Αρχεία για: Οκτώβριος 2021

Η διαδοχή στις μορφές της ύλης είναι κρίσιμος παράγοντας για την αναζήτηση της αρχής της ύλης. Διότι η μεταμορφωτική της δύναμη είναι παράγοντας κατασκευαστικός, και, συνεπώς, είναι τμήμα των δυνάμεων που εσωκλείονται στην υπαρξιακή οντότητα της ύλης. Δηλαδή, οι δυνάμεις και η ενέργεια που υπάρχουν στο δομικό υλικό της ύλης, είναι και αυτές τμήμα της ύλης και των δημιουργικών παραγώγων που προκύπτουν από την λειτουργική παρουσία της ύλης.

Και μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο φιλοσοφικό, ωστόσο, αυτό διαπιστώνουμε στην καθημερινή μας ζωή. Διότι δεν υπάρχει νεκρή ύλη, αν και εκ πρώτης όψεως έτσι φαίνεται. Ωστόσο, και τα ανόργανα υλικά είναι σήμερα πολύτιμα μέσα από την επεξεργασία και τους συνδυασμούς διαφόρων υλικών, όπως, για παράδειγμα, οι μπαταρίες που χρησιμοποιούμε καθημερινά.

Αυτό αποδεικνύει ότι η δημιουργική παραγωγή και οι μεταμορφώσεις της ύλης, είναι τμήμα της δημιουργικής σοφίας του δημιουργού, ο οποίος δημιούργησε την ύλη, αλλά προσέδωσε και τις αναγκαίες δυνάμεις σε αυτήν. Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για την κατανόηση του φυσικού κόσμου, μέσα στον οποίο και δια του οποίου επιβιώνουμε όλα τα έμβια όντα επί της γης.

Όμως, αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, αναζητώντας τις αρχές της ύλης και του τρόπου της άριστης κάθε φορά διαχείρισής της, αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε πολύ μακριά από την αποκάλυψη όλης της αλήθειας, ακόμη και των αισθητών πραγμάτων μέσα στα οποία βιώνουμε τη ζωή μας ολόκληρη.

Πολύ περισσότερο, είμαστε ακόμη μακριά από την αποκάλυψη της ύλης η οποία βρίσκεται πέραν των αισθητών από εμάς πραγμάτων, και, κατά συνέπεια, είμαστε πολύ μακριά από την αποκάλυψη της φύσης του ίδιου του δημιουργού, ο οποίος παρήγαγε όλους τους τύπους της ύλης και των μεταμορφωτικών δυνάμεων που αυτοί εμπεριέχουν.

Και αυτό ακριβώς ήθελε ο Χριστός να κατανοήσουμε: από την μια την ορθή διαχείριση της ύλης στην προσωπική μας καθημερινότητα, και από την άλλη να κατανοήσουμε την πορεία προς τον δημιουργό της ύλης, ο οποίος κατέχει και όλα τα μυστικά τα οποία καλούμαστε να ανακαλύψουμε εμείς, άσχετα που βρίσκονται εδώ από καταβολής κόσμου.

Η προσωπική μας εμπειρία με την ύλη και τον υλισμό είναι κοινό γνώρισμα όλων των ανθρώπων που έζησαν, ζουν και θα ζουν πάνω στον πλανήτη μας. Από την μια γιατί είμαστε ύλη και τρεφόμαστε από την ύλη, και από την άλλη γιατί όλοι έχουμε την αίσθηση ότι ο κόσμος τον οποίο εμείς γνωρίζουμε – ανεξάρτητα από τα ταξίδια που μπορεί να έχει κάνει κάποιος, είναι ένα μικρό κλάσμα της αλήθειας της δημιουργίας.

Αρκεί να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις με τον κορωνοϊό, για να πειστούμε ότι, όχι μόνον δεν γνωρίζουμε τα όρια του ορατού και φυσικού κόσμου, αλλά αυτό το οποίο όλοι αποκαλούμε κόσμο, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μικρό τμήμα – σταγόνα στον ωκεανό, όπως θα έλεγαν κάποιοι – του σύμπαντος, άρα και των ορίων και των πηγών της ζωής.

