Η ανάγκη για αντίληψη, κατανόηση, και επίγνωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο καθένας μας διάγει την καθημερινότητά του, είναι προφανής και δεν απαιτείται καμιά υπόδειξη ή προτροπή. Διότι καθένας πορεύεται, στα μεγάλα ή στα μικρά και καθημερινά ερωτήματα και αδιέξοδά του, ανάλογα με την κατανόηση, αλλά και με την λειτουργική συμμετοχή του στο περιβάλλον αυτό.
Κανείς δεν μπορεί να μας αντικαταστήσει στις απαντήσεις και στον τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε την εικόνα ή πολλές φορές, και την ουσία των δημιουργημάτων που υφίστανται γύρω μας και μας επηρεάζουν ή το αντίθετο.
Διαφέρει η αντιληπτική ικανότητα από άτομο σε άτομο, και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια σύγχυσης. Καθένας οργανισμός είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση περιεχομένου και ικανοτήτων, συνεπώς καθένας καλείται να διεκδικήσει για τον εαυτό του αυτό που μπορεί να του ανήκει και πρέπει να το λάβει ή να το αποκτήσει με νόμιμο τρόπο.
Διότι, αν δεν γίνει ατομικό κτήμα, δηλαδή στην περιοχή της ευθύνης του, δηλαδή στην δική του συνείδηση, δεν μπορεί να το οικειοποιηθεί ή να το αξιοποιήσει, επομένως κάθε προσπάθεια αξιoποίησης της ξένης γνώσης και εμπειρίας θα αποβεί μάταιη. Όλοι γνωρίζουμε ότι, αν κάτι δεν μας ανήκει, τότε δεν έχουμε εξουσία πάνω σαυτό. Η εξουσία ανήκει στον πραγματικό του κάτοχο.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός ήθελε να προσωποποιήσει την διδασκαλία του, αν και απευθυνόταν στα πλήθη που τον ακολουθούσαν. Διότι ήξερε ότι το καθένα πρόσωπο έπρεπε να καταλάβει και να κατανοήσει την δημιουργική πραγματικότητα, τόσο του ίδιου του δημιουργού, όσο και της ανθρώπινης κοινωνίας. Και με βάση αυτή την διάκριση προχώρησε στην δική του τοποθέτηση, τόσο για τα θέματα της καθημερινότητας, αλλά και για τα θέματα της επέκεινα ζωής. Διότι ούτε το ένα παρέλειψε, ούτε το άλλο, αλλά αξιοποιώντας την σύγχρονη τότε πραγματικότητα, έδωσε απαντήσεις για όλα τα θέματα που θα μπορούσαν να απασχολήσουν κάθε καλοπροαίρετο άτομο.
Η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι φοβική και ελλειπής, αλλά είναι γενναία και πλήρης σε στοιχεία, τα οποία αναζωογονούν τόσο το σώμα, όσο και την ψυχή του ατόμου που την δέχεται και την ακολουθεί.