Αρχεία για: Νοέμβριος 2023

Ακούγοντας ή διαβάζοντας κάποιος την διδασκαλία του Χριστού παίρνει δύο πράγματα. Πρώτον γνώση και δεύτερον δύναμη. Η γνώση είναι ένα προϊόν που μένει μέσα στην συνείδηση του ατόμου, όταν αποφασίσει να διαβάσει και να εφαρμόσει αυτή την διδασκαλία στην ατομική του καθημερινότητα, και όχι μόνο στην εκκλησιαστική του πρακτική.

Η δύναμη είναι φυσικό παράγωγο των λόγων της διδασκαλίας, διότι, όπως εξηγεί στην επιστολή προς Ρωμαίους ο Απόστολος, “το Ευαγγέλιο είναι δύναμη θεού προς σωτηρία σε καθένα που πιστεύει”. Και αυτό σημαίνει ότι καθένας που πιστεύει και εφαρμόζει στην ατομική του καθημερινή ζωή την διδασκαλία του Χριστού, παίρνει την ανάλογη προς τις ανάγκες και την ικανότητά του δύναμη, προκειμένου η πίστη του να μην είναι θεωρία μόνο, αλλά να μπορεί να παράγει και πρακτικά αποτελέσματα, τα οποία οι άλλοι μπορεί να μην τα βλέπουν άμεσα, όμως τα παράγωγα της πίστης θα φανούν αργότερα, στον κατάλληλο καιρό για την οικοδομή, τόσο του πιστεύοντος, όσο και των γύρω του.

Διότι, η δύναμη του δημιουργού, όπως εφαρμόστηκε και αποκαλύφθηκε στην περίπτωση της Ανάστασης του Χριστού, δεν είναι δύναμη μηχανική, δεν είναι δύναμη χημική, δεν είναι δύναμη μαγική, αλλά φέρνει τα αποτελέσματα που προβλέπονται για τον καθένα που πιστεύει και εφαρμόζει την διδασκαλία του Χριστού στον κατάλληλο χρόνο μέσα στην προσωπική πρακτική του καθημερινότητα. Και μπορεί οι γύρω να μην βλέπουν θεαματικά αποτελέσματα, θαύματα και τέρατα, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι θα υπάρξουν τα προβλεπόμενα αποτελέσματα στον κατάλληλο καιρό, σύμφωνα με το σχέδιο του δημιουργού.

Άλλωστε, οι σχεδιασμοί και οι αποφάσεις των μεγάλων πραγμάτων της ζωής, δεν ταυτίζονται χρονικά με την εμφάνιση των αποτελεσμάτων, όπως κάθε οικοδομή που μελετάται και σχεδιάζεται, δεν κατασκευάζεται ταυτόχρονα με την μελέτη και το σχεδιασμό, αλλά η κατασκευή έρχεται όταν, από την μια ολοκληρωθεί η κάθε επιμέρους μελέτη, και από την άλλη όταν έρθει ο κατάλληλος χρόνος για να είναι χρήσιμη η οικοδομή αυτή. Με αυτή την απλή λογική κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον δημιουργό και στο δικό του έργο, περιμένει τα αποτελέσματα στον χρόνο που έχει επιλέξει ο ίδιος ο δημιουργός και όχι όταν οι άνθρωποι χειροκροτούν.

Διότι, ο έπαινος των ανθρώπων είναι χρήσιμος για να κατανοούμε την ορθή πορεία της ατομικής μας ζωής, αλλά ο έπαινος του θεού έρχεται όταν ολοκληρώνεται το ατομικό μας έργο πάνω στη γη, και φαίνεται ο τελικός σκοπός και η ατομική επιτυχία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα χειροκροτήσουν και το σχέδιο του δημιουργού,  για το οποίο – κατά κανόνα – έχουμε πλήρη άγνοια. 

Η διδασκαλία του Χριστού δεν έχει κενά και μυστήρια. Αντίθετα, επιλύει μυστήρια και γεφυρώνει τα κενά που έχουμε, καθώς η ζωή μάς δίνει αφορμές για σκέψεις και προβληματισμούς μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα. Το κύριο χαρακτηριστικό της δικής του διδασκαλίας είναι η “εξήγηση”, δηλαδή όσων ήταν μέχρι τότε “μυστήρια”, και αυτή η εξήγηση είναι μια διαχρονική πλατφόρμα που δίνει απαντήσεις σε κάθε αναζητητή της προσωπικής αλήθειας των πραγμάτων της ζωής και του κόσμου.

Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν αφορά μόνο τον Κλήρο και τους θεολόγους, αλλά – προφανώς – αφορά κάθε ζωντανό άνθρωπο για όσο καιρό πειραματίζεται και βιώνει την ατομική του καθημερινότητα. Εκείνος έθιξε τα κοινωνικά προβλήματα – αδικία, μίσος, κλπ – αλλά επικέντρωσε τον ενδιαφέρον του στην μεταμόρφωση της ατομικής και προσωπικής ζωής κάθε ανθρώπου που ενδιαφέρεται να πάρει απαντήσεις για όλα τα κοινωνικά “γιατί”, μέσα όμως από το προσωπικό του χαρτοφυλάκιο. Διότι, καθένας έχει τον δικό του “κόσμο” των εμπειριών και των γνώσεων, άρα καθένας καλείται πολύ προσωπικά και ατομικά να κατανοήσει τις αρχές της διδασκαλίας του δημιουργού, προκειμένου αυτές οι γνώσεις και εμπειρίες – δικές του αλλά και των άλλων – να τον οδηγούν σε μια βελτιούμενη ατομική καθημερινότητα, έξω και πέρα από το ατομικό και κοινωνικό του παρελθόν.

Διότι ο Χριστός, δεν κατάργησε το παρελθόν και δεν καταράστηκε κανένα, αλλά υπέδειξε τον δρόμο και τον τρόπο που ο ενδιαφερόμενος θα αποδεσμεύεται σταδιακά από τις όποιες αγκυλώσεις του ατομικού και κοινωνικού του παρελθόντος, και θα οδηγείται σε μια νέα πραγματικότητα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και επαίνους εκ μέρους των άλλων. Η ατομική μας ζωή κυριαρχείται από την διάθεση για προβολή και έπαινο, αλλά αυτό πρέπει να είναι δεύτερο. Το πρώτο παραμένει η διαχρονική δικαιοσύνη των πράξεων και των λόγων κάθε ατόμου που διαθέτει ευαίσθητη και όχι καυτηριασμένη  – νεκρή  συνείδηση.

Διότι, η κρίση και η ανταπόκριση του δημιουργού δεν έχει μόνο τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά έχει και ένα πολύ πιο μακρινό ορίζοντα, όπου οι πράξεις και τα λόγια των ανθρώπων που κατοικούν πάνω στη γη κάθε στιγμή, να είναι ορθά τοποθετημένα μέσα στο δικό του διαχρονικό σχέδιο. Και μόνο αυτή η οπτική μπορεί να προσφέρει ανακούφιση και ταπεινότητα, αφού η κρίση και οι απαντήσεις δεν αναμένονται μόνο από τους σύγχρονους ανθρώπους, αλλά έχουν αντοχή μέσα στον χρόνο, διότι δεν είναι μόνο ανθρώπινη ικανότητα, αλλά είναι και λόγια και πράξεις σύνεσης, οι οποίες θα αποδώσουν καλούς καρπούς και στο μέλλον, ατομικό και κοινωνικό, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο.

Οι καθημερινές μας ανάγκες χωρίζονται σε δύο – μόνο – κατηγορίες. Είναι οι ανάγκες για την συντήρηση του σώματος (τροφές και αέρας) και είναι οι ανάγκες του εσωτερικού μας κόσμου, της ψυχής, των συναισθημάτων και της σκέψης, με τα οποία λειτουργεί το σώμα μας παίρνοντας τις ανάλογες εντολές από το νου και την συνείδησή μας. Αυτές οι δύο κατηγορίες, του σώματος και του εσωτερικού μας κόσμου, συνυπάρχουν και συνεργάζονται μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα, και τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας είναι η ποιότητα της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Και εδώ υπάρχουν δύο κατηγορίες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πρώτον το φυσικό μας περιβάλλον – όλοι ζούμε πάνω στον ίδιο πλανήτη – και δεύτερον το κοινωνικό μας περιβάλλον, δηλαδή οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή και επηρεάζει ο ένας τον άλλον. Μάλιστα, στον 21ο αιώνα, αυτή η επίδραση πάνω μας είναι πρωτόγνωρη, διότι έρχονται σε μάς πληροφορίες από τα πέρατα του κόσμου σε άμεσο χρόνο, με αποτέλεσμα η επίδραση πάνω μας να είναι ισχυρή. Και αυτό είναι ένα σύγχρονο πρόβλημα όλων των ανθρώπων, διότι μας επηρεάζουν πράγματα που είναι πολύ μακρινά στην πραγματικότητα, άρα απαιτείται προσοχή σε αυτόν τον τομέα του κοινωνικού μείγματος.

