Αρχεία για: Μάρτιος 2022

Η αντίληψή μας για τον κόσμο, άρα και η κατανόησή μας για τον κόσμο μέσα στον οποίο περνάμε όλη τη ζωή μας, δεν είναι εύκολο πράγμα, γιατί εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την δική μας προσωπική αντίληψη και ερμηνεία των πραγμάτων που εμφανίζονται κάθε στιγμή μπροστά μας.

Και αυτή η προσωπική αντίληψη, πρώτον είναι διαφορετική για τον καθένα μας, και δεύτερον είναι συνάρτηση των προσωπικών μας πεποιθήσεων και συλλογισμών. Λάθος πεποίθηση συνεπάγεται και λάθος εκτίμηση, άρα λάθος αντίληψη και αντίδραση εκ μέρους μας.

Αυτή ακριβώς η παράμετρος είναι κρίσιμη, και για το λόγο αυτό ο Χριστός εξήγησε ότι πρέπει να ξεκινήσει κάποιος που θέλει να κατανοήσει ορθά τον κόσμο – αλλά και την δική του θέση μέσα σ’ αυτόν – από την διόρθωση της προσωπικής του οπτικής γωνίας, δηλαδή από την συνεχή αναδιάταξη των εσωτερικών του πεποιθήσεων προς το καλύτερο και την τελειότητα, προκειμένου να κρίνει και να κατανοεί ορθά τα πράγματα που καλείται να αντιμετωπίσει.

Και, φυσικά, αυτό προϋποθέτει έναν έμπειρο οδηγό που αγαπά το έργο το οποίο κάνει, ένα έργο που αρχίζει σήμερα στην δική σου ζωή και δεν τελειώνει ποτέ. Γιατί, τόσο η καθημερινότητα όσο και η προοπτική της αιωνιότητας έχουν ανάγκη την συνεχή επικαιροποίηση των δεδομένων, προκειμένου η ζωή να είναι εξελίξιμη και όχι αποτελματωμένη μέσα στις καθημερινές ανάγκες και αδιέξοδα. Και αυτός ο οδηγός προφανώς δεν μπορεί να είναι άνθρωπος, γιατί και εκείνος υφίσταται την επίδραση των δεδομένων της καθημερινότητας.

Άρα, η ασφαλής οδηγία μπορεί να προέλθει μόνο από το αιώνιο και διαχρονικό πνεύμα, όπως αυτό αποκαλύπτεται από την διαχρονική παρουσία και ενέργειά του σε όσους το αναζητούν για οδηγό. Και η διδασκαλία του Χριστού είναι ταυτισμένη με αυτό το αιώνιο πνεύμα, το οποίο αρχίζει το έργο του με την δημιουργία του κόσμου και φτάνει μέχρι το προσωπικό μας παρόν.

Οι εξηγήσεις για τον κόσμο – και τον τρόπο που αυτός λειτουργεί – που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός και εφάρμοσαν κατόπιν οι μαθητές του, είναι η ασφαλέστερη απόδειξη για την λειτουργική πραγματικότητα στην ζωή μας, όταν αποφασίσουμε να τις ακολουθήσουμε στην προσωπική μας καθημερινότητα.

Η κατανόηση των πραγμάτων είναι κρίσιμο θέμα για κάθε άτομο πάνω στη γη. Από αυτή την αντίληψη και κατανόηση εξαρτάται τόσο η σκέψη μας, όσο και οι συλλογισμοί, οι αποφάσεις και, τελικά, οι πράξεις μας, με τις συνέπειες που αυτές μπορεί να επιφέρουν. Είναι, με λίγα λόγια, η βασική λειτουργία μέσα στην καθημερινότητά μας, γιατί με αυτήν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τις λειτουργίες του, άρα τοποθετούμαστε και αποφασίζουμε με βάση αυτή την γνώση και επίγνωση.

