Αρχεία για: Μάιος 2023

Η κατανάλωση τροφών από τον οργανισμό μας δεν ανήκει στους εμπόρους, αλλά ανήκει αποκλειστικά στην δική μας μέριμνα και στο δικό μας ενδιαφέρον. Κανείς έμπορος δεν θα μας εκβιάσει να φάμε ή να πιούμε κάτι – εκτός από τις διαφημίσεις – διότι δεν έχει το δικαίωμα από τον δικό του ρόλο να υπεισέλθει στην ατομική μας ζωή και να μας επιβάλλει ετούτο ή εκείνο. Η επιλογή και η απόφαση για τις τροφές και τον αέρα είναι αποκλειστική ευθύνη κάθε ατόμου και σε κανένα σημείο του πλανήτη δεν έχει παραβιαστεί ποτέ αυτή η αρχή της κοινής λογικής και κοινής εμπειρίας.

Αυτό σημαίνει ότι η ευθύνη της επιλογής δεν ανήκει σε τρίτους, αλλά ανήκει αποκλειστικά στο ενδιαφερόμενο άτομο που πρέπει να κατανοήσει τις ανάγκες του, να σταθμίσει το περιεχόμενο της τσέπης του, και να αποφασίσει τι θα προτιμήσει για την δική του ατομική ανάγκη, μη περιμένοντας κάποιος άλλος να πάρει την ευθύνη και να πληρώσει το κόστος των δικών του αναγκών.

Και ενώ αυτή είναι μια απόλυτη αλήθεια στην καθημερινή μας πρακτική ζωή, όταν ερχόμαστε στα θέματα της τροφοδοσίας του εσωτερικού μας κόσμου, της περιοχής δηλαδή των σκέψεων, των εκτιμήσεων, των επιλογών, των συναισθημάτων και των ατομικών μας πράξεων, εκεί η αλήθεια αυτή δεν ισχύει εν τοις πράγμασι. Διότι σε όλους αρέσει για όλα να φταίνε οι άλλοι, ακόμη και για τις περιπτώσεις εκείνες που η ατομική μας ευθύνη είναι απόλυτα συνδεδεμένη μόνο με την δική μας προσωπικότητα και όχι των άλλων, όπως η αναπνοή και η κατανάλωση τροφών.

Και αυτό συμβαίνει διότι η αυτοκριτική και η ανάληψη ευθυνών είναι κοπιαστική, θέλει ισχυρή εσωτερική δύναμη και θέληση, και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε το κουράγιο και την απαιτούμενη δύναμη για να αναλάβουμε τις ευθύνες για την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου, παρασυρόμενοι παραλόγως από την κοινωνική μας σύγχρονη ζωή, όπου θεωρούμε ότι επειδή μιλάμε και γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους η ατομική μας ευθύνη διαχέεται και εμείς ή δεν έχουμε καμιά ευθύνη – για όλα φταίει η κοινωνία – ή έχουμε την μικρότερη και οι άλλοι την μεγαλύτερη.

Ωστόσο, εάν θελήσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, ξέρουμε κατά βάθος ότι η ευθύνη είναι προσωπική, όπως η αναπνοή και η κατανάλωση τροφών για την επιβίωσή μας. Και ο Χριστός ξεκαθάρισε. Σοβαρευτείτε και μην αποδίδετε τα του καίσαρος στον θεό και τα του θεού στον καίσαρα, διότι έτσι συσκοτίζετε τον δρόμο σας και φτάνετε σε προσωπικά αδιέξοδα, διότι δεν διακρίνετε ορθά την αλήθεια των πραγμάτων.

Η ενέργεια που παρέχεται από τον καίσαρα είναι σαφής στην καθημερινή σας ζωή. Ανακαλύψτε και την παροχή ενέργειας και δύναμης που παρέχει ο ίδιος ο δημιουργός για τον εσωτερικό σας κόσμο, ώστε να έχετε δυνάμεις και για την προσωπική σας καθημερινότητα, αλλά και για τις προοπτικές του μέλλοντος.

Επειδή όλοι στην καθημερινή μας ζωή χρειαζόμαστε δύναμη και ενέργεια για να επιβιώνουμε και να πετυχαίνουμε τους στόχους μας, είναι φυσικό αυτό το θέμα, δηλαδή της εξεύρεσης και χρήσης της παροχής μόνιμης ενέργειας, να μας απασχολεί όλο και περισσότερο, αφού όλοι κατανοούμε ότι χωρίς αυτή την παροχή θα είμαστε αδύναμοι και ετοιμοθάνατοι.

