Η λέξη “ρήμα” δεν είναι μόνον μέρος του λόγου, όπως το ουσιαστικό και το επίθετο, αλλά είναι και γενικότερα ο λόγος. Και αυτό είναι καθοριστικό στην γλώσσα μας: να κατανοήσουμε δηλαδή τον λόγο, τον εύκολο και ομαλό λόγο, όπως καταγράφεται μέσα στα Ιερά Γράμματα για όσους ενδιαφερόμαστε για την προοπτική του μέλλοντος της ζωής μας και όχι μόνον για την καλύτερη καθημερινότητα. Διότι η καλή καθημερινότητα δεν επιλύει όλα τα προβλήματα, και, προφανώς, δεν θέτει και το θέμα της ζωής, δηλαδή του ουσιαστικού περιεχομένου της ζωής και όχι μόνον των εμπειριών που αποκτά ένα φυσικό πρόσωπο κατά την διάρκεια του βίου του.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός, και κατόπιν οι μαθητές του, μίλησαν με απλά και ομαλά λόγια, κατανοητά από όλους τους ακροατές ή τους παραλήπτες των επιστολών τους, ακριβώς γιατί ήθελαν να κάνουν τον κόσμο συμμέτοχο των μηνυμάτων της ζωής με περίσσευμα, που είχε φέρει η διδασκαλία και η πρακτική ζωή του Χριστού. Δεν ήθελαν να διώξουν μακριά τον κόσμο με τα ανώμαλα ρήματα που θα μπορούσαν να πουν, αλλά ήθελαν όλοι οι άνθρωποι επί γης να ακούν και να κατανοούν το μήνυμα της ανάστασης στην αιωνιότητα, παράλληλα με την βελτίωση των συνθηκών ζωής της καθημερινότητας.
Ήθελαν ο κόσμος, ανεξάρτητα από μόρφωση και κοινωνική καταξίωση ή πλούτο, να είναι σε θέση να ξεκινήσουν το ταξίδι που σχεδίασε ο ίδιος ο Χριστός μέσα από την διδασκαλία του και την προσωπική του ζωή. Διότι μόνον τότε αποκτά νόημα το μήνυμα: όταν είναι απλό και κατανοητό από καθέναν που ενδιαφέρεται για την πρόοδο της ζωής του.
Φυσικά υπάρχουν και δυσνόητα, αλλά αυτά δεν είναι στην πρώτη γραμμή. Στην πρώτη γραμμή είναι τα ομαλά ρήματα, η απλή διδασκαλία του Χριστού και στην συνέχεια, ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα κάθε φυσικού προσώπου, μπορεί κάποιος να προχωρήσει σε βαθύτερες επιγνώσεις του θελήματος και του προσώπου της δημιουργίας.
Η βαθύτερη κατανόηση των θεμάτων της πίστης, της εφαρμοσμένης πίστης μέσα στην καθημερινότητα, δεν είναι αντίθετη με την απλή πίστη, αλλά είναι η ομαλή εξέλιξη αυτής της αρχικής πίστης που καθένας μπορεί να κατανοήσει και να εφαρμόσει.
Ποτέ μια εξέλιξη δεν διαγράφει την βάση από την οποία ξεκίνησε, διότι αυτό θα ισοδυναμούσε με ευνουχισμό των ανθρώπων του μέλλοντος. Διότι χωρίς την γνώση της γραφής και της ανάγνωσης, την κοινή κατανόηση των απλών εννοιών της ζωής, κανείς δεν μπορεί να γίνει θεολόγος και φιλόσοφος της ζωής. Όλα ξεκινούν από την απλότητα, αλλά όλα δεν τελειώνουν εκεί.
Υπάρχουν πάντοτε περιθώρια για καθέναν που έχει ικανότητες και δεξιότητες, να προχωρήσει στον δικό του προσωπικό δρόμο, αφήνοντας πάντα τα θετικά ίχνη του για να τα ακολουθήσουν και άλλοι στο μέλλον.
Αυτό ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της διδασκαλίας του Χριστού. Κανένας αποκλεισμός, αλλά και καμιά στέρηση για όποιον ήθελε, και είχε την ικανότητα, να πάει από τα ομαλά και απλά ρήματα, από τα απλά και αρχικά στοιχεία της διδασκαλίας της ζωής, στην κατανόηση των δυσνόητων αλλά υπαρκτών θεμάτων που σχετίζονται με την εξέλιξη της ζωής, της πρόσκαιρης που καθένας βιώνει, αλλά και αυτής του αιώνιου παρόντος και της φυσικής πραγματικότητας.