Και είναι προφανές ότι λάθος κατανόηση θα έχει και λανθασμένες – δηλαδή αμαρτωλές – συνέπειες στην προσωπική μας ζωή. Είναι, λοιπόν, λογικό να αφιερώνουμε χρόνο, – ή καλύτερα πολλά χρόνια – στα σχολεία και στην κοινωνική ζωή, ώστε να αποκτούμε γνώση και κατανόηση του τί συμβαίνει και γιατί αυτό συμβαίνει γύρω μας ή και μέσα μας. 

Διότι δεν υπάρχουν εξωτερικά γεγονότα, τα οποία δεν αντανακλούν και κάποια επίδραση – μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία – στον εσωτερικό μας κόσμο, άρα, αυτή η περιοχή της δικής μας προσωπικότητας πρέπει να είναι γνωστή στο καθένα που θέλει να ζήσει με κατανόηση και ορθή αντίληψη του σύγχρονου κάθε φορά κόσμου.

Επομενως, το “γνώθι σ’ αυτόν” είναι μια πρωταρχική ανάγκη για τον καθένα που ενδιαφέρεται, όχι μόνο για να κατανοήσει το σήμερα, αλλά και να προβλέψει συνειδητά το μέλλον του. Και βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι αυτό είναι δύσκολο, όχι μόνο να το κατανοήσουμε, αλλά και να το παραδεχτούμε, γιατί τις περισσότερες φορές δεν βλέπουμε τα δικά μας λάθη, αλλά κρίνουμε μόνο τους άλλους.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός έδωσε ιδιαίτερη σημασία και εξήγησε ότι το κάθε φυσικό πρόσωπο, αν θέλει να είναι σοβαρός και υπεύθυνος, πρέπει πρώτα να κατανοήσει τον εαυτό του και κατόπιν να στραφεί στον έξω κόσμο. Διότι είναι εύκολο να κρίνουμε τους άλλους, αλλά είναι δύσκολο να κρίνουμε και να αναγνωρίζουμε τα δικά μας ελαττώματα και σφάλματα.

Στην προσέγγιση, λοιπόν που έκανε ο Χριστός εξήγησε την ατομική ευθύνη κάθε ανθρώπου, διότι η σύγχυση μέσα στους πολλούς αποκρύπτει το μεγάλο ή το μικρό μέρος της προσωπικής μας ευθύνης.

Το κάθε φυσικό πρόσωπο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, έχει τα προσωπικά του κριτήρια και κατανοεί τον κόσμο σύμφωνα με την δική του οπτική γωνία.

Κατανόηση του κόσμου – (δηλαδή της λειτουργίας της φύσης, του κοινωνικού ιστού μέσα στον οποίο διάγουμε την καθημερινότητά μας, καθώς και των προσωπικών μας δυνατοτήτων) – σε βάθος, είναι μια διαδικασία που απαιτεί προσωπική σοβαρότητα και προσωπική ευθύνη, αξιοποίηση των εφοδίων που καθένας ενδιαφερόμενος διαθέτει και οφείλει να γνωρίζει, διάθεση υπομονής και χρόνου ωριμότητας, και, τέλος, ένα καλό και αξιόπιστο οδηγό που να γνωρίζει όλα τα παραπάνω στοιχεία και να κατανοεί και να συμφωνεί μαζί μας ως προς τον στόχο προς τον οποίο πορευόμαστε.

Αυτή η συγκροτημένη εικόνα της πραγματικότητας για την προσωπική μας ζωή είναι το στοιχείο που αποτελεί την αφετηρία για νέους ορίζοντες και υπέρβαση των καθημερινών μας ζητημάτων. Χωρίς αυτή την συγκρότηση όλες μας οι αποφάσεις και επιλογές δεν έχουν βάθος αντοχής και δεν ανοίγουν δρόμους στη ζωή μας, αλλά μάλλον μας αποκόπτουν από μια καλύτερη προοπτική του προσωπικού μας μέλλοντος.

