Η ζωή μας έχει δύο παρενθέσεις. Η μια ανοίγει με την γέννησή μας στον κόσμο, και μία άλλη κλείνει την πορεία μας μέσα στον κόσμο. Τον καιρό που έχουμε στην διάθεσή μας ανάμεσα στις δύο παρενθέσεις, καθένας αγωνίζεται να ξεπεράσει τα ζητήματα της καθημερινότητας, αλλά ξέρουμε ότι μας περιμένει η δεύτερη και τελευταία παρένθεση.
Και η διδασκαλία του Χριστού μας οδηγεί με ασφάλεια να αξιοποιήσουμε τον χρόνο και τις δυνάμεις που διαθέτουμε καθημερινά, ώστε, από τη μια να κατανοήσουμε τον γύρω ορατό κόσμο και να πετύχουμε τους καθημερινούς μας στόχους, και από την άλλη να καλλιεργήσουμε την πίστη, η οποία θα μας οδηγήσει στην κατανόηση της επέκεινα των δικών μας παρενθέσεων περιόδου της ζωής.
Αν και όλοι πασχίζουμε καθημερινά για τον άρτο τον επιούσιο, δηλαδή την προσωπική μας επιβίωση, ωστόσο είναι προφανές ότι αυτό δεν λύνει και όλα τα προβλήματά μας, διότι εκτός από την ανάγκη επιβίωσης είναι και άλλα – σπουδαιότερα ίσως – θέματα, τα οποία δεν βρίσκονται πάντα μέσα στα πλαίσια των γνώσεων που ήδη διαθέτουμε και των ικανοτήτων που έχουμε αποκτήσει κατά την περίοδο της προσωπικής μας ζωής. Ερωτήματα όπως πχ γιατί υπάρχει αδικία; Γιατί οι άλλοι με μισούν; Γιατί υπάρχουν πόλεμοι και αίμα και μυριάδες άλλα μεγάλα ερωτήματα, τα οποία είναι δύσκολο πολλές φορές και να τα εκφράσουμε με καθημερινά λόγια.
Και όσο προχωρούμε στην εξέταση των συνθηκών του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε καθημερινά, τόσο και τα μεγάλα ερωτήματα για την ζωή και τον θάνατο μας απασχολούν περισσότερο, χωρίς να μπορούμε να βρούμε όχι μόνο απαντήσεις, αλλά και να κατανοήσουμε σε τί αυτά τα ερωτήματα επηρεάζουν την προσωπική μου ζωή και την δική μου καθημερινότητα. Απαιτείται, δηλαδή, προσπάθεια ατομική και προσωπική αναζήτηση, προκειμένου να πάρουμε απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, και, κυρίως, στα ερωτήματα που έχουν σχέση με την ποιότητα αλλά και το μήκος της προσωπικής μας ζωής.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν συμβιβάστηκε με την εξήγηση της αλήθειας των πραγμάτων, αλλά πλήρωσε με το δικό του αίμα το άνοιγμα του δρόμου που οδηγεί προς την κατανόηση και γνωριμία, όχι μόνο των σοβαρών ερωτημάτων της προσωπικής μας ζωής, αλλά και των ερωτημάτων που μας απασχολούν στις καθημερινές μας συναλλαγές και επαφές με τους γύρω μας, τον φυσικό και κοινωνικό κόσμο. Κανένα τομέα της πρακτικής και της ανθρώπινης διανόησης δεν άφησε αναπάντητο ο Χριστός, αλλά υπέδειξε την σπουδαιότητα της προσωπικής έρευνας ως προϋπόθεση για την κατανόηση του κόσμου και των ερωτημάτων που συνοδεύουν τον καθένα μας στην δική του βιοπάλη.