Διότι, κάθε ζωντανός οργανισμός για να διατηρηθεί στην επίγεια ζωή του έχει ανάγκη από ενέργεια φυσική, δηλαδή από τα στοιχεία της φύσης (αέρα, νερό, τροφές). Ιδιαίτερα για την περίπτωση του ανθρώπου είναι κατανοητό ότι εκτός αυτής της φυσικής ενέργειας που έχουμε όλοι ανάγκη για την προσωπική μας επιβίωση, υπάρχει και η ψυχική μας ανάγκη, εξαιτίας της οποίας έχουμε κοινωνική ζωή, η οποία μάλιστα στους δικούς μας καιρούς του 21ου αιώνα, έχει πάρει – και θα παίρνει όλοι και περισσότερο – εκρηκτικές διαστάσεις, διότι οι επιδράσεις που δέχεται κάθε ζωντανό άτομο αυξάνονται γεωμετρικά μέσω των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας και σύνδεσης περισσοτέρων των δύο και μέχρι πολλών εκατομμυρίων ατόμων που συναντιούνται στον χώρο των κοινών τους ενδιαφερόντων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο πάρε-δώσε των πληροφοριών.

Άρα, η ανθρώπινη πλευρά της επίγειας ζωής μπορεί να μοιάζει με αυτή των άλλων ζωντανών οργανισμών, αλλά δεν ταυτίζεται και δεν περιορίζεται στις διαστάσεις των λοιπών έμβιων οργανισμών, άρα απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή στην διάκριση των παροχών και χρήσης της ενέργειας του ψυχικού-εσωτερικού μας ανθρώπου, μέσα και δια μέσου του οποίου σκεφτόμαστε, αποφασίζουμε και εκτελούμε όλες τις προσωπικές μας δραστηριότητες.

Διότι, δεν διαθέτουμε μόνο τα εφόδια που διαθέτουν οι άλλοι ζωντανοί οργανισμοί, επαναλαμβάνω: ΜΟΝΟ, γιατί διαθέτουμε και άλλα όργανα, πιο εξελιγμένα και απαιτητικά, μέσω των οποίων επεξεργαζόμαστε όλα τα προσωπικά και κοινωνικά δεδομένα, ώστε να μπορούμε να επιβιώνουμε με επάρκεια μέσα στο ατομικό καθημερινό μας περιβάλλον, κοινωνικό και φυσικό. Και αυτή ακριβώς η αθέατη πλευρά της εσωτερικής μας δραστηριότητας είναι το κυρίαρχο στοιχείο, από το οποίο προέρχεται και παράγεται κάθε έργο διανόησης ή πρακτικών εφαρμογών στην καθημερινή μας ζωή.

Άρα, αυτή η αθέατη αλλά πολυλειτουργική εσωτερική μας ικανότητα επιβάλλει μεγαλύτερη φροντίδα παροχής ενέργειας στην περιοχή του εσωτερικού μας ανθρώπου, διότι από εκεί ξεκινούν όλα, όπως εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός, άσχετα εάν εμείς δεν αναζητούμε την αιτία που προκαλεί κάθε φορά την επιτυχία ή την αποτυχία των ατομικών μας πράξεων.

Η παροχή υλικών για παραγωγή ενέργειας και δύναμης προκειμένου να διατηρείται η ζωή πάνω στη γη είναι εύκολα αντιληπτή στην προσωπική μας καθημερινότητα. Αν και όλοι πασχίζουμε για την επιβίωση με τους καλύτερους δυνατούς όρους, είναι γεγονός ότι ο τρόπος που εκτιμούμε τα γεγονότα της προσωπικής και κοινωνικής μας καθημερινότητας δεν έχει επιλύσει ακόμη μυριάδες ερωτήματα, όπως η αδικία, το μίσος και ο θάνατος.

Τα προσωπικά μας λοιπόν αδιέξοδα στην καθημερινή μας ζωή επιβάλλουν μια νέα στρατηγική αναζήτηση, πιο ουσιαστική και πιο βαθιά από αυτή που εφαρμόζουμε μέχρι σήμερα. Άλλωστε, η τεχνολογία μας υποδεικνύει τον δρόμο, δηλαδή την αναζήτηση των αιτίων πίσω από τα αιτιατά, την ποσοστοποίηση των καλών και των αρνητικών της προσωπικής μας καθημερινότητας, προκειμένου να βελτιώνουμε καθημερινά τον τρόπο σκέψης και εκτιμήσεων των αξιών που καθένας διαχειρίζεται για τον εαυτό του.

Και αυτή ακριβώς η αναζήτηση των εφοδίων που διαθέτει καθένας, προκειμένου να επιζεί και να υπερβαίνει τις δυσκολίες της προσωπικής του καθημερινότητας, ήταν το βασικό αντικείμενο της διδασκαλίας του Χριστού. Χωρίς να περιορίζει τον διδακτικό του λόγο στην σε μια καλύτερη καθημερινή πρακτική, δεν απέκλεισε, αλλά υπέδειξε και τρόπους υπέρβασης ακόμη και του θανάτου, γεγονός που θεωρήθηκε τότε – και εν πολλοίς ισχύει και σήμερα – ως μη αποδεκτό από την κοινή λογική της δικής μας περιορισμένης αντίληψης για τον κόσμο και το περιεχόμενό του.

