Όταν λέμε ελευθερία, συνήθως εννοούμε την εθνική ελευθερία, γιατί αυτή είναι η πλατιά έννοια, από την οποία εξαρτώνται και όλα τα υπόλοιπα. Αυτός είναι και ο λόγος που όλες οι χώρες του κόσμου δαπανούν υψηλά ποσά για στρατεύματα και εξοπλισμούς, γιατί χωρίς αυτά δεν είναι δυνατή η απόκτηση και η διατήρηση της ελευθερίας.
Με λίγα λόγια, είναι αυτονόητο ότι χωρίς ελευθερία όλα τα άλλα υποτάσσονται στον κύριο κατακτητή, δηλαδή αυτόν που έχει τα δικαιώματα της κυριαρχίας πάνω στη συγκεκριμένη περιοχή του κόσμου και στους ανθρώπους που κατοικούν εκεί.
Η ελευθερία της σκέψης και των πράξεων μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας και των φυσικών νόμων, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθή κατανόηση και συνύπαρξη μέσα στον κόσμο.
Και φυσικά, οι προσωπικές κατακτήσεις έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση την ελευθερία στη σκέψη και την ειρηνική δράση μέσα στην προσφερόμενη κάθε μέρα ευκαιρία. Και επειδή η ελευθερία βιώνεται πρώτα ως ατομική και προσωπική εμπειρία, είναι φυσικό να πρέπει να γίνει η αρχή από το ίδιο το άτομο, προκειμένου εκείνος πρώτα να βιώσει την εμπειρία της ελευθερίας, και κατόπιν να την μεταφέρει ως αποτέλεσμα στους άλλους, για να δοκιμάσουν και εκείνοι την δική τους εμπειρία.
Διότι η ελευθερία δεν είναι ούτε δεδομένη, ούτε αυτονόητη. Κατακτάται και διατηρείται με την ατομική ευθύνη, και μειώνεται – ή και χάνεται τελικά – από τα προσωπικά μας λάθη. Και, φυσικά, το αποτέλεσμα είναι οι αρνητικές συνέπειες και η προσωπική “δουλεία” μέχρι την αποπληρωμή των συνεπειών των δικών μας λαθών.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός έθεσε την κατανόηση και τις διαδικασίες απόκτησης της ατομικής ελευθερίας ως βάση και ως αφετηρία για την διαδικασία της απελευθέρωσης του ατόμου, προκειμένου – το ένα άτομο – να κατανοεί ορθά τον κόσμο και το περιεχόμενο του κόσμου, ώστε και το ίδιο το άτομο να είναι σε θέση να λειτουργεί μέσα στην καθημερινότητα με βάση τον ορθό λόγο και τα καλύτερα αποτελέσματα.
Διότι προέχει η ατομική ελευθερία, η ελευθερία που πηγάζει από τον εσωτερικό κόσμο ενός ατόμου, αφού αυτή θα τον οδηγεί στις σκέψεις και τις προσωπικές του πράξεις μέσα στην καθημερινότητα. Οι αγκυλώσεις από τα γεγονότα του παρελθόντος – δικά μας ή των άλλων που μας επηρεάζουν – δεν συμβάλλουν πάντα θετικά στην ορθή κατανόηση του κόσμου, διότι η αντίληψή μας για το τί έγινε στο παρελθόν είναι ελλιπής οπωσδήποτε, και μπορεί να οδηγηθούμε σε λάθος εκτιμήσεις για τις προσωπικές μας αποφάσεις σήμερα.