Αυτός είναι και ένας ισχυρός λόγος να κατανοήσουμε και να βάλουμε σε εφαρμογή την διδασκαλία του Χριστού, διότι αυτό αποτελεί μια πολύ προσωπική πραγματικότητα – κανείς δεν έχει τις ίδιες ανάγκες την ίδια στιγμή με κάποιον άλλον – και καθένας καλείται να λάβει την προσωπική ευθύνη της ανακάλυψης και κατανόησης της δικής του διδασκαλίας. Διότι, εκείνα τα οποία μάθαμε στο παρελθόν ήταν πολύτιμα, αλλά οι καιροί αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν, και καθένας καλείται να επικαιροποιεί τις επαφές του με την ατομική του πραγματικότητα και να εφαρμόζει την διδασκαλία μέσα στα δικά του – αλλά βελτιούμενα – μέτρα, ώστε ο ίδιος να ανακουφίζεται από τα αδιέξοδα και την αδυναμία ανεξάρτητα από το τί μπορεί να συμβαίνει γύρω του.

Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν δίνει μόνο ελπίδα, αλλά ικανοποιεί και την προσωπική καθημερινότητα, ώστε από τη μια να υπάρχει μια ισορροπημένη πραγματικότητα, αλλά από την άλλη να καλλιεργείται και η πίστη στο μέλλον που θα έρθει χωρίς να το θέλουμε. Ο Χριστός δεν δίδαξε ουτοπίες και φαντασίες, αλλά ζήτησε από τους ενδιαφερόμενους να κατανοήσουν, καθένας για λογαριασμό του, τις αλήθειες της ζωής, ώστε ο ενδιαφερόμενος να έχει σήμερα τα αναγκαία, αλλά και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον. 

Η ανάγκη για δύναμη μάς κάνει να στραφούμε σε αναζήτηση πηγών δυνάμεως για τις δικές μας ατομικές δυσκολίες. Και αυτές μπορεί να είναι από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα. Από την τροφή και την υγεία έως τις αναζητήσεις και τα αιώνια ερωτήματα της ζωής, της αδικίας και του θανάτου. Και καθένας στρέφεται στις πηγές που ήδη γνωρίζει, ή αναζητά και άλλες πηγές. Και για μεν τις ανάγκες του σώματος υπάρχουν τα καταστήματα, για δε τις ανάγκες του εσωτερικού μας κόσμου υπάρχουν σήμερα όλα τα δεδομένα, για να επιλέξει κάποιος εκείνο που πιστεύει ότι θα τον ανακουφίσει από την δυσκολία ή το προσωπικό του αδιέξοδο.

Και εδώ είναι το πρόβλημα, διότι δεν υπάρχουν απόλυτα στοιχεία που να μπορούν να δώσουν απαντήσεις και να προμηθεύσουν την αναγκαία ύλη για την λειτουργία μιας εσωτερικής ικανοποίησης σε βάθος χρόνου και ποιότητας. Μπορεί μια στιγμιαία καλή είδηση να μας ανακουφίζει, αλλά λίγο αργότερα αυτό εξανεμίζεται, και αναζητούμε και άλλη ανακούφιση. Η μουσική και η τέχνη γενικότερα μας ανακουφίζει, αλλά αυτή η ελευθερία της σκέψης και των συναισθημάτων διαρκεί για λίγο, και πάλι επιστρέφουμε εκεί από όπου είχαμε ξεκινήσει.

Η λύση, λοιπόν, δεν είναι η τέχνη – παρόλο που προσφέρει ουσιαστική ποιότητα – αλλά είναι κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι που να μην εξαρτάται μόνο από τις πέντε αισθήσεις μου, αλλά να έχει ένα βαθύτερο αποτέλεσμα, αποτέλεσμα στην υπαρξιακή μου οντότητα, κάτι που θα λύσει την βαθύτερη ανάγκη μου σε βάθος χρόνου και πληρότητας. Για τον λόγο αυτό και οι άνθρωποι αναζήτησαν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά και κατέληξαν στην αναζήτηση του άγνωστου, εκείνου δηλαδή που δεν γνωρίζουμε ακόμη και θα μπορούσε να δώσει λύσεις, όχι μόνο θεωρητικές (καθένας μπορεί να νομίζει ό,τι θέλει), αλλά και με πρακτικά αποτελέσματα στην ατομική του ζωή μέσα στις καθημερινές του δυσκολίες.

Και αυτό ακριβώς εξήγησε ο Χριστός. Εάν δεν αναζητήσετε τον δημιουργό σας, δεν μπορείτε να βρείτε απαντήσεις και να πάρετε αυτό που έχετε ανάγκη σήμερα, αλλά χωρίς να χάνετε τις προοπτικές του μέλλοντος, αφού η ζωή είναι μια διαχρονική συνέχεια, η οποία περιλαμβάνει το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον, εγγύς, απώτερο, αλλά και αιώνιο, για όσους έχουν τέτοιες αναζητήσεις.

