Η καθημερινή προσπάθεια της ανθρωπότητας να βελτιώσει τις παροχές ενέργειας προς τους πολίτες, αποδεικνύει και την σημασία που έχει η χρήση της ενέργειας για την ζωή μας.
Από τον ηλεκτρισμό, που άλλαξε τον τρόπο της ζωής όλης της ανθρωπότητας, μέχρι τα πιο μικρά αλλά κρίσιμα ζητήματα της παραγωγής και εξασφάλισης ροής της ενέργειας – βλ nord stream, κλπ – όλα αυτά τα δεδομένα πιστοποιούν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας της ενέργειας, προκειμένου η ζωή μας να γίνεται καλύτερη και ανετότερη.
Και ενώ αυτό είναι πρακτικά κατανοητό και δεδομένο για κάθε άνθρωπο του 21ου αιώνα, όταν ερχόμαστε στα θέματα της ενέργειας που εφοδιάζει το άτομο με την δυνατότητα της μετά θάνατο ζωής, εκεί αδιαφορούμε, και το θεωρούμε παραμύθι της γιαγιάς. Ωστόσο δεν μπορεί να είναι παραμύθι της γιαγιάς, διότι αν κοιτάξουμε πίσω, την εποχή της αρχαίας Ελλάδας ή και μετά από τον 1ο αιώνα μΧ, τότε θα καταλάβουμε ότι κάθε άλλο παρά παραμύθι είναι η προοπτική της αιωνιότητας, διότι αυτή η προοπτική εμπνέει κάθε υπεύθυνο άνθρωπο να αναζητά, να ανακαλύπτει και να εκτελεί έργα αληθείας και ωφέλιμα για τους ανθρώπους.
Αν, δηλαδή, κοιτάξουμε στον Παρθενώνα ή τον ναό του Σολομώντα, θα διαπιστώσουμε ότι σε όλη αυτή την περίοδο των χιλιάδων χρόνων οι άνθρωποι πρόσφεραν θυσίες προκειμένου να εξευμενίσουν το θείον ή να μαντέψουν το μέλλον. Και αυτό ήταν η διεθνής πρακτική σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Θα πρέπει λοιπόν να αναλογιστούμε, πώς περάσαμε από τις θυσίες των ζώων πάνω στους βωμούς, την μαντεία και τον φόβο του ανθρώπου μπροστά στις φυσικές δυνάμεις, πώς περάσαμε στην σημερινή εικόνα του κόσμου; Και είναι προφανές ότι τίποτα δεν έγινε γιατί κατέβηκε ο Δίας και κατήργησε τις θυσίες, ή γιατί οι Εβραίοι κατανόησαν το μάταιο αυτών των θυσιών.
Εκείνο που άλλαξε τον κόσμο και την σκέψη του κόσμου γύρω από τα θέματα του δημιουργού και τις λατρευτικές πρακτικές ήταν η προοπτική της αιωνιότητας, ακριβώς, γιατί μόνον αυτή η προοπτική δίνει δύναμη στην ποιότητα των έργων, αλλά δίνει και την προοπτική του μέλλοντος. Αυτές οι δυο παράμετροι λειτούργησαν ιστορικά, ώστε σήμερα να μη κουβαλάμε αρνιά και βόδια για θυσία, ή να μη πιστεύουμε σε μάντεις του μέλλοντος.
Η μετάλλαξη της ανθρώπινης κοινωνίας από την εικόνα των ζώων και των θυσιαστηρίων, η μετάλλαξη που θέλει ως κύριο γνώρισμα την αλήθεια και το πνεύμα, δεν ήλθε αυτόματα, αλλά ήλθε σε βάθος αιώνων, μέσα από ανώνυμους και επώνυμους ήρωες της πίστης οι οποίοι μετατόπισαν την ουσία της λειτουργίας της πίστης από το θυσιαστήριο του άγνωστου θεού, στην δύναμη του γνωστού θεού, εκείνου που μπορεί να ανασταίνει, με την δική του ιδιαίτερη ενέργεια δυνάμεως. Και αυτό δεν είναι ιστορικό παραμύθι, αλλά είναι πρακτική οδηγία για καθένα που ενδιαφέρεται όχι μόνον για ένα καλό σήμερα, αλλά και για μια προοπτική της αιωνιότητας.