Αυτό δηλώνει την έλλειψή μας σε γνώση και εμπειρία, αφού δεν μπορούμε καν να προσεγγίσουμε τις διαστάσεις, και πολύ περισσότερο το περιεχόμενο της δημιουργίας. Διότι λέμε λχ θάλασσα, άλλά άλλο περιεχόμενο και εικόνα έχει υπόψη του καθένας μας από τήν απλή αυτή και προσεγγίσιμη πραγματικότητα της ύλης.

Συνεπώς, με βάση την λογική και την γνώση της ύλης που έχουμε εμείς σήμερα, αυτό που προκύπτει ως ανάγκη είναι η κατανόηση του υλικού κόσμου, η ορθή του διαχείριση κατά την προσωπική μας καθημερινότητα, και, φυσικά, η υπέρβαση του υλικού κόσμου και η προσέγγιση του ίδιου του δημιουργού της ύλης. Μια προσέγγιση που πηγάζει από την προσωπική ανάγκη για ολοκλήρωση της πληροφορίας των βασικών δεδομένων της ύλης, και από την άλλη θα μας μεταφέρει στο επέκεινα του φυσικού κόσμου περιβάλλον.

Αυτό, άλλωστε, είναι και το σχέδιο της διδασκαλίας του Χριστού: από την μια να επιστήσει την προσοχή μας ως προς τις σκέψεις και τις καθημερινές μας επιθυμίες, αλλά από την άλλη να αναζητήσουμε τον ίδιο τον δημιουργό της ζωής και της ύλης, μέσα από τις διαδικασίες που περιγράφονται στα Ιερά Γράμματα.

Οι οδηγίες του Χριστού δεν αφορούσαν μόνον την υπέρβαση του υλισμού, αλλά υπέδειξαν και την οδό που οδηγεί προς το δένδρο και τις πηγές της ζωής.

Η δύναμη της ύλης είναι γνωστή και αντιληπτή από όλους. Και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι πόση δύναμη έχει στην διάθεσή του ο δημιουργός της ύλης και του κόσμου γενικότερα;

Διότι ο άνθρωπος δεν δημιουγήθηκε μόνον για να κατανοεί και να αξιοποιεί την ύλη και την δύναμή της, αλλά και για να ανακαλύπτει τις πηγές της δύναμης και της ενέργειας, και εν τέλει τον ίδιο τον δημιουργό του, αφού δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και ομοιότητα του ίδιου του δημιουργού.

Και αυτό δηλώνει το μακρύ έργο που έχει να κάνει καθένας μας, προκειμένου να αξιοποιήσει την δύναμη της ύλης για να υπηρετήσει την καθημερινότητα, αλλά και για να υπερβεί αυτή την διάσταση της ύλης, προκειμένου να δοκιμάσει και να αξιοποιήσει την δύναμη που υπερβαίνει τον αισθητό κόσμο, για να προσεγγίσει τις πηγές της ζωής, άρα και τον ίδιο τον δημιουργό.

Με άλλα λόγια, ο υλικός κόσμος είναι εδώ, από την μια για να τον αξιοποιούμε για την κάλυψη των καθημερινών μας αναγκών σε ενέργεια και δύναμη, αλλά μας προσφέρει και την ευκαιρία να υπερβούμε το περιοριστικό όριο των πέντε αισθήσεων, προκειμένου να γνωρίζουμε και να κατανοούμε τον ρόλο του δημιουργού διαχρονικά, είτε αναφερόμαστε στο παρελθόν, είτε στο παρόν και το μέλλον.