Διότι, εκτός από τις οδηγίες για την μη εμπλοκή μας στα αδιέξοδα της καθημερινής μας ζωής, ο Χριστός εξήγησε ότι, όποιος ενδιαφέρεται και για την πέραν του τάφου ζωή, δεν έχει παρά να καλλιεργήσει ο ίδιος προσωπικά το εφόδιο της πίστης. Η πίστη στον δημιουργό και η εφαρμογή της δικής του διδασκαλίας θέτουν σταθερά θεμέλια για μια μετά θάνατον πραγματικότητα, όπως ένα ταξίδι στο άγνωστο με την πίστη στην ύπαρξη του τόπου και των θεμάτων που υφίστανται εκεί, άσχετα αν εμείς δεν έχουμε εξασκήσει την πίστη μας στο βαθμό που θα μας επιτρέψει να θεωρούμε ως υφιστάμενα και πραγματικά, πράγματα που δεν βλέπουμε και δεν ακούμε ακόμη.

Όμως, ο ίδιος ο Χριστός εξήγησε ότι, όπως δεν ακούμε την φωνή των φυτών και των δένδρων αλλά διαπιστώνουμε όλοι ότι ζουν και αποδίδουν τους δικούς τους καρπούς στον δικό τους καιρό, έτσι και τα θέματα της επέκεινα του τάφου ζωής, υπάρχουν και λειτουργούν μέσα στην προσωπική μας καθημερινότητα. Καθένας καλείται να ανακαλύψει προσωπικά τον τρόπο και την δύναμη που παρέχει ο δημιουργός για τον σκοπό αυτό: την καθημερινότητα να μην ξεχνάμε, αλλά και την προοπτική της αιωνιότητας να καλλιεργούμε με την εφαρμογή της διδασκαλίας του.

Είναι απόλυτα κατανοητό από την καθημερινή εμπειρία όλων ότι έχουμε δύναμη πρακτικής ζωής, διότι εφοδιάζουμε το σώμα μας με τα απαραίτητα στοιχεία των τροφών και του αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι ενδιαφερόμαστε προσωπικά και ατομικά κατά περίπτωση σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Όμως, είναι εξ ίσου κατανοητό ότι και ο έσω άνθρωπος, των σκέψεων, των εκτιμήσεων, των προτιμήσεων, των συναισθημάτων και των αποφάσεων έχει τις ίδιες ανάγκες για να αναπτύσσεται και να επιβιώνει κάτω από όλες τις συνθήκες και όχι μόνο στις άνετες και εύκολες. Διότι κανείς δεν πρόκειται ποτέ να αποφύγει τον πόνο και τις δυσκολίες, και, φυσικά, κανείς δεν πρόκειται να αποφύγει το τελευταίο αδιέξοδο που είναι ο θάνατος για όλους τους κοινούς θνητούς.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν απέφυγε να εξηγήσει πώς να περνάμε καλύτερα και πλουσιότερα στην καθημερινότητα, αλλά άνοιξε και την συζήτηση για την αναζήτηση από τον κάθε άνθρωπο του τρόπου που μπορεί κάποιος να αναζητήσει και προέκταση του βίου – όχι με την σημερινή μας μορφή – σε ένα άλλο κόσμο, που δεν είναι ορατός, αλλά είναι υπαρκτός και εμείς τον ανακαλύπτουμε κάθε μέρα μέσω της πίστης στην διδασκαλία και το παράδειγμα του ίδιου του χριστού.

Εκείνος, δηλαδή, μας εξήγησε τον τρόπο και το αντικείμενο της πίστης, η καλλιέργεια των οποίων αναπτύσει την παροχή ενέργειας στον εσωτερικό μας κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων, χωρίς αυτή η επέκταση να ανταγωνίζεται την ποιότητα και το μήκος του καθημερινού μας βίου, όπως το βιώνει καθένας προσωπικά. Διότι η πίστη δεν μεταβιβάζεται, η ελπίδα για το αύριο είναι απόλυτα προσωπική και ενεργείται μέσα στο άτομο εξατομικευμένα, προκειμένου να αποδώσει τους καρπούς στο φυσικό πρόσωπο που επιδιώνει αυτή την καλλιέργεια μέσω της καθημερινής καλλιέργειας του εφοδίου της πίστης που όλοι διαθέτουμε μέσα μας, άσχετα αν εμείς αδιαφορούμε και προσπερνάμε τον ρόλο του στην καθημερινή μας πρακτική ζωή.

Η παροχή ενέργειας στον εσωτερικό ψυχικό μας κόσμο από τον ίδιο τον δημιουργό είναι η ασφαλέστερη πηγή που δεν συγχέει την παροχή του ενός με τον άλλο, που δεν ομογενοποιεί τους εσωτερικούς κόσμους κανενός ατόμου με το άλλο, και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο δημιουργός ο οποίος διαθέτει τόσο το υλικό όσο και την γνώση για την ανάπτυξη του εσωτερικού μας ανθρώπου, προκειμένου από τη μια να τα βγάζουμε πέρα στις καθημερινές μας ανάγκες σε ενέργεια και δύναμη, προετοιμάζοντας όμως ταυτόχρονα και το έδαφος για την κατάκτηση του πέραν του τάφου βίου, κατά το παράδειγμα του Χριστού.

Η παροχή υλικών στοιχείων τα οποία μέσα στο σώμα μας θα μετατραπούν σε ενέργεια – κινητική, διανοητική, κλπ – είναι γνωστό ότι προϋποθέτουν δύο παράγοντες. Πρώτον, την ύπαρξη των υλικών αυτών στοιχείων, και δεύτερον την δική μας συμμετοχή, με ό,τι αυτή σημαίνει για κάθε περίπτωση μέσα στην καθημερινή μας ζωή.

Και οι δύο αυτοί παράγοντες, δηλαδή η ύπαρξη των υλικών στοιχείων – τροφές και αέρας – έχει φροντίσει ο δημιουργός να υπάρχουν, διότι χωρίς αυτά η ζωή μας τελειώνει την επόμενη στιγμή. Ωστόσο, αυτή μόνη η παράμετρος της ύπαρξης των υλικών στοιχείων της τροφής και του αέρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν δεν υπάρξει η δική μας συμμετοχή, δηλαδή να κάνουμε το μέρος που μας αναλογεί, ώστε τα υφιστάμενα στοιχεία να φτάσουν στο κατάλληλο σημείο του σώματός μας και να αρχίσει η λειτουργία της μετατροπής σε ενέργεια και δύναμη, κάτι για το οποίο όλοι κοπιάζουμε κάθε στιγμή όσο ζούμε πάνω στη γη.

Και αυτή δεν είναι φιλοσοφική πρόταση, αλλά είναι η περιγραφή της ατομικής μας καθημερινότητας, άσχετα αν εμείς δεν το συνειδητοποιούμε εν τοις πράγμασι. Διότι, δεν είναι θέμα συνειδήσεως και αντίληψης, αλλά είναι μόνο πρακτική εμπειρία την οποία όλοι δοκιμάζουμε καθημερινά, άσχετα από τις γνώσεις και τους άλλους παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τις αποφάσεις και τις κινήσεις μας. Διότι, χωρίς αέρα  δεν επιβιώνει κανείς. Και χωρίς τροφές, ο βίος θα τελειώσει σύντομα.

Συνεπώς, δεν είναι θέμα συνείδησης και περιγραφών, αλλά είναι θέμα μηχανικής λειτουργίας του σώματος, μιας λειτουργίας η οποία ωστόσο μας εξασφαλίζει την ομαλή και συνεχή επιβίωση του οργανισμού μας, χωρίς να έχουμε κάθε στιγμή επίγνωση όλων των εσωτερικών λειτουργιών που συντελούνται μέσα στα όργανα του σώματός μας, για να καταλήξουν τα φυσικά στοιχεία που εισήλθαν στο σώμα να μετατραπούν σε ενέργεια και δύναμη, με την οποία θα παρατείνουμε τον βίο μας κάθε στιγμή.

Και αυτή η αλήθεια δεν επιδέχεται πειράματα, αλλά μόνον αποδοχή και συμμετοχή, ώστε το σώμα να διατηρείται στην ζωή. Το ίδιο είναι απόλυτα κατανοητό και για τον ψυχικό μας κόσμο, τον εσωτερικό μας κόσμο, τον κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων, μέσα από τα οποία καταλήγουμε στις επιλογές και τις αποφάσεις, αλλά και τις τελικές μας πράξεις με βάση τα όσα εμείς έχουμε αποφασίσει ότι είναι προς το δικό μας συμφέρον επιβίωσης και κατάκτησης των στόχων που μας απασχολούν.

Ο εσωτερικός μας κόσμος στην βρεφική και παιδική ηλικία στηρίζεται στους άλλους που μεριμνούν να έχουμε τα αναγκαία, την χαρά, την ικανοποίηση και την ελπίδα. Στην ώριμη, όμως ηλικία ο ρόλος των άλλων μειώνεται, και η ευθύνη περνά σταδιακά στην δική μας προσωπικότητα, η οποία και απολαμβάνει τις θετικές ή αρνητικές συνέπειες των ατομικών μας πράξεων, όπως μας εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός.