Αρχεία για: Οκτώβριος 2023

Η δύναμη, και κατά συνέπεια η ενέργεια και τα υλικά που την παράγουν, είναι ένα από τα βασικά συστατικά της καθημερινής μας ζωής, για όσο καιρό βρισκόμαστε πάνω στη γη. Όλοι οι άνθρωποι ζουν και κινούνται – με την ειδική και την γενική έννοια – μόνο μέσω της δύναμης που λειτουργεί στο σώμα τους. Κανείς δεν ξεφεύγει από τον κανόνα αυτό. Και όσο περισσότερο το κατανοούμε, τόσο καλύτερα το εκτιμούμε ως αγαθό και εφόδιο εκ μέρους του δημιουργού, ενώ με την πάροδο του χρόνου και της ηλικίας μας – προσωπικής και κοινωνικής – μαθαίνουμε πώς να το χρησιμοποιούμε, αλλά και πώς να το προστατεύουμε, όχι μόνο ως αγαθό που διαθέτουμε, αλλά και ως προς τις πηγές του και ως προς την καλύτερη αξιοποίηση στη ζωή μας.

Διότι, από εξαρτώνται όλα τα υπόλοιπα. Η κίνηση, η δραστηριότητα, οι σκέψεις, οι σωματικές και ψυχικές μας ικανότητες, όλα προέρχονται και εξαρτώνται από τον παράγοντα δύναμη, την οποία ο καθένας διαθέτει στην ατομική του ζωή και πάνω σε αυτό δεν χωρά καμία παρεξήγηση. Διότι, όσες δυνάμεις έχει στην διάθεσή του κάποιος, τόσες και μπορεί να χρησιμοποιήσει, χωρίς να υπάρχει σύγχυση. Καθένας έχει τα προσωπικά του αποθέματα και αυτά χρησιμοποιεί στην ατομική του καθημερινότητα, αν και πολλές φορές υπάρχει και εξωτερική συνδρομή που βελτιώνει τις δικές μας ικανότητες.

Ωστόσο, αυτό είναι κρίσιμος παράγοντας, διότι καθένας αξιοποιεί τις δικές του ικανότητες ως κέντρο, και κατόπιν έρχονται οι εξωτερικές προσθήκες. Η όλη, δηλαδή, διαχείριση της ατομικής μας δύναμης και ικανότητας εξαρτάται από το φυσικό άτομο, ανεξάρτητα από το πώς διαθέτει και πώς χρησιμοποιεί το δικό του χαρτοφυλάκιο.

Και ο Χριστός ήταν ξεκάθαρος όταν μιλούσε για τις ατομικές και προσωπικές μας ευθύνες. Κλείσε την πόρτα πίσω σου, μείνε μόνος, για να  πάρεις όσα ξέρεις ότι θα χρειαστείς αύριο, αλλά ο δημιουργός σου γνωρίζει και το μέλλον που πρέπει να αρχίσει να κτίζεται σήμερα, άρα θα σου προσθέτει και άλλα υλικά παραγωγής ενέργειας και δύναμης τα οποία εσύ μπορεί να μην τα γνωρίζεις, αλλά εκείνος που ξέρει πιό καλά από σένα το παρελθόν και τα αποτυπώματα που οι πράξεις σου έχουν αφήσει στον εσωτερικό σου κόσμο, θα μεριμνήσει για την ορθή και ισορροπημένη προμήθεια όλων όσων χρειάζεσαι, ανεξάρτητα από τις δικές σου γνώμες και εμπειρίες.

Η ατομική μας τροφοδοσία σε υλικά ενέργειας και δύναμης είναι μια πολύπλοκη – και άγνωστη εν πολλοίς – διαδικασία, στην οποία το φυσικό πρόσωπο, εσύ και εγώ, έχουμε ρόλο και να μην το παραβλέπουμε, αλλά τον κυρίαρχο – αλλά όχι τον μοναδικό – ρόλο τον παίζει ο δημιουργός που ξέρει και μπορεί καλύτερα να ανιχνεύσει τόσο το παρελθόν και τις καλές ή κακές του εμπειρίες, όσο και το μέλλον που δεν το ξέρει κανείς άλλος όσο εκείνος. 

