Όσο περισσότερο δρόμο πηγαίνεις μαζί με κάποιον, τόσο καλύτερα τον μαθαίνεις, και εκείνος σε μαθαίνει αντίστοιχα. Και είναι προφανές ότι ο σύντομος δρόμος δεν είναι και ο καλύτερος σύμμαχος για όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν βαθύτερα τους συνοδοιπόρους, καθώς και τον τρόπο ενός πετυχημένου περπατήματος, αλλά και τον στόχο της πορείας.
Ο μακρύς δρόμος δίνει περισσότερες ευκαιρίες για βαθύτερες και ουσιαστικότερες γνωριμίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για προσωπικά κέρδη σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Εάν δε η γνωριμία δεν αφορά άλλους ανθρώπους ή συστήματα αλλά αφορά τον ίδιο τον δημιουργό, τότε είναι προφανές ότι ο χρόνος είναι χρυσάφι και όχι χαμένος, γιατί ο ενδιαφερόμενος θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα τους τρόπους, με τους οποίους θα μπορεί να κατακτήσει τους πρόσκαιρους στόχους αλλά και στόχους πέρα από το ορατό μέλλον.
Παράλληλα, η βαθύτερη γνωριμία προσωπικά με τον ίδιο τον δημιουργό ανοίγει καθημερινά νέα κεφάλαια κατανόησης μέσω της ωρίμανσης, της σύνεσης και της σοφίας, η οποία αποκτάται μέσα από αυτή την προσωπική εμπειρία μιας μακροχρόνιας σχέσης, μεταφέροντας την μέχρι χθες μετριοπάθεια, σε ένα ψηλότερο σημείο σήμερα, απ’ όπου θα έχει μια καλύτερη επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, τόσο της καθημερινότητας όσο και της προοπτικής της διαχρονικότητας και της αιωνιότητας.
Όχι μόνο δεν περιορίζονται οι ορίζοντες όσων ενδιαφέρονται να γνωρίζουν κάθε μέρα και καλύτερα τον δημιουργό και τους τρόπους που εκείνος ενεργεί στην καθημερινή τους ζωή, αλλά επεκτείνονται οι ορίζοντες μέσα από την επίγνωση της αποφυγής των καθημερινών αδιεξόδων, ενώ παράλληλα καλλιεργείται και η πίστη στο μη ορατό ακόμη αλλά υπαρκτό μέλλον. Και αυτή η πίστη, όσο ισχυροποιείται, τόσο αναβαθμίζει τους ορίζοντες και τις δεξιότητες ενός ατόμου που επιθυμεί, εκτός από την βελτίωση της καθημερινής του ζωής, να γνωρίζει και τον δημιουργό του, του οποίου οι διαστάσεις δεν ταυτίζονται και δεν περιορίζονται από την μέχρι τώρα γνώση μας του κόσμου.
Κατά συνέπεια, η γνωριμία με τον δημιουργό μπορεί να εξελιχθεί σε μια πορεία ατέρμονη, ταυτισμένη με την προοπτική του μήκους και της ποιότητας ζωής που διαθέτει ο ίδιος ο δημιουργός και όχι ο ενδιαφερόμενος άνθρωπος που αγωνίζεται να κατανοήσει τον γύρο του κόσμο μέσα στην πρακτική του καθημερινότητα. Και αυτό ήταν το έργο του Χριστού. Να μας εξηγήσει τους τρόπους που αξιοποιεί ο δημιουργός, ώστε η γνωριμία ενός ενδιαφερομένου ατόμου μαζί του να επιφέρει και τις εσωτερικές μεταμορφώσεις, οι οποίες εγγυώνται και την προέκταση της ζωής στο μέλλον, εγγύς, απώτερο και απώτατο, ταυτισμένο με την διαχρονικότητα των έργων και την αιωνιότητα που διαθέτει μόνο ο ίδιος ο δημιουργός.