Όλοι γνωρίζουμε ότι άρχοντας είναι εκείνος που άρχει, εξουσιάζει, λαμβάνει αποφάσεις και, επί πλέον, έχει την δύναμη να τις πραγματοποιήσει. Αυτό προϋποθέτει επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων και εφόδια δύναμης για να υλοποιεί τις αποφάσεις του.
Και μπορεί αυτή να είναι η εξωτερική εικόνα, ωστόσο, τα ίδια ισχύουν και για την μη ορατή εικόνα του εσωτερικού μας κόσμου, την περιοχή δηλαδή, όπου κυοφορούνται οι διαδικασίες και λαμβάνονται οι αποφάσεις, τις οποίες και θα εκτελέσουμε στο μέλλον.
Αυτή η περιοχή είναι κρίσιμη, όχι μόνον γιατί εκεί λαμβάνονται όλες μας οι αποφάσεις, αλλά και γιατί η ευθύνη για την λειτουργία αυτής της περιοχής είναι προσωπική μας ευθύνη. Μια ευθύνη που δεν μεταβιβάζεται και δεν αφορά κανέναν άλλον, αλλά εμείς πληρώνουμε τις συνέπειες των λανθασμένων αποφάσεών μας.
Γι’ αυτό και ο Χριστός εισήλθε σε αυτή την απόλυτα προσωπική περιοχή του ατόμου, εξηγώντας ότι καθένας είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις και τις πράξεις του.
Η γνωστή φράση ” ο όφις με ηπάτησε” δεν ισχύει, γιατί καθένας είναι υπεύθυνος για την προσωπική του πορεία και όχι μόνον για τις στιγμιαίες συνθήκες που μπορεί να μας επιβάλλουν μη αποδεκτές λύσεις. Πορεία σημαίνει δρόμος, εξελίξεις, αξιοποίηση των σημερινών μας ικανοτήτων, έχοντας πάντα το βλέμμα προς την αιωνιότητα και όχι μόνον την – κατά τα άλλα – πολύτιμη προσωπική μας καθημερινότητα.
Ο Χριστός μετέφερε το θέμα από την θρησκευτική μας παράδοση στην προσωπική ευθύνη των πράξεών μας σήμερα, και καθόρισε ως κριτήριο προσωπικό την ικανότητα να ακούω και να εκτελώ την δική του διδασκαλία, πράγμα εύκολα αντιληπτό, όταν, βεβαίως, θέτουμε αυτή την παράμετρο στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τον τρόπο της κατάκτησης της ελευθερίας, αλλά και τον τρόπο διατήρησης στον εσωτερικό μας κόσμο, στην προσωπική και ατομική μας συνείδηση.