Η ύλη έχει ενέργεια και δύναμη, άρα γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μέρος της ενέργειας αυτής που ενεργείται μέσα μας, αν το διαθέσουμε για την εξερεύνηση και εξήγηση όχι μόνον του ιστορικού ανθρωπισμού αλλά και για την πηγή του ίδιου του δημιουργού, τότε ο κύκλος των πεποιθήσεών μας για το σήμερα και το μέλλον, αλλά και για την εξήγηση του παρελθόντος, θα είναι πληρέστερος και θα περιλαμβάνει στοιχεία πολύτιμα για την δύναμη της αναστάσεως, που και αυτή ενεργείται μέσα μας και προσφέρει γεύσεις ελευθερίας και λύτρωσης από την μάστιγα και την δουλεία στις ανάγκες της καθημερινότητας.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν περιορίστηκε μόνον στην αρετή, δηλαδή την προοδευτική εξέλιξη των πεποιθήσεών και των πράξεών μας, αλλά άνοιξε και την θύρα για άλλες αναζητήσεις, πολύ πέραν της καθημερινής λειτουργίας της ζωής.

Η δύναμη της ύλης είναι γνωστή σε όλους μας. Από τις τροφές που ενδυναμώνουν το σώμα μας έως την δύναμη της ηλιακής ενέργειας, πάντοτε η δύναμη αυτή είναι παρούσα και λειτουργεί προς την κατεύθυνση που εμείς αντιλαμβανόμαστε και όχι μόνον. Διότι η δική μας αντίληψη είναι περιορισμένη από τα προσωπικά μας αισθητήρια, αλλά αυτό είναι ελάχιστο, αν υπολογίσει κάποιος και τις άλλες διαστάσεις, στις οποίες επιδρά η δύναμη της ύλης.

Αυτό είναι κρίσιμο θέμα για τους ανθρώπους που αναζητούν τον δημιουργό της ύλης και της ζωής, ανεξάρτητα από την μορφή της ύλης, και τούτο διότι η δύναμη που παράγεται από την ύλη δεν είναι περιοριστική, αλλά είναι διασταλτική και απεριόριστη από τις δικές μας επιθυμίες και αντιλήψεις των πέντε αισθήσεών μας.

Για τον λόγο αυτό είναι πολύτιμο να αφήνουμε ελεύθερο τον χώρο της εσωτερικών μας πεποιθήσεων, ώστε η επίδραση της ύλης στο άτομό μας να μην είναι περιορισμένη στις στιγμιαίες μας ανάγκες, αλλά να έχει την δυνατότητα και αποθήκευσης για μελλοντική χρήση.

Αυτό δηλώνει ότι ο άνθρωπος, εσείς και εγώ, είμαστε δημιουργημένοι μέσα στην ύλη, λειτουργούμε και επιβιώνουμε μέσω της ύλης, άρα ο υλισμός είναι μια καθημερινή πραγματικότητα, την οποία πρέπει να μάθουμε να την αξιοποιούμε όχι μόνον για την απόκτηση αγαθών, αλλά και για την ισορροπία του παρόντος σε σχέση με το παρελθόν και το μέλλον.

Διότι, το παρελθόν ανεξάρτητα από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες έχει ήδη παρέλθει και η επίδρασή του στο παρόν είναι κατανοητή ή ανιχνεύσιμη. Το μέλλον όμως δεν είναι γνωστό – ως προς την πορεία και την εξέλιξη των γεγονότων, άρα η επίδραση της δύναμης της ύλης δεν είναι ασφαλής και υπολογίσιμη στην κάθε λεπτομέρεια της καθημερινής μου ζωής.

Για τον λόγο αυτό η βάση των πεποιθήσεών μου πρέπει να είναι ασφαλής και σαφής, προκειμένου να παράγεται ο αναγκαίος ελεύθερος χώρος για την αποθήκευση των μελλοντικών μου αναγκών σε ενέργεια και δύναμη, ώστε οι πιθανότητες μιας επιτυχίας να είναι περισσότερες από μια αποτυχία, η οποία θα προέλθει από έλλειψη προσωπικής ενέργειας και δύναμης.

Η δημιουργική σαφήνεια, λοιπόν, είναι απαραίτητη προϋπόθεση και υγιής βάση, ώστε να λειτουργεί το σύστημα της ενέργειας και της δύναμης, η οποία θα παράγει τους αναγκαίους καρπούς για την στιγμή ή την περίοδο που θα τους έχουμε ανάγκη.

