Αρχεία για:2021

Η βάση αποτελεί την προϋπόθεση κάθε εξέλιξης, ακριβώς γιατί για κάθε νέο απαιτείται μια προϋπάρχουσα βάση, πάνω στην οποία θα θεμελιωθεί το νέο στοιχείο της εξέλιξης.

Αυτό ισχύει για κάθε δραστηριότητα της καθημερινότητας, και όλοι καταλαβαίνουμε ότι χωρίς την ανάλογη ισχυρή και πολυεπίπεδη βάση κανένα μέλλον δεν είναι βέβαιο ότι θα ευδοκιμήσει.

Επειδή λοιπόν ο χώρος που λαμβάνονται οι αποφάσεις μας είναι μέσα μας, είναι προφανές ότι και εκεί, όπως και στην πρακτική καθημερινότητα, απαιτούνται σταθερές και υγιείς βάσεις στις πεποιθήσεις μας και στις απόψεις μας, ώστε οι αποφάσεις μας να διαθέτουν επάρκεια τεκμηρίωσης και αλήθειας. Διότι κάθε πρόχειρη και αναιτιολόγητη απόφασή μας, πιθανόν να οδηγήσει σε ναυάγιο στο μέλλον, και αντί για επιτυχία να εισπράττουμε θύελλες και συμφορές.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, ο οποίος ήταν – και είναι – ο ειδικός στην διάγνωση του εσωτερικού μας κόσμου, μας καλεί να μην προτρέχουμε, αλλά να αναμένουμε την δική του οδηγία, όταν αυτή είναι απαραίτητη κατά την λήψη των μεγάλων αποφάσεων της ζωής μας.

Η ασφαλής βάση είναι η διδασκαλία του Χριστού, όχι μόνον με την έννοια των θρησκευτικών μας καθηκόντων, αλλά και – κυρίως – με την έννοια της αποδοχής, της κατανόησης, και της εφαρμογής αυτής της διδασκαλίας στην πρακτική μας καθημερινότητα.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Διότι μπορεί να θυμάμαι σκόρπιες εικόνες από την διδασκαλία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό να δημιουργήσει και μια λειτουργική βάση στην πρακτική μας καθημερινότητα, είτε γιατί δεν γνωρίζουμε την αλήθεια, είτε γιατί αποφεύγουμε το κόστος από την επιλογή της αλήθειας.

Η διάκριση της αλήθειας από το ψεύδος, η επιλογή της αλήθειας αντί της απάτης, και η καλλιέργεια της διδασκαλίας στον εσωτερικό μας κόσμο, είναι η βάση, είναι η αφετηρία, η οποία δίνει προοπτικές για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και σταθερότητα και ισορροπία ανάμεσα στις πεποιθήσεις μας και στις πράξεις μας.

Αναμφίβολα, η πρώτη βάση του επίγειου βίου μας είναι η γνώση και η εμπειρική επίγνωση. Από το βρέφος μέχρι τον ηλικιωμένο άνθρωπο, όλοι γνωρίζουμε ότι το φως, η γνώση η οποία προϋποθέτει το φως, είναι ο πρώτος παράγοντας επιβίωσης.

Από τις τροφές και τον τρόπο που τις καταναλώνουμε, έως τους φίλους και το κοινωνικό μας περιβάλλον, όλα προϋποθέτουν φως, γνώση καιι εμπειρική επίγνωση, δηλαδή δοκιμασμένη γνώση, ώστε να μπορεί να εφαρμόζεται για κάθε αναγκαία περίπτωση.

Φως και γνώση, όταν συνοδεύονται από ανάλογες πράξεις, είναι η πρώτη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το οικοδόμημα της καθημερινότητας, αλλά και το μέλλον και η αιωνιότητα. Αν αυτό δεν γίνει πραγματικότητα στην ζωή μας, δηλαδή να έχουμε φως και επίγνωση των πραγμάτων μέσα στα οποία κινείται η ζωή μας, κινδυνεύουμε να γίνουμε δούλοι, όχι μόνον στο πρακτικό τμήμα, αλλά και στην προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς και απώτερου.

