Αρχεία για: Δεκέμβριος 2022

Ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία που διαθέτουμε όλοι οι άνθρωποι είναι το στοιχείο της γνωριμίας, δηλαδή η ικανότητα που έχουμε να γνωρίζουμε πράγματα και ανθρώπους, και, μάλιστα, σε υπερθετικό βαθμό. Διότι δεν μας αρκεί η εξωτερική γνωριμία μόνο, αλλά θέλουμε να γνωρίζουμε βαθύτερα τα πράγματα, προκειμένου να φτάσουμε στο σημείο που θα νιώθουμε ικανοποίηση για την γνώση μας αυτή.

Με λίγα λόγια, κανένας δεν πιστεύει ότι μια εικόνα είναι το σύνολο μιας γνωριμίας, δεδομένου ότι όλοι γνωρίζουμε ότι το φαινόμενο δεν εξαντλεί και το περιεχόμενο. Αντίθετα, είναι απολύτως βέβαιο ότι το περιεχόμενο είναι η ουσία της γνωριμίας και όχι μόνο η πρώτη επαφή και η εικόνα που καθένας αποκομίζει την πρώτη στιγμή. Και, φυσικά, όσο πιο σοβαρό είναι το θέμα της γνωριμίας, τόσο και μεγαλύτερη προσπάθεια απαιτείται για να κατανοήσουμε την ουσία και όχι μόνο το εξωτερικό περίβλημα και το φαινόμενο.

Απαιτείται, δηλαδή, προσωπική προσπάθεια, ώστε να προχωρήσουμε από την επιφάνεια στο βάθος, συνδυάζοντας το γνωστό που ήδη έχουμε κατακτήσει και κατανοήσει, με το νέο που ανακαλύπτουμε σήμερα. Και αυτός είναι στοιχειώδης κανόνας για καθένα άνθρωπο που ενδιαφέρεται να γνωρίσει τα μυστικά μιας επιτυχημένης καθημερινότητας και όχι απλά να απολαύσει μόνο τις καλές στιγμές της ζωής του.

Και αυτό το στοιχείο, της αέναης διάθεσης για μεγαλύτερη και καλύτερη γνωριμία με τα πράγματα του κόσμου και την ανθρώπινη κοινωνία, είναι η ραχοκοκαλιά της δραστήριας ζωής μας όσο ζούμε πάνω στη γη. Διότι, η δίψα για μάθηση και βαθύτερη γνωριμία μάς οδηγεί στην αυξανόμενη διάθεση να μάθουμε περισσότερα και να ικανοποιήσουμε τα κενά του εσωτερικού μας κόσμου μέσα από την κατάκτηση της πλατύτερης και βαθύτερης γνώσης.

Και επειδή αυτό είναι πανανθρώπινο φαινόμενο, για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού έχει εφαρμογή στη ζωή μας, όχι μόνο επιφανειακά, αλλά και σε βάθος ατελείωτο, αφού η τελειότητα ανήκει μόνο στον δημιουργό και εμείς καλούμαστε να φερόμαστε προς την δική του τελειότητα, όχι μόνο στα θρησκευτικά μας καθήκοντα, αλλά και στην πρακτική καθημερινή μας συμπεριφορά και ζωή, το καθημερινό μας περπάτημα, από το οποίο αποδεικνύεται και το βάθος της γνωριμίας μας με τον ίδιο τον δημιουργό.

Και αυτό είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της διδασκαλίας του Χριστού. Διότι, η βελτίωση του ατόμου και συνεπώς της ανθρώπινης κοινωνίας, δεν είναι θέμα στατικής και στατιστικής εικόνας, αλλά είναι πορεία ανανέωσης προς την τελειότητα του ίδιου του δημιουργού και όχι άλλων ανθρώπων ή ανθρώπινων συστημάτων, τα οποία είναι μεν πολύτιμα, αλλά δεν εξαντλούν και το πεδίο της γνωριμίας με την αλήθεια της ζωής και των καθημερινών ή και αιώνιων πραγμάτων της.

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η γνωριμία είναι μια σχέση, η οποία ξεκινά κάποια στιγμή, συνεχίζεται, και μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι διαθέτουν περιθώρια ανακαλύψεων και από τις δύο πλευρές. Εάν, δηλαδή, ένας από τους δύο συμβαλλόμενους εξαντληθεί, είτε στον τομέα του ενδιαφέροντος, είτε στις διαθέσιμες πηγές και δεξαμενές του, τότε μοιραία η σχέση περνά σε φάση αδράνειας, και εφόσον συνεχιστεί η αδράνεια, διακόπτεται σε ανάλογο βάθος χρόνου.

Αυτή η αλήθεια διαπιστώνεται από όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ζωή και για όσο χρόνο ζουν πάνω στην γη. Και η κατανόηση αυτής της αλήθειας στην προσωπική μας καθημερινότητα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις ατομικές μας πρακτικές και εκτιμήσεις στον τομέα των σχέσεων και των γνωριμιών μας. Διότι, εφόσον δεν έχουμε κατανοήσει ορθά τις λειτουργίες μιας σχέσης, τότε μοιραία θα κάνουμε λάθη στις εκτιμήσεις μας για το έτερο πρόσωπο ή αντικείμενο της επαφής μας, και η σχέση θα περνά σε επικίνδυνα πεδία ή και στην απώλεια.

Και είναι προφανές ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης μιας σχέσης, ωστόσο, όσο μεγαλύτερα είναι τα χάσματα και η απόσταση μεταξύ των δύο μερών, τόσο δυσκολότερα μπορεί να αποκατασταθεί η γνωριμία και να αποκτήσει δυναμική ζωής και όχι προοπτική θανάτου. Και επειδή η γνωριμία και η σχέση που θα ακολουθήσει είναι το μόνο στοιχείο που μας συνδέει με την πραγματική δημιουργική ζωή και όχι μόνο με την επιβίωση μας, είναι φανερό ότι καθένας που ενδιαφέρεται για την δημιουργική ζωή θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο και δύναμη, ώστε να γνωρίζει όλο και καλύτερα την άλλη πλευρά του συνδέσμου του για να ανακαλύπτει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες και των δύο πλευρών της προσωπικής του σχέσης.

Και είναι προφανές ότι εάν πρόκειται για την γνωριμία και την σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Εάν όμως πρόκειται για την σχέση ενός ατόμου με τον δημιουργό του, τότε τα πράγματα απαιτούν βαθύτερες επαφές και ουσιαστικότερη γνωριμία, διότι οι προσωπικές ανάγκες από αυτή την σχέση δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμες. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν γνωρίζουμε τα πράγματα, αφού σπάνια – ή και καθόλου – δεν μας ενδιαφέρει ο άλλος, δηλαδή ο δημιουργός, αλλά περιοριζόμαστε στο να παραπονούμαστε για τα προβλήματά μας και δεν θέλουμε να βάλουμε τον εαυτό μας στην σωστή σχέση, στην ουσιαστική και όχι μόνο στην τυπική γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό μας.

Η εντύπωση που έχουμε ότι ο θεός είναι πυροσβέστης στα προσωπικά μας αδιέξοδα και όχι γνώριμος συνεργάτης με τον οποίο πρέπει να έχουμε μια γνωριμία βάθους είναι η βασική πρόκληση για όποιον επιθυμεί να αναζητήσει μια προοπτική μέλλοντος και μια βελτίωση της δικής του καθημερινότητας.

Γνωριμία σημαίνει σχέση, και μάλιστα αμφίδρομη, δηλαδή μια ζωντανή κατάσταση που το ένα άτομο πλησιάζει το άλλο άτομο ή το οποιοδήποτε αντικείμενο τον ενδιαφέρει – υλικό, πνευματικό, κλπ. – και αποκτά μια σχέση μαζί του, η οποία, προφανώς, είναι ζώσα και όχι νεκρή βέβαια.

