Αρχεία για: Νοέμβριος 2023

Η δύναμη που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας στην καθημερινότητα δεν είναι μόνο μυϊκή, αλλά είναι και ψυχική, δηλαδή, ο εσωτερικός μας κόσμος να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται την αλήθεια και το ψέμα, να διακρίνει το καλό από το κακό, και, τελικά, να επιλέγει εκείνο που θα είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τον ίδιο και το περιβάλλον του.

Αν και εμείς έχουμε ισοπεδώσει τις αξίες και δεν λαμβάνουμε υπόψη μας λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, ωστόσο, είναι προφανές ότι δεν μπορούμε πολλές φορές να τα βγάλουμε πέρα με τις δυνάμεις που ήδη διαθέτουμε, και για να τις συμπληρώσουμε καταφεύγουμε σε διάφορους παρόχους μέσω της αναψυχής και των καθημερινών ανατάσεων. Και είναι προφανές ότι, μπορεί οι περιστασιακές ανατάσεις να μας βγάζουν από τα αδιέξοδα, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Διότι, δεν είναι θέμα μόνο μιας στιγμής και μιας περιόδου της ζωής, αλλά είναι θέμα μόνιμο, του οποίου η απάντηση καθορίζει και το ατομικό μας αύριο.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν υπέδειξε και δεν δίδαξε περιορισμούς στις προσεγγίσεις με τις οποίες κάνουμε διάγνωση και επιλογή της αλήθειας, αλλά, αντίθετα, προέτρεψε να χρησιμοποιούμε κάθε καλή προσέγγιση για να κατανοήσουμε το περιβάλλον στο οποίο περνάμε τον καιρό μας, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό να τον καλλιεργούμε, ώστε μέσα από την ατομική μας καλλιέργεια να παράγεται καθημερινά ένα νέο κεφάλαιο στην προσωπική μας ζωή, χωρίς να χρειάζεται να διαιωνίζουμε δυσάρεστες καταστάσεις και εμπειρίες που δεν είχαν αποδώσει κάτι καλό στο παρελθόν.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν περιορίζει τις προσπάθειές μας, αλλά μας προτρέπει να αναζητούμε τον ίδιο τον δημιουργό, ώστε η καθημερινότητά μας να είναι μια ανανεούμενη εμπειρία και όχι μια στείρα επανάληψη των περασμένων. Διότι, η ζωή δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, και η ίδια προσπάθεια μπορεί να δώσει νέα αποτελέσματα που δεν είναι όμοια με τα παλιά. Για τον λόγο αυτό και οι Απόστολοι που ήταν οι πρώτοι που δοκίμασαν να εφαρμόσουν την διδασκαλία του Χριστού στην ατομική και κοινωνική τους ζωή, μάς άφησαν τις δικές τους εμπειρίες από αυτή την εφαρμογή, και συνιστούν να ακολουθούμε το δικό τους παράδειγμα στους δικούς μας καιρούς, χωρίς τυπικές μόνο διαστάσεις.

Διότι, η καθημερινή ζωή δεν είναι μόνο επαναλήψεις, αλλά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία κάθε μέρα. Και αυτός είναι ο ρόλος του δημιουργού. Να μάς εφοδιάζει με δύναμη και εσωτερική ενέργεια, ώστε να κατανοούμε τον δικό μας καιρό και το δικό μας κέρδος, χωρίς να επαναλαμβάνουμε μόνο τύπους, αλλά αξιολογώντας τα αποτελέσματα με βάση το ατομικό μας κέρδος προς την κατεύθυνση της γνωριμίας μαζί του. Διότι, μόνο αυτό θα δώσει καλούς καρπούς σήμερα, αλλά και στο προσωπικό μας μέλλον.

Ο τρόπος που αποκτούμε ενέργεια για το σώμα και ο προμηθευτής της ενέργειας, δηλαδή αυτός που δίνει δύναμη για ζωή στην καθημερινότητά μας, είναι προφανής. Πρόκειται για ατομικές εμπειρίες καθενός, και δεν υπάρχει σύγχυση, διότι οι δυνάμεις που διαθέτει κάποιος δεν είναι εξαρτημένες από κάποιον τρίτο, όσο τουλάχιστον αφορά τις δυνάμεις του σώματος.