Οι λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου, όπως και οι λειτουργίες του φυσικού μας σώματος είναι άπειρες και απροσδιόριστες. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει αποκωδικοποιήσει όλες τις λειτουργίες του σώματος – ξέρουμε ελάχιστα πράγματα αν και διαθέτουμε όλα τα σύγχρονα μέσα – διότι αυτές μεταβάλλονται από άτομο σε άτομο και από στιγμή σε στιγμή, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η κατάληξη σε ένα μόνο συμπέρασμα, αλλά να εξαρτάται κάθε στιγμή από το άτομο και την συγκεκριμένη περίσταση, χωρίς ακόμη και αυτό να είναι ασφαλές.

Επομένως, αφού για το φυσικό και ορατό σώμα δεν είμαστε ακόμη σε θέση να προσδιορίσουμε ακριβώς τις λειτουργίες του, πολύ περισσότερο ο μη ορατός εσωτερικός μας κόσμος να βρίσκεται πολύ μακριά από την κατανόηση των λειτουργιών του. Και αυτό είναι κρίσιμο σημείο, δηλαδή η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας των εσωτερικών μας μη ορατών δεδομένων, διότι εν τέλει από αυτή την κατανόηση κρίνεται η γενική αλλά και η ειδική κάθε στιγμή συμπεριφορά μας.

Κανείς δεν ξέρει τί σκέφτεται ο διπλανός του, ακόμη και αν τον βλέπει και τον ακούει. Διότι, εμείς βλέπουμε το φαινόμενο, αλλά δεν βλέπουμε τις εσωτερικές του λειτουργίες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, με αποτέλεσμα να έχουμε μια “φωτογραφική” γνώμη για την στιγμή αυτή και τίποτα περισσότερο. Διότι, μπορεί ο διπλανός μας να είναι ειλικρινής, όπως και εμείς, αλλά δεν ξέρουμε τί θα ακολουθήσει και για ποιον λόγο. Επομένως η άγνοια θέτει τον όρο της ταπείνωσης και της αναμονής, διότι δεν ξέρουμε σε βάθος το τί και το γιατί, με αποτέλεσμα να κάνουμε λάθος υπολογισμούς και να καταλήγουμε σε λάθος συμπεράσματα.

Ο Χριστός, πάνω στο θέμα αυτό συνέστησε υπομονή και διάκριση. Δηλαδή, να μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα, διότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τα πάντα, ούτε για τον εαυτό του, πολύ περισσότερο για τον τρίτο. Όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι διαθέτουμε τα ίδια αισθητήρια, αλλά δεν διαθέτουμε τα ίδια όργανα και τις ίδιες ευαισθησίες, ώστε να έχουμε κοινή γνώμη που θα συμφωνεί με την αλήθεια.

Και μπορεί για τα απλά θέματα της καθημερινότητας να έχουμε προσωπική γνώμη και αυτή να είναι αληθής και ορθή, αλλά όταν περνάμε στα βαθύτερα ερωτήματα, στο τί και στο γιατί, εκεί εξαρτάται από διάφορους – μυριάδες – αόρατους παράγοντες που επιδρούν πάνω στις συγκεκριμένες εικόνες που εμείς έχουμε, άρα κινδυνεύουμε να πέσουμε – και συνήθως αυτό συμβαίνει – σε λάθος ή ατελή συμπεράσματα, από τα οποία μοιραία θα προκύψουν και οι λάθος δικοί μας υπολογισμοί.

Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι ανεξερεύνητος και κανείς δεν μπορεί να ξέρει με ασφάλεια όχι μόνο την λειτουργία του, αλλά πολύ περισσότερο, την πορεία της αλήθειας των πραγμάτων με τα οποία ερχόμαστε κάθε στιγμή σε επαφή, και η διαχείριση αυτών των πραγμάτων καθορίζει την ουσία αλλά και τον τύπο της καθημερινής μας επιβίωσης.

Για να έχουμε δύναμη στην προσωπική μας καθημερινότητα απαιτείται ύπαρξη στοιχείων από τα οποία θα παραχθεί ενέργεια και στην συνέχεια αυτή η ενέργεια θα μετατραπεί σε προσωπική δύναμη, όπως συμβαίνει σε όλη την ζωή και στην φύση.

Διότι, δύναμη δεν απαιτείται μόνο για να κινηθεί το σώμα (μυϊκή), αλλά πρέπει να συνοδεύεται και από εσωτερική δύναμη σκέψης, συναίσθησης, επιλογών και τελικά αποφάσεων, προκειμένου να κάνουμε ο,τιδήποτε. Δηλαδή, απαιτείται και η σύμπραξη του εσωτερικού ψυχικού μας κόσμου, προκειμένου να κινητοποιηθεί το σύνολο του οργανισμού μας προς την κατεύθυνση που εμείς αποφασίζουμε, είτε πρόκειται για απλό βηματισμό, είτε πρόκειται για σύνθετες λειτουργίες, από τις οποίες θα προκύψει το ατομικό μας έργο και όφελος.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παγίδα. Διότι, η τροφοδοσία του σώματος με τα αναγκαία για την δική του ενέργεια στοιχεία, γίνεται εύκολα κατανοητή από τις ανάγκες, για τις οποίες μας ειδοποιούν τα όργανα του σώματος. Ο εσωτερικός όμως άνθρωπος δεν ανανεώνεται. Και αυτό, βεβαίως, έχει ως αποτέλεσμα, το μεν σώμα να αναπτύσσεται ομαλά – έχει άλλωστε όλες αυτές τις δυνατότητες από την πρόβλεψη του δημιουργού – ενώ ο εσωτερικός μας κόσμος παραμένει αδύναμος και ασθενής μπροστά τις εξωτερικές και εσωτερικές απειλές που δέχεται κάθε στιγμή του επίγειου βίου.

Και αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε ώριμοι άνθρωποι, αλλά μας παρασύρει το παρόν και οι άλλοι, παραβλέποντας την αξία και τη σημασία της ατομικής ευθύνης και του μέλλοντος, εγγύς ή απώτερου. Διότι, εξήγησε ο Χριστός, το μεν παρόν έχει τις δικές του ανάγκες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μας απασχολήσει και το μέλλον, αφού το μεν παρόν παρέρχεται αλλά το μέλλον παραμένει αόρατο και άγνωστο.

Για τον λόγο αυτό και ο δημιουργός έχει θέσει μέσα στο φυσικό οργανισμό μας και τις δεξαμενές εκείνες, στις οποίες αποθηκεύονται τα μελλοντικά στοιχεία για τις ανάγκες του μέλλοντος, σε υπομονή, μακροθυμία, αγάπη και μυριάδες άλλες λειτουργίες οι οποίες θα τεθούν σε εφαρμογή όταν οι προσωπικές περιστάσεις το απαιτήσουν. Για τον λόγο αυτό και η πρώτη προτεραιότητα για κάθε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν είναι μόνο η ικανοποίηση των παρόντων αναγκών, αλλά είναι και η πρόβλεψη για το μέλλον.

Διότι, εάν δεν προνοήσουμε για το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο – για τους ενδιαφερόμενους για την διάσταση αυτή – τότε κινδυνεύουμε να μείνουμε μόνο στο σήμερα, εθελοτυφλώντας μπροστά στην αλήθεια που έρχεται αύριο και στο μέλλον. Και αυτές οι εσωτερικές μας αποθήκες που βρίσκονται μέσα στο σώμα μας και λειτουργούν για την υγεία και ισορροπία του εσωτερικού μας (ψυχικού) κόσμου, εάν παραμένουν φτωχές ή κενές, τότε τα προβλήματα του αύριο θα αντιμετωπίζονται όλο και πιο δύσκολα. Η πρόβλεψη είναι καλύτερη από την επαναπαυση στην καλή μας τύχη. 

