Η τροφοδοσία του σώματός μας με στοιχεία της φύσης – αέρας, νερό, τροφές – είναι η βασική λειτουργία επιβίωσης για κάθε ζωντανό οργανισμό. Στέρηση αυτών των στοιχείων σημαίνει θάνατο. Μείωση ή αλλοίωση αυτών των στοιχείων και των ποσοτήτων που έχει ανάγκη κάθε οργανισμός σημαίνει ασθένεια του οργανισμού.
Και αυτό αποτελεί καθημερινή εμπειρία κάθε ανθρώπου και κάθε ζωντανού οργανισμού πάνω στη γη. Διότι, μπορεί εμείς μέσα στην καθημερινή ρουτίνα να μην το υπολογίζουμε, ωστόσο, αυτό είναι η βασική λειτουργία από την οποία εξαρτάται η επιβίωσή και η ποιότητα της ζωής μας.
Αντίστοιχες είναι, προφανώς, και οι λειτουργίες που κρατούν τον εσωτερικό μας κόσμο, τις ψυχικές μας λειτουργίες σε επιβίωση και ανάπτυξη. Δηλαδή, όπως το σώμα μας έχει απαίτηση για τροφοδοσία με τα αναγκαία υλικά – αέρα, νερό, τροφές – με ένα αντίστοιχο τρόπο και ο εσωτερικός μας κόσμος έχει την ίδια ανάγκη, προκειμένου να επιβιώνει και, για όσους ενδιαφέρονται για κάτι καλύτερο, να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται σε κατανόηση της αλήθειας των πραγμάτων, ορατών και μη ορατών.
Διότι, μπορεί ο εσωτερικός μας κόσμος να μην είναι ορατός και οι λειτουργίες του να μην παρακολουθούνται με μηχανικούς τρόπους, ωστόσο, είναι υπαρκτές, ασθενούν ή υγιαίνουν, και η λειτουργία τους επηρεάζει ολόκληρο το σώμα μας, ακόμη και τα μέλη που εμείς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε.
Αυτό σημαίνει ότι στέρηση των στοιχείων τροφοδοσίας θα επιφέρει μείωση της λειτουργικής ικανότητας αυτών των μη ορατών μελών του σώματός μας, και σταδιακά αδυναμία και ανικανότητα αντιμετώπισης των δυσκολιών που θα έρθουν στη ζωή μας. Αντίθετα, προσεκτική τροφοδοσία με τα κατάλληλα στοιχεία, θα επιφέρει στο μέλλον, εγγύς και απώτερο, τους ισχυρούς καρπούς μιας ώριμης ζωής.
Και επειδή όλα αυτά είναι απλά και κατανοητά στον καθένα μέσα από την καθημερινή εμπειρία της ζωής, αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν δίνουμε σημασία ή δεν δίνουμε την αναγκαία σημασία, ώστε και ο εσωτερικός μας κόσμος να τροφοδοτείται με τα στοιχεία εκείνα που θα τον ισχυροποιούν καθημερινά, προκειμένου να υπερβαίνει τα κύματα των δυσκολιών που παρουσιάζονται και, εν τέλει, να τον προετοιμάζουν μέσα από τα αποθηκευμένα περισσεύματα της αναστημένης προσωπικής εμπειρίας για μια προοπτική της αιωνιότητας, όπως μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός και κατόπιν οι πρώτοι μαθητές του.