Και ακολουθώντας την δική μου διδασκαλία – είπε ο Χριστός – θα βελτιώνεται η γνώση σας για τον δημιουργό σας (χωρίς γνώση δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα στην καθημερινή μας πραγματικότητα), αλλά αυτό δεν θα είναι μόνο στην φαντασία σας. Εάν στραφείτε στην λογική αναζήτηση, όπως εγώ – είπε ο Χριστός – σας την εξηγώ, τότε έχετε πιθανότητες να φτάσετε και να πάρετε απαντήσεις και όσα άλλα έχετε ανάγκη για την ατομική σας καθημερινότητα, αλλά και με τις προοπτικές του μέλλοντος. 

Η αξία και η σημασία της ενέργειας για την ατομική μας δύναμη δεν χρειάζεται αναλύσεις, διότι όλοι, όσο ζούμε πάνω στη γη, χρειαζόμαστε ενέργεια και δύναμη για οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινή μας πρακτική. Από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα και απαιτητικά, όλα έχουν ανάγκη από δύναμη, σωματική και πνευματική, δηλαδή δύναμη στο σώμα αλλά και στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή στις σκέψεις και τα αισθήματα, από τα οποία θα εξαρτηθούν και οι ατομικές μας ενέργειες.

Και μπορεί εμείς να μην καταλαβαίνουμε την δαπάνη των δυνάμεων που χρησιμοποιούμε για τις καθημερινές μας ανάγκες, ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια, δηλαδή, ότι απαιτείται δύναμη για κάθε πράξη, ορατή και μη ορατή, αντιληπτή από τους άλλους ή εσωτερική, στην σκέψη, στις εκτιμήσεις, τις επιλογές και τις αποφάσεις, με κατεύθυνση μια τελική πράξη, την οποία θα δουν και οι άλλοι στην συνέχεια της εξέλιξης των πραγμάτων.

Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Όσα δεν βλέπουμε αλλά ενεργούνται μέσα μας ως σκέψεις, συναισθήματα και αντιλήψεις, από εκείνα θα προέλθει και η πράξη που θα γίνει στην συνέχεια αντιληπτή και από τους γύρω και όχι το αντίστροφο. Διότι, όλες οι πράξεις μας – κατά κανόνα – συλλαμβάνονται και κυοφορούνται μέσα μας, και στην συνέχεια θα γίνουν ορατές από τους γύρω. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι κάθε πράξη έχει τις ρίζες της μέσα στον άνθρωπο που την έφερε σε υλοποίηση, και αυτό αντικατοπτρίζει την αλήθεια, ότι, δηλαδή, όλα “διενεργούνται” μέσα μας και όχι σε κοινή θέα από τους γύρω μας.

Άρα, εάν θέλουμε να διορθώσουμε τους εαυτούς μας για να μην επαναλαμβάνουμε ό,τι δεν μας αρέσει, δεν θα πρέπει να περιοριστούμε στην μετάνοια των κακώς πεπραγμένων, αλλά θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή των πράξεων στον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί που σκεφτήκαμε το ψεύδος και την απάτη, εκεί που δεν σταθμίσαμε σωστά την αλήθεια των πραγμάτων, με αποτέλεσμα να προβούμε σε πράξεις ή να αποφύγουμε πράξεις που θα έπρεπε να είχαμε σκεφτεί καλύτερα και ωριμότερα, προκειμένου να αποφύγουμε τις αρνητικές συνέπειες στην καθημερινότητά μας.

Και, όπως εξήγησε ο Χριστός, “έσωθεν”, δηλαδή από τις σκέψεις και τα ατομικά σας συναισθήματα, “προέρχονται όλα τα κακά που θα θέλατε να αποφύγετε, αλλά δεν ξέρατε και δεν μπορούσατε λόγω άγνοιας και παθολογικής αδυναμίας, την οποία δεν είχατε αντιληφθεί στην προσωπική σας καθημερινότητα από τα μικρά λάθη, που οδήγησαν όμως σε μια νοσηρή κατάσταση που παράγει τους αρνητικούς καρπούς για τους οποίους τώρα μετανιώνετε”. Η μετάνοια είναι καλή και απαραίτητη – ουδείς αναμάρτητος – αλλά η πρόβλεψη και η προετοιμασία για τα δύσκολα, ξεκινά από τα απλά τα καθημερινά. Από αυτά θα πάρετε το μήνυμα, ότι κάτι δεν πάει καλά, όχι γιατί δεν μετάνιωσα για κάτι που έκανα, αλλά γιατί δεν προέβλεψα τις δυσάρεστες συνέπειες που φυσικά θα προέκυπταν από την λάθος διαχείριση των καθημερινών μου πραγμάτων.