Αρχεία για: Ιανουάριος 2023

Η παροχή ενέργειας στον εσωτερικό μας κόσμο δεν γίνεται χωρίς το δικό μας ενδιαφέρον και την προσωπική μας ευθύνη. Διότι, ό,τι εισέρχεται μέσα στην καρδιά και την συνείδησή μας, δεν μπορεί να περάσει εάν δεν συμφωνήσει το ενδιαφερόμενο άτομο. Δια της βίας πεποιθήσεις δεν υπάρχουν.

Μπορεί να υπάρχουν εξωτερικοί συμβιβασμοί, αλλά λειτουργικό στοιχείο της ατομικής μας συνείδησης δεν μπορεί να γίνει ο,τιδήποτε δεν έχει την δική μας συγκατάθεση και απόλυτη συμφωνία. Κάθε εξωτερική πίεση ή εξαναγκασμός δεν σημαίνει και αποδοχή και υποστήριξη μιας πλασματικής αλήθειας, ακόμη και αν γίνεται με παραπλανητικό και ντυμένο μόνο με ευπρεπή μανδύα και όχι με αληθές περιεχόμενο τρόπο. Όταν αποκαλυφθεί η πλάνη, καθένας που διαθέτει την στοιχειώδη αξιοπρέπεια και αυτογνωσία, απορρίπτει ο,τιδήποτε έχει εγκατασταθεί προσωρινά μέσα του, καθώς και όλα εκείνα τα στοιχεία πάνω στα οποία στηρίχθηκε η προσωρινή παρουσία του στον εσωτερικό μας κόσμο.

Η παροιμία “το ψέμα έχει κοντά πόδια” σημαίνει ότι όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια το ψέμα δεν μπορεί να σταθεί και να μας επηρεάζει στο μέλλον. Αντίθετα, σε κάθε αγαθή συνείδηση, κάθε αλήθεια γίνεται αποδεκτή και εγκαθίσταται όπως ο σπόρος στη γη. Σε λίγο θα φυτρώσουν τα στοιχεία εκείνα που περιέχει ο αληθής και γνήσιος σπόρος και το άτομο θα θερίσει τους καρπούς της αλήθειας.

Δηλαδή, όπως ο σπόρος για να φυτρώσει, να αναπτυχθεί και να φέρει νέο καρπό έχει ανάγκη καλή γη και φροντισμένη καλλιέργεια, έτσι και ο σπόρος της αλήθειας που εγκαθίσταται στον εσωτερικό μας κόσμο. Εάν επιμείνουμε στην καλλιέργεια των καλών λόγων μέσα μας, τότε οι πιθανότητες για θετική και πλούσια καρποφορία είναι πολλές. Εάν παραμελήσουμε την καλλιέργεια ή εφοδιάσουμε τον εαυτό μας με ψεύδη ή ψευδεπίγραφα στοιχεία, ο σπόρος δεν μπορεί να οδηγηθεί σε αύξηση και παραγωγή, διότι θα στερείται των υλικών εκείνων που του δίνουν την ενέργεια για να εκπληρώσει τον σκοπό του μέσα μας.

Διότι, ο καλός λόγος που περιέχει αλήθεια, μπορεί, εάν βρει καλό έδαφος, να αυξηθεί και να φέρει καρπό και καλά αποτελέσματα, δηλαδή να εφοδιάσει τον εσωτερικό μας κόσμο με επάρκεια δύναμης και ενέργειας για κάθε προσωπική μας ανάγκη.

Και η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής και απόλυτη. Η αγαθή μας συνείδηση έχει ανάγκη  την ενέργεια, η οποία θα αποδώσει την εσωτερική δύναμη και θα μας οδηγήσει όχι μόνο σε ορθή καλλιέργεια, αλλά θα μας εφοδιάσει και με όσα μη ορατά στοιχεία έχουμε ανάγκη εν αγνοία μας. Η διάκριση της αλήθειας των πραγμάτων, η ορθή εκτίμηση, η σωστές επιλογές και αποφάσεις για όλα τα ζητήματα της προσωπικής μας καθημερινότητας, παρέχονται αθόρυβα αλλά με δύναμη μέσα μας από την καλλιέργεια του εσωτερικού μας κόσμου με τον κόσμο της αλήθειας. Η καλλιέργεια με ψεύδη έχει τα αντίθετα αποτελέσματα και μας οδηγεί σε αδιέξοδα.