Για τον λόγο αυτό ο Χριστός αλλά και οι μαθητές του κατόπιν, εξήγησαν την αξία και σημασία της αποτελεσματικής καθημερινότητας, παράλληλα όμως και με την διαχείριση της προοπτικής του προσωπικού μας μέλλοντος και μάλιστα του απώτερου και αιώνιου.

Με εφόδιο το όργανο της πίστης που λειτουργεί μέσα σε κάθε άνθρωπο, παράλληλα με τις άλλες ικανότητές που διαθέτουμε, και οδηγό την διδασκαλία του Χριστού και την συστηματική οδηγία του διαχρονικού (αιώνιου) πνεύματος, καθένας που ενδιαφέρεται μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά με γνώμονα όχι μόνο το αναγκαίο εφήμερο παρόν, αλλά και την προοπτική του προσωπικού του μέλλοντος.

Διότι ο Χριστός δεν υποτίμησε την αξία του καθημερινού “παρόν”, αλλά, απεναντίας, το επεξεργάστηκε και μας άφησε οδηγίες για την υπέρβασή του και την κατάκτηση των μελλοντικών αγαθών που καθένας θα ήθελε για τον εαυτό του.

Η παράβλεψη της αξίας ενός επιτυχημένου παρόντος στην καθημερινότητα είναι αντίθετη με την διδασκαλία του Χριστού και σταδιακά οδηγεί σε ματαιότητα κάθε προσπάθεια κατάκτησης του μέλλοντος. Για τον Χριστό δεν υπάρχει διάκριση παρόντος και μέλλοντος διότι το ένα εμπεριέχεται στο άλλο στην προοπτική της ζωής μας.

Είναι γεγονός ότι η ανάγκη μας κάνει να αναζητούμε οδηγίες και λύσεις στο πρόβλημα, ή και στο απλό ζήτημα που μπορεί να μας απασχολεί. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο επιτακτική και πιεστική είναι η ανάγκη ή η αναζήτηση της απάντησης, τόσο μεγαλύτερο είναι το ενδιαφέρον μας και το κουράγιο μας για να βρούμε ή να κατανοήσουμε την απάντηση που θα έλθει.

Και, φυσικά, όλοι κατανοούμε ότι όσο προχωρά η ηλικία ενός ατόμου, τόσο πιο σοβαρά είναι τα πράγματα, τόσο ως προς τα θέματα που προκύπτουν, όσο και ως προς το βάθος των απαντήσεων. Ειδικά όταν ερχόμαστε στα αδιέξοδα ή την σκληρή πραγματικότητα των ασθενειών, εκεί τα θέματα όχι μόνο είναι επείγοντα και πιεστικά, αλλά – πολλές φορές – είναι και αδιέξοδα.

Αυτό δηλώνει ότι όλοι πρέπει να έχουμε στην συνείδησή μας την βεβαιότητα ότι όχι μόνον οι απλές καθημερινές ερωτήσεις και αδιέξοδα, αλλά υπάρχουν και πιο σοβαρά ζητήματα με τελευταίο και ανυπέρβλητο το τέλος όλων των ανθρώπων επι γης.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός περιέλαβε στην διδασκαλία του, όχι μόνο τις οδηγίες για την βελτίωση της καθημερινότητας όλων των ενδιαφερομένων, αλλά υπέδειξε και καλύτερους δρόμους, δρόμους που δίνουν διέξοδο και απαντήσεις και στα βαθύτερα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου. Και απόδειξη είναι ότι και ο ίδιος πέρασε από την σκληρή και απάνθρωπη δοκιμασία στην καθημερινότητα χωρίς να αποφύγει και την δοκιμασία του θανάτου.

