει να ερευνήσει ο ίδιος – αν αφορά το πρόσωπό του – τις αληθείς παραμέτρους των δηλώσεων και του προσώπου που τις δηλώνει. Διότι οι παγίδες κρύβονται πολλές φορές στις λεπτομέρειες και καθένας οφείλει να είναι ερευνητικός και όχι απλοϊκός. Να δαπανά χρόνο και δυνάμεις για να ανακαλύπτει τις απάτες ή να βεβαιώνεται για την αλήθεια των δηλώσεων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Χριστός διευκρίνιζε, όταν έκανε δηλώσεις μέλλοντος και ζωής, αν αυτά που έλεγε ήταν δικές του δηλώσεις ή του πατέρα του, ή αν αφορούσαν πρακτική της καθημερινής ζωής που και αυτή είχε την αξία της ως μια πραγματικότητα. Και είναι προφανές ότι κάθε υπεύθυνη δήλωση που έκανε ο Χριστός έχει την δική της αξία, είτε όταν αφορούσε τις έννοιες του Μωσαϊκού Νόμου, είτε όταν αφορούσε οπτικές γωνίες της ζωής που είχαν – και έχουν – προοπτικές της αιωνιότητας και της ζωής, όπως ο ίδιος την έχει ορίσει μέσα στην διδασκαλία του.
Για μας, τους ανθρώπους του 21ου αιώνα, η διάκριση αυτή μεταξύ των δηλώσεων που κάνει ο Χριστός στην διδασκαλία του και των λοιπών δηλώσεων, έχει ισχυρή σημασία, διότι έχουν περάσει δυο χιλιάδες χρόνια από την εποχή εκείνη, άρα έχουν αλλάξει οι κοινωνικές συνθήκες σε μεγάλο βαθμό, ενώ έχει δημιουργηθεί και μια “νέα ιστορία”, η ιστορία του Χριστιανισμού, άρα η αναφορά και η αναζήτηση των δηλώσεων του Χριστού αποκτά νέο ειδικό βάρος, καθώς κάθε ενδιαφερόμενος πρέπει να κάνει διάκριση ανάμεσα στις εποχιακές δηλώσεις, αυτές δηλαδή που έχουν σχέση και αξία σε μια ορισμένη χρονική περίοδο λόγω ειδικών συνθηκών ζωής, και σε αυτές που έχουν διαχρονική αξία, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ζωής.
Η κοινωνική μεταμόρφωση είναι μια εξωτερική πραγματικότητα, η οποία μπορεί να παίζει τον ρόλο της στην καθημερινότητα, αλλά δεν μπορεί να επηρεάσει το προσωπικό απόθεμα της συνείδησης του ατόμου που επιθυμεί να βρει την ουσία της ζωής, να βρει την πηγή της ζωής, να βρει το πρόσωπο που δημιούργησε την ζωή. Διότι όσο και αν οι εξωτερικοί παράγοντες – κοινωνία και φυσικό περιβάλλον – παίζουν ρόλο στις προσωπικές μας αποφάσεις και επιλογές, αυτές είναι εύκολα αντιληπτές αν γίνονται κάτω από το κράτος των εξωτερικών συνθηκών και όχι κάτω από την απόφαση της δικής μας συνειδήσεως. Και αυτό είναι κρίσιμο θέμα. Διότι καθένας παίρνει αποφάσεις για χιλιάδες θέματα καθημερινά, αλλά δεν σημαίνει ότι όλες οι αποφάσεις έχουν την ίδια βαρύτητα. Συνεπώς, καλούμαστε να εμβαθύνουμε στις αξίες της ζωής και να μην μένουμε στην επιφάνεια των εξωτερικών μας αναγκών.
Και αυτό είναι η σύνοψη της διδασκαλίας του Χριστού. Η μετάνοια, η αναγνώριση των θετικών ή αρνητικών επιπτώσεων των πράξεών μου στην καθημερινή μας ζωή και η διόρθωση με βάση τις προσωπικές μου επιδιώξεις, είναι η κρίσιμη παράμετρος που τροφοδοτεί με καύσιμη ύλη την προοπτική του μέλλοντος κάθε φυσικού προσώπου.