Αυτή η πίστη, δηλαδή η αποδοχή και η εκτίμηση αυτής της αλήθειας, αποτέλεσε και την βάση της διδασκαλίας του Χριστού, προκειμένου να βοηθήσει τους ακροατές του, τότε και σήμερα, να βάλουν την ζωή τους σε μια ισχυρή και αμετακίνητης βάση, η οποία όχι μόνον δεν περιορίζει τις προοπτικές βελτίωσης της καθημερινής μας ζωής, αλλά και αφήνει ανοικτό το πεδίο για σημαντικές βελτιώσεις στο μέλλον.

Και όλοι καταλαβαίνουμε γιατί ο Χριστός θέτει ως πρώτη βάση και απαραίτητη προϋπόθεση, την επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, άρα και την ελευθερία του ατόμου από αγκυλώσεις, είτε του παρελθόντος, είτε προγονικές, είτε της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Η αλήθεια των πραγμάτων, όταν γίνει κτήμα μας, είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για το καλύτερο αύριο και όχι μόνον για την σημερινή επιτυχία.

Καθένας από μας διανύει τον βίο του ανάμεσα σε τρεις παραμέτρους ενδιαφερόντων. Η μια αφορά το παρελθόν, η άλλη το παρόν – το γίγνεσθαι – και η τρίτη το μέλλον, το οποίο είναι άγνωστο. Συνεπώς, όλοι καταλαβαίνουμε ότι το παρελθόν έχει καθορίσει πολλά στοιχεία του παρόντος και του μέλλοντος, ωστόσο δεν μπορούμε να το αλλάξουμε (το παρελθόν).

Απομένει η διαχείριση του παρόντος, του σήμερον γίγνεσθαι, που βρίσκεται εν πολλοίς στην ατομική μας ευθύνη, αλλά αυτό επηρεάζεται από τις καταβολές του παρελθόντος και συντονίζεται με τις προοπτικές του μέλλοντος. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι η γνώση του παρελθόντος είναι εν μέρει εφικτή – αφού δεν μπορούμε να το αναστήσουμε, ενώ η γνώση του μέλλοντος παραμένει παντελώς άγνωστη και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για τίποτα στο μέλλον.

Συνεπώς η λειτουργία του σήμερα έχει κομβική σημασία, γιατί εδώ καταλήγει κάθε επήρεια από το παρελθόν, και από εδώ ξεκινά ο,τιδήποτε αφορά το αύριο και το μέλλον. Και όσο περισσότερο προχωρούμε στην κατανόηση και την γνώση του παρελθόντος, τόσο περισσότερο φως έχουμε για τις πραγματικές συνθήκες του σήμερα, αλλά και για το μέλλον.

Για τον λόγο αυτό, δηλαδή την λειτουργία του παρόντος γίγνεσθαι αλλά και το παρελθόν, ο Χριστός έδωσε το περίγραμμα και το ουσιαστικό περιεχόμενο και για τις τρεις αυτές πλευρές της ζωής μας.

Και για μεν το παρελθόν μας εξήγησε ότι ο δημιουργός είναι πατέρας, δηλαδή όλα προέρχονται κατά τον σχεδιασμό και την λειτουργία που εκείνος έχει καθορίσει.

Για δε το παρόν ότι είμαστε υπεύθυνοι εμείς, καθένας προσωπικά, άρα θα πρέπει να αναλαμβάνουμε και τις ευθύνες που μας αναλογούν, χωρίς να αποδίδουμε τα πάντα στους άλλους ή τον δημιουργό.

Για δε το μέλλον μας αποκάλυψε ότι όσα γνωρίζαμε έως τότε ήταν ελλειπή, και για τον λόγο αυτό μας έδωσε μια νέα διάσταση ζωής πέραν του τάφου, χωρίς ωστόσο να μπορεί να περιγράψει με την ορολογία της εποχής του λεπτομέρειες εκείνης της ζωής.

Η διδασκαλία του Χριστού καλύπτει και εξηγεί το σήμερα με τους όρους και τις εικόνες του παρελθόντος, αλλά υποδεικνύει και την δική μας ευθύνη για το σήμερα, την διαχείρησή του δηλαδή, αφήνοντας ανοιχτή την θύρα της επέκεινα του τάφου ζωής, εφόσον εμείς το επιλέγουμε ως στόχο της ατομικής μας καθημερινότητας.