Ωστόσο, όλα αυτά δεν γίνονται από μόνα τους ή αυτόματα. Απαιτείται η προσωπική και ατομική σύμπραξη με οδηγό την ίδια την διδασκαλία του Χριστού και την καθημερινή αναζήτηση των ορθών αποφάσεων, οι οποίες καθορίζουν μεν την καθημερινότητα, ωστόσο αυτές αποτελούν όχι μόνο τμήμα της πορείας του μέλλοντος, αλλά δημιουργούν και τις προϋποθέσεις για βαθύτερη αναζήτηση και κατανόηση των απαντήσεων της ζωής.

Η πρακτική διδασκαλία του ίδιου του Χριστού όπως την κατέγραψαν και την εφάρμοσαν οι τότε ακροατές και μαθητές του, αλλά και η διαρκής οδηγία του αιωνίου πνεύματος που μπορεί να παραμένει μέσα μας είναι το δίδυμο με το οποίο ο τρίτος συμπράττων – δηλαδή το καθένα ενδιαφερόμενο φυσικό πρόσωπο – μπορεί να βρίσκει τον προσωπικό του δρόμο για τα καθημερινά ερωτήματα, χωρίς να αποκόπτεται από την προοπτική του μέλλοντος.

Εκείνος που θα σε οδηγήσει στην κατανόηση του κόσμου – του εαυτού σου, της κοινωνίας των ανθρώπων, και της φύσης – πρέπει να γνωρίζει, όχι μόνο το αντικείμενο που θα σε απασχολεί, αλλά να γνωρίζει καλά και από πρώτο χέρι όλες τις διαστάσεις, παρούσες και μέλλουσες, αλλά και πώς αυτές πρόκειται να εξελιχθούν στο μέλλον, είτε πρόκειται για την επόμενη στιγμή, είτε πρόκειται για το απώτερο ή και το αιώνιο (αν σε ενδιαφέρει το θέμα) μέλλον σου.

Μόνο με αυτά τα στοιχεία σε επάρκεια ο οδηγός σου για την κατανόηση του κόσμου θα αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι ασφαλής η σύνδεσή σου μαζί του. Σε διαφορετική περίπτωση, καλό είναι να ακούς αλλά να μην υπακούς, κρίνοντας με την πληροφορία της συνείδησής σου το ποσοστό αλήθειας που μπορεί να περιέχει η οδηγία του οδηγού σου.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι σε εγρήγορση και διαρκή προσωπική εκπαιδευτική διαδικασία, ώστε να παρακολουθείς τις εξελίξεις, όπως παρακολουθούμε όλοι τις πινακίδες σε ένα ταξίδι μας σε μια άγνωστη περιοχή του κόσμου. Διότι μπορεί ο σκοπός σου να είναι καλός και ορθός, αλλά αν ο οδηγός σου δεν ξέρει ή θέλει να σε παρασύρει σε μια δική του νοοτροπία, τότε πρέπει να είσαι σε εγρήγορση και να κατανοείς τις παγίδες που πρόκειται σε λίγο να εμφανιστούν.

Παγίδες οι οποίες μπορεί απλά να δυσκολέψουν την καθημερινότητά σου, ή ακόμη και να σε οδηγήσουν σε βάθος χρόνου εκτός του στόχου για τον οποίο ξεκίνησες. Το κοινωνικό μας περιβάλλον – και για μας τους ανθρώπους του 21ου αιώνα – το σύνολο της παγκόσμιας κοινωνίας εξαπολύει επιθέσεις που μπορεί να φαίνονται αθώες, ωστόσο, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει επαρκής δικαιολογία για τις λάθος επιλογές μας, διότι οι συνέπειες θα επηρεάσουν πρώτα εμάς, αλλά σε βάθος χρόνου και τους γύρω μας.

Για τον λόγο αυτό ο Χριστός δεν αρκέστηκε σε προτάσεις για την βελτίωση του κόσμου γενικά, αλλά προσδιόρισε με ακρίβεια την ατομική ευθύνη κάθε φυσικού προσώπου για τις δικές του αποφάσεις για τις οποίες και θα κριθεί, τώρα αλλά και στο μέλλον.