Η δύναμη που διαθέτει καθένας από μας είναι συνάρτηση δύο (2) παραγόντων. Πρώτα από τον παράγοντα παραγωγό της ενέργειας από την οποία θα προκύψει η προσωπική μας δύναμη, και δεύτερον από την προσωπική διαχείριση  των ποσοτήτων αυτής της ενεργητικής δύναμης που φτάνει σε μας. Όλα τα υπόλοιπα, ενδιάμεσοι, καλοθελητές, υπηρέτες άλλων συμφερόντων, κλπ δεν έχουν κυρίαρχο ρόλο στην προσωπική μας ζωή, εφόσον βέβαια εμείς δεν τους παραχωρούμε με δική μας θέληση και απόφαση αυτό το δικαίωμα, δηλαδή να επεμβαίνουν στην προσωπική μας ζωή και να παρεμβαίνουν στις δικές μας αποφάσεις και προτιμήσεις.

Αυτή η αλήθεια, που είναι πραγματικότητα για κάθε ζωντανό άνθρωπο πάνω στη γη διαχρονικά, αποτελεί και τον κυριότερο λόγο για τον οποίο πολλές φορές χάνουμε αντί να κερδίζουμε, μειώνεται η δύναμή μας αντί να αυξάνεται. Και αυτό είναι επιζήμιο σήμερα, αλλά, εάν δεν αντιληφθούμε το “παράθυρο” από το οποίο περνάνε οι γνώμες των άλλων στην προσωπική μας καθημερινότητα, κινδυνεύουμε να χάσουμε το παρόν, αλλά, πολλές φορές και το μέλλον. Διότι το μέλλον δεν είναι ανεξάρτητο από το παρόν, αφού οι σημερινές μας αποφάσεις, μικρές ή μεγάλες, είναι πιθανόν να φέρουν κέρδη ή ζημίες και στο μέλλον, άμεσο ή απώτερο.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι πρέπει να παρακολουθούμε την ατομική μας καθημερινότητα και να βελτιώνουμε, τόσο τον τρόπο επικοινωνίας με τον βασικό πάροχο που είναι ο δημιουργός, όσο και τις δικές μας πρακτικές αποφάσεις για την διαχείριση των ήδη υφιστάμενων δυνάμεων στον καθένα μας. Διότι, η ζωή μας πάνω στην γη δεν θα είναι δια παντός, αλλά θα έρθει η στιγμή που όπως τόσοι άλλοι πριν από μας, έτσι και εμείς θα εγκαταλείψουμε τον σημερινό κόσμο, προσμένοντας κάτι καινούριο ή τουλάχιστον την απαλλαγή μας από τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα του κόσμου.

Η διαχείριση των προσωπικών μας αποφάσεων και επιλογών δεν μπορεί να ανήκει σε άλλους, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν διαθέτουμε την δύναμη και την γνώση να σταθούμε στα πόδια μας. Και αυτό δεν είναι καλό για τον ώριμο άνθρωπο. Διότι τα νήπια και τα παιδιά δεν έχουν άποψη. Οι ώριμοι άνθρωποι ξέρουν καλά ότι κάθε εξάρτηση από άλλους ανθρώπους περιορίζει την ατομική τους ελευθερία. Και η συνεχιζόμενη εξάρτηση από ανθρώπους είναι βέβαιο ότι μπορεί να φέρει δυσάρεστες συνέπειες, διαφορετικές από εκείνες που εμείς θα θέλαμε.

Ο Χριστός μέσα στην διδασκαλία του έδωσε οδηγίες τόσο για την ασφαλέστερη σύνδεση με τον δημιουργό των στοιχείων της ενέργειας και της δύναμης, όσο και για την αποφυγή λανθασμένων χειρισμών που μπορεί να φέρνουν ζημία και όχι κέρδος στην ατομική μας ζωή. Προσωπική μας ευθύνη είναι να μάθουμε την διδασκαλία και να αρχίσουμε να την εφαρμόζουμε, όσο καθένας μπορεί καλύτερα στην προσωπική μας καθημερινότητα. 

