Αρχεία για: Ιανουάριος 2023

Το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη έχουμε την ικανότητα να μαθαίνουμε, αποτελεί στοιχείο σοβαρού προβληματισμού, δεδομένου ότι μέσα από αυτή την διαδικασία γνωρίζουμε το περιβάλλον – φυσικό και κοινωνικό, αλλά μπορούμε και να συμμετέχουμε στα δρώμενα, συντονίζοντας την δική μας στάση προς το σύνολο, αλλά και προς το ατομικό μας συμφέρον.

Δεν πρόκειται, δηλαδή, για απλή παρακολούθηση των εξελίξεων που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά έχουμε την ικανότητα να συμμετέχουμε και να διαμορφώνουμε καταστάσεις ανάλογα με τις προσωπικές μας πρακτικές και απόψεις. Και εδώ είναι το κρίσιμο στοιχείο.

Διότι ο άνθρωπος δεν είναι θεατής, αλλά συνεργός σε όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα στον κόσμο, και ανάλογα με την προσωπική στάση κάθε ατόμου, επέρχονται και οι αλλαγές, τόσο στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, όσο και στον εσωτερικό μας κόσμο.

Διότι συμμετέχοντας με ευθύνη στην κοινωνία και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά, δοκιμάζουμε και τις ατομικές μας ικανότητες και βελτιώνουμε τόσο τις γνώσεις, όσο και τις εμπειρίες μας, στοιχεία απαραίτητα για κάθε άτομο που ενδιαφέρεται για την ζωή και τα όσα αυτή περιλαμβάνει μέσα στην δική της καθημερινότητα, αλλά και στις προοπτικές του μέλλοντος.

Διότι, τα προβλήματα και τα ζητήματα της καθημερινής ζωής δεν είναι ούτε αιώνια ούτε και σταθερά, αλλά μεταλλάσσονται ανάλογα με τις φυσικές ή τις κοινωνικές μεταβολές. Από τις τιμές των καυσίμων, μέχρι τις νομοθεσίες για την οικογένεια, τα παιδιά και τα σχολεία, όλοι κατανοούμε ότι τα πάντα αλλάζουν συνεχώς, και καθένας καλείται να προσαρμόζει την προσωπική του ζωή στα νέα δεδομένα, αφού το χθες έχει ήδη περάσει και το αύριο θα είναι μια καινούρια – πολλές φορές – εμπειρία, και καθένας καλείται να επιστρατεύει την γνωσιολογική του ικανότητα, ώστε να προλαμβάνει και να προετοιμάζεται για το μέλλον, το αύριο, το οποίο θα είναι πιο σύνθετο και πιο απαιτητικό.

Και αυτό αποδεικνύει ότι η ικανότητα να γνωρίζουμε και να αξιοποιούμε τις γνώσεις που ήδη έχουμε αποκτήσει για να στήσουμε και να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο είναι εφόδιο από τον ίδιο τον δημιουργό, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο ικανό να γνωρίζει καλά και να ανταποκρίνεται στις καθημερινές απαιτήσεις του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει – κοινωνικό και φυσικό – προεκτείνοντας παράλληλα τις αναζητήσεις από τα κτίσματα και τις ανθρώπινες συνθήκες στον ίδιο τον δημιουργό, προκειμένου να μαθαίνουμε καλύτερα πώς να διαχειριζόμαστε το σήμερα, αλλά και πώς θα ευθυγραμμιστούμε στο δικό του διαχρονικής αξίας σχέδιο, το οποίο είναι αγαθό, αρέσει σε όλους και είναι τέλειο.

Η ικανότητα που έχουμε όλοι να μαθαίνουμε, από την βρεφική ηλικία έως τα βαθιά γεράματα, είναι το εφόδιο με το οποίο όλοι μπορούμε να λειτουργούμε μέσα στις καθημερινές μας πράξεις.

Κανείς ζωντανός οργανισμός, πολύ περισσότερο ο άνθρωπος, δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς να χρησιμοποιήσει αυτό το εφόδιο, αυτή την ικανότητα να γνωρίζει και στην συνέχεια να αναγνωρίζει πράγματα και καταστάσεις. Και, όσον αφορά τα πράγματα, αυτά είναι εκτός του εαυτού μας, αλλά μας επηρεάζουν σε ύψιστο βαθμό, γιατί αυτά αποτελούν την βάση της καθημερινής μας ζωής, είτε ομιλούμε για τροφές, είτε για εφαρμογές της ενέργειας, είτε για μυριάδες άλλα πράγματα που συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε όλοι.

Αλλά τα δύσκολα δεν είναι στην γνωριμία και την γνώση των φυσικών πραγμάτων, αλλά τα δύσκολα είναι στα μη ορατά ζητήματα, όπως οι νόμοι, οι συνθήκες, οι αξίες, και τέλος και ο ίδιος μας ο εαυτός, ο οποίος αποτελεί και το αποκλειστικό προνομιακό μας πεδίο, αφού κανείς εξωτερικός παράγοντας δεν μπορεί να μας επιβάλλει τί θα σκεφτόμαστε, τί θα αισθανόμαστε, ποιόν θα αγαπήσουμε ή ποιον θα μισήσουμε Όλα αυτά αποτελούν εσωτερικό μας πεδίο αντίληψης και λειτουργίας και, όπως έχουμε κατανοήσει όλοι, εμείς έχουμε την αποκλειστική ευθύνη για την ορθή λειτουργία των μη ορατών αυτών πραγμάτων και καταστάσεων, οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινή μας συμπεριφορά.

Και εδώ πρέπει να γίνει η διάκριση. Διότι δεν υπάρχουν απέραντα πεδία, αλλά είναι απολύτως περιορισμένα σε δυο κατευθύνσεις, αν εξαιρέσουμε, βέβαια, τον ίδιο μας τον εαυτό. Η πρώτη κατεύθυνση είναι το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε – η φύση, ο καιρός, οι περιβαλλοντικές συνθήκες – και στο οποίο ελάχιστα πράγματα μπορούμε να βελτιώσουμε ως άτομα. Η δεύτερη κατεύθυνση είναι η κοινωνία των ανθρώπων μέσα στην οποία καθένας μας εντάσσεται από την στιγμή της γέννησής του μέχρι τον θάνατό του.

Εκτός από αυτές τις δυο πλευρές της καθημερινότητας, κανείς άλλος παράγοντας δεν μπορεί να εμπλακεί στην προσωπική μας ζωή. Και επειδή όλοι οι Χριστιανοί έχουμε την τάση να ψάχνουμε αόρατους εχθρούς, καλό είναι να είμαστε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα της ζωής και να μην κατασκευάζουμε θεωρητικούς εχθρούς, προκειμένου να αποφύγουμε την ατομική μας ευθύνη απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινής μας ζωής.

Τα δικά μου λάθη επιφέρουν συνέπειες, και κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτό εκτός του ίδιου μου του εαυτού. Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι για το αόρατο μέλλον του μέλλοντος αιώνος, αλλά είναι – κυρίως – για την αποφυγή λαθών, τα οποία βυθίζουν την καθημερινή μας ζωή σε συνθήκες κόλασης, αντί να επιλέγουμε προτιμήσεις με διαχρονική αξία, από τις οποίες η καθημερινότητα θα βελτιώνεται και η προοπτική του μέλλοντος θα είναι ανοικτή.