Για τους ανθρώπους της καθημερινότητας, η επάρκεια και η ισορροπία ζωής είναι έννοιες ουσιαστικές, στενά συνδεδεμένες με την προσωπική επιτυχία. Οι αντίθετες έννοιες, ανεπάρκεια και απόκλιση, ισοδυναμούν με ζωή προβλημάτων χωρίς δυνατότητες λύσεων. Αυτή είναι η εμπειρία όλων μας, και κανένας δεν εξαιρείται από τον κανόνα αυτό, ανεξάρτητα από εισοδήματα, οικογενειακή καταγωγή και φυσικές ικανότητες. Επάρκεια σημαίνει επίγνωση των δυνάμεών μου, και δεν σπαταλώ αξίες χωρίς ανταπόδοση. Ισορροπία σημαίνει ότι προσέχω τους κλυδωνισμούς της καθημερινότητας, και, ανάλογα με το βάθος και το ειδικό βάρος της συνείδησής μου, διατηρώ την πορεία μου, χωρίς ναυάγια και αδιέξοδα. Άρα, όλοι κατανοούμε τις δυο αυτές αξίες κατά την λειτουργία της ζωής μας, όχι μόνον την εκκλησιαστική, αλλά και της βιοπάλης – με όλη τη σημασία της λέξης.
Ωστόσο, αυτές οι έννοιες δεν κυκλοφορούν στα περίπτερα για να τις αγοράσω, αλλά είναι θέματα της απολύτου προσωπικής και ατομικής μου ζωής. Τόσο η επάρκεια, όσο και η ισορροπία, είναι λειτουργίες του εσωτερικού μου κόσμου και όχι εξωτερικές δραστηριότητες ή στοιχεία που υπάρχουν έξω και μπορώ να απλώσω το χέρι και να αποκτήσω, λιγότερα ή περισσότερα, ανάλογα με την οικονομική μου δυνατότητα.
Ούτε η επάρκεια αγοράζεται στο super market, ούτε η ισορροπία παραδίδεται με delivery από το e-shop ή κάποιο άλλο κατάστημα. Και οι δυο έννοιες είναι προσωπικά αποκτήματα, είναι προσωπικά “κατορθώματα”, που μπορεί να αποκτηθούν μέσα από την πείρα της ζωής και την τριβή με την καθημερινότητα μέσα στον κόσμο. Δεν υπάρχουν ούτε σε χάπια ούτε σε σιρόπια. Είναι καρπός των προσωπικών μας αγώνων, των ατομικών μας προσπαθειών και του ατομικού μας εσωτερικού κόσμου, χωρίς κανείς να μπορεί να μας αντικαταστήσει σε αυτήν την πορεία απόκτησης.
Μπορεί να υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες, κοινωνικές συνθήκες ή τυχαία γεγονότα που συμβάλλουν στον εμπλουτισμό του εσωτερικού μας κόσμου. Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτά αποτελούν δυνάμεις που επιδρούν στον εσωτερικό μας κόσμο, αλλά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ατομική μου λειτουργική συνάφεια με τα γεγονότα. Συνάφεια από την οποία θα προκύψει η εμπειρία της ζωής και η άντληση των πληροφοριών που έχει ανάγκη η συνείδησή μου, για να ωριμάσει και να είναι σε θέση να κατανοεί, πότε ένα θέμα ανταποκρίνεται θετικά στην εσωτερική μου ανάγκη για επάρκεια και ισορροπία, και πότε τα εξωτερικά ερεθίσματα και οι εξωτερικές συνθήκες φέρνουν αρνητικές συνέπειες στον εσωτερικό μου κόσμο, άρα, όχι μόνον δεν συμβάλλουν στην εσωτερική μου πληρότητα και ωριμότητα, αλλά αποσπούν τμήματα και από όσα έχω ήδη αποκτήσει.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός, ως γνώστης όχι μόνον των φαινομένων αλλά και των δυνάμεων που δεν είναι ορατές αλλά έχουν ορατά αποτελέσματα, τόνιζε την αξία, την σημασία και τον ρόλο της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου, τόνιζε τον ρόλο της καρδιάς και της ατομικής μας συνείδησης. Διότι όλα εκεί συντελούνται, όλα εκεί κυοφορούνται, όλα από εκεί, από τον εσωτερικό άνθρωπο θα ξεχυθούν στο περιβάλλον και τους γύρω μας.
Η ατομική μας επάρκεια σε δυνάμεις και ικανότητες, και η διατήρηση της ατομικής μας ισορροπίας μέσα στα κύματα της καθημερινής μας πλεύσης, είναι ζητήματα απόλυτα εξαρτημένα από την προσωπική μας έρευνα γνώσης και σχέσης με τον δημιουργό, ο οποίος μπορεί να εισφέρει τα δικά του δεδομένα, προκειμένου να αντικαταστήσουν την φθαρτή λειτουργία της δικής μου καθημερινότητας.