Από τα αρχαία Ελληνικά που δεν τα μαθαίνουμε ποτέ σωστά, μέχρι το κινητό μου τηλέφωνο ή την κολλητή μου,  δεν υπάρχει γνωριμία εάν δεν αναπτυχθεί μια “αγαπητική” σχέση, η οποία δεν μπορεί να φέρει καρπούς εάν και το άλλο άτομο ή το αντικείμενο δεν μπορεί να ανταποκριθεί με τον δικό του τρόπο στην δική μου προσπάθεια να τον γνωρίσω καλύτερα.

Παίρνοντας, δηλαδή, παράδειγμα από τον χρόνο και τις δεξιότητες που αφιερώνουμε για να γνωρίσουμε τα σύγχρονα μηχανήματα ή που αφιερώνουμε στους κολλητούς μας για να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη, είναι εύκολα κατανοητό, ότι γνωριμία χωρίς σχέση δεν μπορεί να υπάρχει. Και όσο βαθύτερα θέλω να γνωρίσω αυτό που με ενδιαφέρει, τόσο περισσότερος χρόνος σχέσης απαιτείται εκ των πραγμάτων. Διότι, κάθε γνωριμία έχει μια αρχική στιγμή συνάντησης, αλλά δεν εξαντλείται το πεδίο της γνωριμίας, αφού κάθε μέρα και στιγμή η σχέση μας πλουτίζεται με νέες εμπειρίες που δεν υπήρχαν νωρίτερα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το ενδιαφέρον. Διότι εάν δεν υπάρχουν περιθώρια βαθύτερης γνωριμίας, τότε η σχέση εξαντλείται και  σβήνει σταδιακά σε βάθος χρόνου.

Εάν, δηλαδή, δεν υπάρχει βάθος σε μια γνωριμία, τότε αυτή παραμένει επιφανειακή χωρίς αμφίδρομα αποτελέσματα. Διότι, κάθε γνωριμία προϋποθέτει αμοιβαίο ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές, και εάν αυτό δεν υπάρχει, τότε και η σχέση, και συνεπώς και η γνωριμία εξαντλείται και χάνεται, ενώ, συνήθως, και τα οφέλη που είχαν προκύψει κατά την περίοδο της γνωριμίας και της σχέσης χάνονται σταδιακά και αυτά μαζί της, ακριβώς γιατί δεν υφίσταται πλέον ο σύνδεσμος, από τον οποίο θα προκύπτει το όφελος από την σχέση που χάθηκε. Ωστόσο, εμείς κάνουμε ένα μοιραίο λάθος στον τομέα αυτό.

Διότι δεν συνειδητοποιούμε τον ρόλο που παίζει η “αντίπερα όχθη”, η άλλη πλευρά της γνωριμίας, με αποτέλεσμα να συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι προκύπτουν θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα από μια σχέση που λείπει το άλλο μισό αυτής της σχέσης. Και αυτό είναι κρίσιμο θέμα στην κατανόηση και εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού, διότι, για να έχουμε τα αποτελέσματα της δικής του διδασκαλίας, πρέπει να διατηρείται και η αμφίδρομη γνωριμία και η σχέση που αναπτύσσεται από αυτή την γνωριμία.

Εάν η γνώση μας για τον Θεό δεν αυξάνεται καθημερινά, και ο θεός αντίστοιχα δεν παρεμβαίνει στην ζωή μας με ένα ζωντανό τρόπο, τότε είναι βέβαιο ότι ο θεός δεν έχει πεθάνει, αλλά εγώ έχω χάσει την επαφή μου μαζί του και εκείνος με μένα. Η γνωριμία είναι μια σχέση που αναπτύσσεται και εξελίσσεται μεταξύ ζώντων και δεν αναπτύσσεται μεταξύ νεκρών.

Η καθημερινή εμπειρία όλων των ανθρώπων επί γης είναι να γνωρίζουν πράγματα σε όλη την διάρκεια της ζωής τους. Από τους ανθρώπους, μέχρι τα συστήματα και τα πρωτογενή στοιχεία με τα οποία ερχόμαστε σε κάθε είδους επαφή, με όλα συνδεόμαστε μέσω της γνωριμίας και της γνώσης που αποκτάται μέσα από αυτή την εμπειρία της επαφής.

Και είναι προφανές ότι αυτή η σχέση της γνωριμίας και της γνώσης έχει άπειρα στάδια και εφαρμογές, γιατί, ακριβώς, αποτελεί το κύριο στοιχείο μέσα από το οποίο, από την μια κατανοούμε τον πολύπλοκο κόσμο και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, και από την άλλη αποκτούμε την προσωπική εμπειρία για την καλύτερη διαχείριση αυτών των σχέσεων του εαυτού μας με το περιβάλλον, κοινωνικό και φυσικό. Αυτός ο κοινός τόπος όλων των ανθρώπων, είναι η ραχοκοκαλιά της κινητικότητας της ζωής μας, και χωρίς αυτή δεν υπάρχει διατήρηση ζωής με τα δικά μας ανθρώπινα δεδομένα, δεδομένου ότι οι νεκροί δεν κινούνται και δεν εξελίσσεται η ζωή τους σύμφωνα με τα ανθρώπινα στοιχεία.

Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι επικοινωνούν και αυτό είναι το δυνατό εργαλείο της καθημερινότητάς μας. Άσχετα από τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα αυτής της αμφίδρομης σχέσης της γνωριμίας, σε κάθε περίπτωση σχέσης μεταξύ των ζωντανών οργανισμών και των κοινωνικών δομών, η σχέση είναι πάντα αμφίδρομη, δηλαδή από το ένα φυσικό πρόσωπο στο άλλο ή από το ένα φυσικό πρόσωπο σε μια ανθρώπινη δομή νομικού χαρακτήρα και αντίστροφα. Κανείς δεν περιμένει μια σχέση να είναι μονόδρομος, γιατί τότε ο ζωντανός οργανισμός είναι “κολοβός”, δηλαδή δεν διαθέτει το τελευταίο μισό της υγιούς αμφίδρομης σχέσης.

Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο στην προσπάθειά μας να βελτιώσουμε τα δεδομένα της καθημερινής μας ζωής, γιατί όλοι αναζητούμε τον καλύτερο “σύντροφο” επικοινωνίας, είτε αυτός είναι άνθρωπος, είτε αυτός είναι νομικό πρόσωπο με ζώντα ανακλαστικά, είτε είναι θεός, από τον οποίο αναμένουμε την δική του ανταπόκριση στην δική μας “χειραψία” και επίσκεψη στο δικό του μη ορατό κόσμο.

Η “αντίπερα όχθη”, το άλλο μισό μιας προσωπικής γνωριμίας δηλαδή, δεν μπορεί να είναι ένας νεκρός, αλλά οπωσδήποτε απαιτείται ζωντανός οργανισμός για να δημιουργηθεί μια σχέση γνωριμίας και αμφίδρομης κινητικότητας, διαφορετικά δεν είναι γνωριμία αλλά είναι ένα παθολογικό αδιέξοδο χωρίς μέλλον. Και αυτό είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων, δηλαδή δική σου και δική μου, και η λογική αμφίδρομη σχέση μιας γνωριμίας είναι το ζητούμενο στην ποιότητα και στις καλές συνέπειες μιας προσωπικής μας γνωριμίας με τον θεό στην πρακτική μας καθημερινότητα, αλλά και στις προοπτικές που εκείνος υποσχέθηκε μέσω της διδασκαλίας του Χριστού. 

Η γνωριμία είναι μια προσωπική αλλά ταυτόχρονα και μια κοινωνική διαδικασία για όλους τους ανθρώπους επί γης διαχρονικά. Καθένας, από την στιγμή που γεννιέται αρχίζει να γνωρίζει ανθρώπους, το περιβάλλον του, και αργότερα να γνωρίζει μυριάδες πράγματα και ανθρώπους καθημερινά.

Αυτή ακριβώς η διαδικασία, η οποία είναι μέρος της επικοινωνίας, μεταφέρει το άτομο από τον εαυτό του (περιοριστικά), σε μια πιο ανοιχτή κοινωνία (διασταλτικά), και αυτής της ανοιχτής κοινωνίας δεν υπάρχουν σύνορα παρά μόνο το όριο των προσωπικών μας δυνατοτήτων. Διότι, η γνωριμία με κάποιον ή με κάτι δεν έχει όριο, αφού μπορεί να επεκτείνεται επ’ αόριστον προς κάθε κατεύθυνση, μήκους, πλάτους, ύψους και βάθους. Και αυτό ακριβώς είναι βασικό στοιχείο της ζωής: η γνωριμία.

Η επικοινωνία και το αποτέλεσμα της επι-κοινωνίας, δηλαδή της ατομικής μας επαφής με τον κόσμο που υπάρχει, ζει, και κινείται γύρω ή μακριά από μας. Διότι ο άνθρωπος σε όλη του ζωή δεν κάνει τίποτα άλλο από του να γνωρίζει, πρώτα επιφανειακά και ανέμελα, αργότερα βαθύτερα και με πιο βαθείς προβληματισμούς, για να καταλήξει στο γνωστό ότι “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, δηλαδή ένα πράγμα μόνο ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα, αφού αυτά που αγνοώ είναι πάντα περισσότερα από αυτά που γνωρίζω.

Και νομίζω ότι σε αυτό το στοιχείο της ζωής μας πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή, γιατί όσο καλύτερα γνωρίζουμε κάτι, τόσο περισσότερο επικοινωνούμε μαζί του, είτε για να προσκολληθούμε σ’ αυτό και να το γνωρίζουμε καλύτερα, είτε για να το αποφεύγουμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πράγμα ή πρόσωπο που γνωρίζουμε δεν είναι γιατί το αποδεχόμαστε, αλλά η γνώμη μας, θετική ή αρνητική, δεν μπορεί να προκύψει από άλλο τρόπο παρά μόνο μέσα από την γνωριμία μαζί του και την κατανόηση του προσωπικού μας συμφέροντος μέσα από αυτή την γνωριμία.

Ήδη από την βρεφική ηλικία το βρέφος γνωρίζει την μητέρα του και αργότερα τους οικογενείς, για να περάσει σταδιακά στην σχολική κοινωνία και την γνωριμία με τον έξω από το σπίτι κόσμο. Άρα, η γνωριμία είναι μια έμφυτη ικανότητα σε κάθε άτομο και σε κάθε ζωντανό οργανισμό, ακριβώς γιατί είναι ζωτικό και θεμελιακό στοιχείο της ύπαρξής του, αφού η ύπαρξή του εξαρτάται από την γνωριμία του – αμφίδρομα – με τον γύρω του κόσμο.

Ωστόσο, είναι απόλυτα κατανοητό ότι η γνωριμία και η γνώση που προέρχεται μέσα από την διαδικασία της γνωριμίας είναι ένα στοιχείο που καθένας το εφαρμόζει στην καθημερινή του ζωή στους τομείς που τον ενδιαφέρουν και όχι σε άλλους τομείς. Το προσωπικό μας ενδιαφέρον κινεί την θέλησή μας για να γνωρίσουμε κάτι καλύτερα, παίρνοντας τις κατάλληλες αποφάσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστούμε τα θέματα που μας ενδιαφέρουν προσωπικά και μόνον.