Διότι, ο δημιουργός όχι μόνον έκτισε τον κόσμο, αυτό που εμείς ονομάζουμε δημιουργία, αλλά εξόπλισε την ύλη με ενέργεια και δύναμη, προκειμένου να λειτουργεί ανεξάρτητα από την δική μας περιορισμένη αντίληψη των πραγματικών συνθηκών που υφίστανται γύρω και μέσα μας.

Σκοπός της διδασκαλίας του Χριστού δεν ήταν μόνον η υπόδειξη της αποφυγής λαθών και αμαρτιών, αλλά και η ανακάλυψη της δύναμης της δημιουργίας, μιας δύναμης που ενεργεί τόσο στην καθημερινότητα, όσο και στην προοπτική της αιωνιότητας.

Οι μεταμορφώσεις της ύλης δεν σημαίνει ότι δημιουργείται νέα ύλη, νέα δημιουργία βάσης. Αυτό που υποπίπτει στις δικές μας πέντε αισθήσεις είναι μόνο μια νέα εικόνα, αλλά η βάση της ύλης είναι πάντοτε η ίδια, άσχετα από τους συνδυασμούς που επιφέρουν μεταβολές στην εικόνα της ύλης κάθε φορά. Διότι όλοι οι οργανισμοί προέρχονται μέσα από την ίδια ύλη, από τον ίδιο υλικό κόσμο. Συνεπώς, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι νέες εικόνες, αφού τα συστατικά στοιχεία παραμένουν τα ίδια, αλλά οι εικόνες δημιουργούνται από διαφορετικούς κάθε φορά συνδυασμούς.

Αυτό δηλώνει ότι ο υλικός κόσμος έχει μια βάση, αλλά αυτό που διαφέρει κάθε φορά είναι οι διαφορετικοί συνδυασμοί της πρώτης ύλης. Και αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο υλικός κόσμος έχει μια αφετηρία και μια εξέλιξη μέσα στον χώρο και τον χρόνο, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται ένας πλούσιος – και ανεξερεύνητος ακόμη σήμερα – κόσμος, μέσα στον οποίο όλοι βιώνουμε την καθημερινότητα.

Μάλιστα, είναι προφανές, ότι όσο βαθύτερα προχωρούμε στην εξερεύνηση του υλικού μας κόσμου, τόσο αυτό μας κάνει πιό προσεκτικούς και ταπεινούς μπροστά σε όσα δεν γνωρίζουμε ακόμη, παρά τα εργαλεία που έχουμε σήμερα στην διάθεσή μας. Διότι απαιτείται χρόνος και προσπάθεια για να υπερβούμε την εικόνα, προκειμένου να υπεισέλθουμε στην ουσία της πρώτης ύλης.

Ακόμη και οι φωνητικές μας χορδές, όπως και ο ήχος που παράγουν, δεν παύουν να είναι τμήματα του υλικού κόσμου, και αυτό που παράγουν – η φωνή, ο λόγος – δεν παύουν να είναι ύλη σε διαφορετική μορφή.

Για τον λόγο αυτόν η φωνή έχει δύναμη, ο λόγος είναι ύλη, άσχετα που δεν είναι ορατός με τα φυσικά μας μάτια, και αυτό εξηγείται σήμερα από την μελέτη της ακοής, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από κύματα του αέρα, τα οποία μέσω των φωνητικών μας χορδών διαμορφώνονται σε νόημα κατανοητό από τον εγκέφαλό μας.

Και αυτό είναι κατανοητό όταν συλλογιστούμε ότι παράβαση του λόγου επιφέρει συνέπειες, είτε αυτό αφορά το σφύριγμα του τρένου, είτε αφορά την εντολή του τροχονόμου όταν μας ζητά να σταματήσουμε για έλεγχο.

Ο υλικός κόσμος μέσα στον οποίο και δια του οποίου επιβιώνουμε είναι η μόνη πραγματικότητα στην ζωή μας, και όσο ενωρίτερα το κατανοήσουμε, τόσο πιό σύντομα θα έλθουμε σε επίγνωση της αλήθειας και του δημιουργού, ο οποίος εμπνεύστηκε την ζωή, ακριβώς γιατί εκείνος έχει και αυτός χορηγεί την ζωή, την παρούσα και την μέλλουσα.