Η παροχή της ενέργειας – όπου υπάρχει και όταν υπάρχει στην προσωπική μας καθημερινότητα – είναι το ένα ζητούμενο σε σχέση με την αξία και την σημασία που καθένας αποδίδει στην παραγωγή και αξιοποίησή της για την παραγωγή της δύναμης που όλοι έχουμε ανάγκη καθημερινά όσο ζούμε πάνω στη γη. Το δεύτερο αλλά εξ ίσου σημαντικό είναι ο τρόπος απόκτησης των υλικών της ενέργειας και οι κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν σε αυτά τα υλικά να μετατραπούν σε προσωπική ενέργεια, ώστε στη συνέχεια να έχω την αναγκαία για τις ατομικές μου ανάγκες δύναμη.

Και αυτό το καταλαβαίνουμε όταν αναπνέουμε και παίρνουμε τροφές, διότι το σώμα μας δυναμώνει, ενώ στην στέρηση συμβαίνει το αντίθετο. Ενώ, δηλαδή, τα υλικά της ενέργειας – συνεπώς και η ίδια η ενέργεια είναι παρούσα αλλά σε άλλες μορφές – είναι παρόντα και υφιστάμενα, όπως ο αέρας και οι τροφές, όλα αυτά παραμένουν σε αδράνεια, δηλαδή για το άτομό μου μη χρήσιμα, ενώ θα μπορούσα να προβώ σε προσωπικές πράξεις απόκτησης αυτών των στοιχείων και διαμόρφωσης των κατάλληλων συνθηκών μέσα στο σώμα μου, ώστε τα υπάρχοντα υλικά να μετατραπούν σε ατομικό πλούτο ενέργειας και δύναμης, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την προσωπική και ατομική μου ζωή. Κατά κανόνα, δεν ενεργοποιούνται δηλαδή αυτόματα τα υλικά που περιέχουν ενέργεια, αλλά απαιτείται η ατομική συμμετοχή και συνέργεια, ώστε τα υλικά να μετατραπούν σε ενέργεια και προσωπική δύναμη.

Και αυτός ήταν ο λόγος που ο Χριστός δεν πέρασε ως κομήτης από την γη για να μας βεβαιώσει για την παρουσία του μόνο ώστε να τον πιστέψουμε, αλλά παρέμεινε στη γη για όσο χρόνο ήταν αναγκαίος – περισσότερο από τρία έτη, προκειμένου να κατανοήσουμε τους ρόλους. Από την μια τον δικό του ρόλο στην επαφή μας με τον κεντρικό πάροχο της ενέργειας που είναι ο δημιουργός, αλλά και από την άλλη τον δικό μας ρόλο που αποτελεί και τον ρυθμιστικό παράγοντα για την προσωπική μας καθημερινότητα.

Διότι, μπορεί τα καταστήματα να διαθέτουν τα πάντα, αλλά εάν εγώ, το φυσικό πρόσωπο, δεν προχωρήσω στην αναζήτηση των πραγμάτων για την προσωπική μου ζωή, τότε το πρόβλημα δεν είναι στα καταστήματα και στα υλικά που υπάρχουν εκεί, αλλά στην δική μου αδράνεια και αμέλεια που με φέρνει στην αδυναμία μπροστά στις δικές μου καθημερινές ανάγκες.

Και αυτή είναι η ορθή οπτική γωνία των πραγμάτων. Κάθε παρέκκλιση από αυτή την ορθή οπτική γωνία, που μοιραία πρέπει να περιλαμβάνει και την δική μου συμμετοχή τόσο ως προς την κατανόηση των αξιών, όσο και ως προς τον τρόπο απόκτησης και διαχείρισης, θα επιφέρει μοιραία αποτελέσματα σήμερα, αλλά και φτώχεια και απώλεια πλούτου στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού.