Τα αυτοκινητάκια των παιδικών χρόνων είναι πολύτιμα, διότι ακονίζουν την αντίληψη των παιδιών και τα αγαπούν γιατί δεν χρειάζεται τίποτα άλλο από το κέφι τους. Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο και για τα αυτοκίνητα που θα χρησιμοποιήσει το παιδί όταν μεγαλώσει, διότι εδώ υπεισέρχονται δύο παράγοντες. Πρώτον η μάθηση, δηλαδή πώς να το χρησιμοποιεί, και δεύτερον, η ευθύνη για τον τρόπο και τον σκοπό που το αυτοκίνητο μπαίνει σε καθημερινή χρήση από το άτομο που το διαθέτει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδικό αυτοκίνητο δεν ήταν πολύτιμο. Αλλά τώρα πλέον η χρήση του από το ώριμο άτομο είναι ανοησία χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα και αποτέλεσμα. Διότι το αυτοκίνητο δεν είναι πλέον παιχνίδι, αλλά ισχυρός παράγοντας λειτουργίας της ατομικής και συλλογικής μας καθημερινότητας, και ο τρόπος και ο σκοπός που το χρησιμοποιούμε δεν είναι εκείνος των παιδικών χρόνων, αλλά είναι τώρα ο τρόπος και ο σκοπός των ώριμων χρόνων, δηλαδή της ευθύνης και της γνώσης.
Κανείς δεν κατηγορεί τα παιδιά γιατί παίζουν με τα αυτοκινητάκια τους, αλλά όλοι αγανακτούμε με τον ανόητο οδηγό που δεν ξέρει και δεν θέλει να μάθει να οδηγεί σωστά το δικό του αυτοκίνητο. Διότι, δεν είναι επικίνδυνος ο κακός οδηγός μόνο για τον εαυτό του, αλλά η άγνοια και τα λάθη του συνήθως κοστίζουν και στους άλλους που δεν έχουν σχέση με τον ανόητο και επιπόλαιο οδηγό, αλλά απλά βρέθηκαν στην λάθος θέση την ώρα που εκείνος ο ξένος έκανε το δικό του λάθος.
Αυτή είναι και η διαφορά. Το παιδί κάνει λάθη στα παιχνίδια του, αλλά αυτά τα λάθη δεν έχουν μεγαλύτερες συνέπειες. Αντίθετα, τα λάθη των ώριμων ανθρώπων έχουν συνέπειες, τόσο για τον ίδιο όσο και για το περιβάλλον του μέσα στο οποίο ζουν. Και στην διδασκαλία του Χριστού η παιδική αντίληψη είναι πολύτιμη, αλλά αφορά μόνο την παιδική ηλικία. Για τους ώριμους ο Χριστός συνιστά την ευθύνη των σκέψεων και των πράξεων, διότι τα λάθη πληρώνονται και συνήθως το κόστος είναι μεγάλο για όλους.
Η ευθύνη και η γνώση της αλήθειας των πραγμάτων δεν είναι γνώρισμα των παιδιών που μεγαλώνουν με ανεμελιά. Όταν όμως φτάσουν στην ώριμη ηλικία, όλοι απαιτούμε υπεύθυνη και όχι ανεύθυνη συμπεριφορά από καθένα συμπολίτη μας. Διότι ξέρουμε ότι τα δικά του λάθη θα κοστίσουν και σε μας και κανείς δεν εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα της καθημερινής μας ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τις πράξεις και τις παραλείψεις που περικόπτουν τις προοπτικές ενός ατόμου που αναζητά την υπεύθυνη συμπεριφορά για την δική του προοπτική ζωής.