Η παροχή ενέργειας για να αυξήσουμε την δύναμή μας είναι κατανοητή στην καθημερινή χρήση όλων των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών που χρησιμοποιούμε όλοι. Απαιτείται, δηλαδή, πρώτα η παροχή ενέργειας – όπως για παράδειγμα από την ΔΕΗ – προκειμένου να αυξήσουμε την δύναμη που διαθέτουμε πχ. στο χειροκίνητο μίξερ, για να κάνουμε τη δουλειά μας πιο άνετα και πιο αποτελεσματικά. Χωρίς αυτή την παροχή ενέργειας η δύναμή μας περιορίζεται μόνο στην μυϊκή μας δύναμη, και όταν αυτή είναι ελαττωματική ή περιορισμένη, τότε περνάμε στη φάση των δυσκολιών και των καθημερινών μας βασάνων στα καθήκοντα της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Αλλά ενώ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και το εφαρμόζουμε όλοι, όταν ερχόμαστε στην διαχείριση του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί κάνουμε όλοι το ίδιο λάθος. Υποτιμούμε την αξία του και τον αποφασιστικό ρόλο που παίζει στις καθημερινές μας πρακτικές, παραβλέποντας το γεγονός ότι καμιά πράξη μας ή απόφαση δεν συντελείται, εάν προηγουμένως δεν το έχουμε σκεφτεί ή δεν το έχουμε αξιολογήσει ορθά, εκτιμώντας όλες τις παραμέτρους και τις συνεπειες από αυτή την πράξη που ετοιμαζόμαστε να κάνουμε.

Αποτέλεσμα; Να εισπράττουμε τα αδιέξοδα, από τα οποία βγαίνουμε – κατά κανόνα – ζημιωμένοι και το πληρώνουμε ακριβά, τόσο στην πρακτική καθημερινή μας ζωή, όσο και στις προοπτικές του μέλλοντος. Και εδώ μπαίνει ο κανόνας της μακροθυμίας και της υπομονής, διότι οι βιαστικές κινήσεις, ιδιαίτερα στα μεγάλα ερωτήματα και ζητήματα της προσωπικής μας ζωής απαιτούν χρόνο για να ωριμάσουν, όχι μόνο ως σκέψεις και ερωτήματα για να διατυπωθούν άρτια και με ορθό τρόπο, αλλά και για να ωριμάζουμε εμείς οι ίδιοι, ώστε η απάντηση και η απόφαση για τις μελλοντικές μας πράξεις να είναι αρμονικά ενταγμένες στο προσωπικό μας χαρτοφυλάκιο και στις εξελίξεις της καθημερινής μας ζωής, χωρίς κενά και ερωτηματικά, αλλά με σταθερότητα εσωτερικών αποφάσεων που θα υποστηρίζουν το ορθό των αποφάσεων και πράξεών μας, όχι μόνο για μια στιγμή, αλλά και για το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο.

Διότι οι συνέπειες των σκέψεων, των επιλογών, των αποφάσεων και των πράξεων δεν είναι μόνο πρόσκαιρες, αλλά – κατά κανόνα – επηρεάζουν και προδικάζουν μια σειρά από γεγονότα που θα έλθουν στο μέλλον και θα αφορούν την προσωπική μας ζωή εν συνόλω.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού – και πολύ περισσότερο η προσπάθεια να την αξιοποιήσουμε στην καθημερινή μας πρακτική – δεν είναι μια στιγμιαία ή μια μαγική διαδικασία, αλλά είναι ένα σύνθετο ερώτημα που αφορά, τόσο τον εσωτερικό μας κόσμο, όσο και τις ίδιες τις πράξεις της ατομικής μας ζωής. Και η επάρκεια ενέργειας και δύναμης είναι ζήτημα αποθεμάτων, τόσο του παρόχου, όσο και των δικών μας δεξαμενών αποθήκευσης.

Στην δική μας εποχή του 21ου αιώνα η παροχή ενέργειας είναι ένα καθημερινό ζητούμενο για τον καθένα άνθρωπο πάνω στη γη. Από τα πιο σημαντικά – μετακίνηση, φωτισμός, λειτουργία συσκευών και χιλιάδες άλλες εφαρμογές – μέχρι τα ασήμαντα (φόρτιση του κινητού μας, λειρουργία του σταθερού τηλεφώνου) κλπ – μας διδάσκουν με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τον ρόλο που παίζει η ενέργεια στην καθημερινότητά μας, χωρίς – πολλές φορές – να γίνεται αντιληπτή αυτή η πραγματικότητα, γιατί όλοι λειτουργούμε μέσα από τους αυτοματισμούς που έχει συνηθίσει καθένας μας.

Και αυτό δεν είναι μόνο ένα παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά είναι και μια προσωπική καθημερινή εμπειρία, όπου καθένας – κατά κυριολεξία – έχει την ευθύνη για την απόκτηση και την διαχείριση αυτής της ανάγκης, δηλαδή να έχει ένα πάροχο ενέργειας – βενζινάδικο, ΔΕΗ, κλπ, – με τον οποίο επικοινωνεί και προμηθεύεται τα αναγκαία υλικά για την παροχή της ενέργειας και της δύναμης που αυτή προσφέρει στον ενδιαφερόμενο.

Και ενώ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό για τις ανάγκες της ατομικής μας καθημερινότητας, όταν ερχόμαστε στα θέματα του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί δηλαδή που συντελούνται όλοι οι προβληματισμοί (οι σκέψεις, οι επιλογές και οι αποφάσεις μας πριν την εκτέλεση της οποιασδήποτε πράξης μας), εκεί αφήνουμε τον εαυτό μας απαίδευτο, παρασυρόμαστε από τυχαίες πληροφορίες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε, με αποτέλεσμα εμείς, τα  φυσικά πρόσωπα, να στερούμαστε την πείρα της καλής διάκρισης στις πληροφορίες που φτάνουν σε μας, να μην έχουμε ισχυρή θέληση στις προκλήσεις όλων των “ψευτογιατρών” που υπόσχονται μαγικές λύσεις χωρίς ατομική προσπάθεια και συμμετοχή, με αποτέλεσμα να μένουμε απαθείς μπροστά στα γεγονότα που θα μας χτυπήσουν την προσωπική μας πόρτα σε ανύποπτο χρόνο.

Και αυτό είναι καταστροφικό, όσο καταστροφικό είναι κάθε στοιχείο που απομειώνει την δύναμη του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα είναι απόλυτα προσωπικό και ατομικό, και τα θέματα που απασχολούν ένα φυσικό πρόσωπο δεν μπορεί να μεταφερθούν και να αντιμετωπιστούν από ένα άλλο άτομο, ακριβώς γιατί πρόκειται για περιορισμούς που δεν είναι σε θέση καμιά επιστήμη – τουλάχιστον προς το παρόν – να υπερβεί και να μετακινήσει τις δικές σου ικανότητες σε μένα ή το αντίστροφο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός στην διδασκαλία του επιμέρισε την ευθύνη σε καθένα φυσικό πρόσωπο που τον άκουγε, ώστε να μην υπάρχει σύγχυση ως προς τις ατομικές μας ευθύνες για τον τρόπο που κάθε – ένας αντιμετωπίζει τα θέματα της επάρκειας της ατομικής του ενέργειας που απαιτείται στην δική του εσωτερική καθημερινότητα. Διότι, μπορεί να ζούμε σε μια κοινωνία ανθρώπων, αλλά υπάρχουν και ζητήματα απόλυτα προσωπικά που δεν επιλύονται με τις παρεμβάσεις τρίτων όσο και αν μας αγαπούν και θέλουν να μας βοηθήσουν.