Και ενώ αυτό είναι προφανές – κανείς δεν μπορεί να αναπνεύσει για κάποιον άλλον ή να πιει νερό για λογαριασμό τρίτου – όταν ερχόμαστε στην δύναμη της ψυχής, δηλαδή να καταλαβαίνουμε το ωφέλιμο από το επιζήμιο και το καλό από το κακό, τότε είμαστε ελλιπείς σε δύναμη εσωτερικού κόσμου, είμαστε αδύναμοι και μας παρασύρει το ρεύμα χωρίς ατομικές αντιστάσεις. Και αυτό έχει ως φυσική συνέπεια την συρρίκνωση των δικών μας δυνάμεων, αφού δεν έχουμε το κέρδος από μια νίκη και επιτυχία, την οποία απλά την χάσαμε.

Και εάν αυτό γίνει μια φορά και κατανοήσουμε το λάθος, δηλαδή την αμαρτία μας, τότε μπορούμε να δοκιμάσουμε ξανά, και την επόμενη φορά να πετύχουμε εκεί που την προηγούμενη είχαμε αποτύχει. Με λίγα λόγια, η επιμονή και η επανάληψη της δοκιμής είναι ο μόνος τρόπος να κατανοήσουμε το λάθος και να βρούμε τον τρόπο της επιτυχίας. Χωρίς αυτή την διαδικασία παραμένουμε στάσιμοι και σε λίγο θα είμαστε σε οπισθοχώρηση.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός δεν έδωσε γραπτές εντολές, αλλά εξήγησε τον ατομικό τρόπο που καθένας που θέλει να ακολουθήσει το δικό του παράδειγμα, να βρει τον προσωπικό του δρόμο και τρόπο κατάκτησης της γνώσης και της εμπειρίας με τον δημιουργό. Δεν έδωσε ο Χριστός “χαπάκια”, αλλά εξήγησε τον αγώνα της ζωής, που οδηγεί όχι σε απογοήτευση αλλά σε χαρά και επιτυχία. Στην δική του διδασκαλία δεν υπάρχουν κρυφά και απόκρυφα, αλλά όλα είναι γυμνά και διαθέσιμα για τον καθένα που σηκώνει τον καθημερινό του σταυρό μέσα στον αγώνα της ατομικής του ζωής.

Ο Χριστός δεν κοιτάζει σε πρόσωπα ανθρώπων, αλλά αναζητεί τους ενδιαφερόμενους για την δική του πορεία προς τον δημιουργό, από τον οποίο και προέρχεται κάθε δύναμη και κάθε ενεργητική δύναμη, η οποία και τροφοδοτεί, τόσο τον αγώνα της ατομικής μας καθημερινότητας, όσο και τις προοπτικές του μέλλοντος. Διότι, η ζωή δεν είναι μόνο το φευγαλέο παρόν, αλλά είναι μια αξία με διάρκεια σε χρόνο και αναζωογονούμενη κάθε στιγμή πραγματικότητα. Ο Χρστός δεν δίδαξε πολλούς παρόχους ενέργειας, αλλά υπέδειξε τον μοναδικό πάροχο που διαθέτει όχι μόνο την δύναμη για την καθημερινότητα, αλλά και την δύναμη με προέκταση στην διαχρονικότητα και στην αιωνιότητα, ανάλογα με τις ατομικές μας επιλογές και προτιμήσεις ευθύνης. 

Το σώμα έχει ανάγκη από τροφές για να διατηρεί τις δυνάμεις του που προέρχονται από τις λειτουργίες που γίνονται μέσα μας μετά την κατανάλωση των τροφών και του αέρα. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι απόλυτα εξαρτημένος από την παροχή των στοιχείων που έχει ανάγκη, τα οποία όμως απλά καταναλώνονται και αξιοποιούνται μέσα μας για την παραγωγή της ενέργειας και της δύναμης που έχουμε ανάγκη. Και αυτό δηλώνει με απόλυτη βεβαιότητα ότι χωρίς εξωτερική συνδρομή κανείς δεν διατηρείται στην ζωή, όσο και αν θελήσουμε να το αγνοήσουμε.

Παρόμοια είναι η διαδικασία και για την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου, διότι και αυτός τρέφεται με τα ακούσματα και τις εικόνες, και γενικά τις ατομικές μας εμπειρίες που προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα η τηλεόραση, οι παραστάσεις, η μουσική και χιλιάδες άλλα δεδομένα, τα οποία προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο και δεν είναι δικό μας δημιούργημα. Με λίγα λόγια, καθένας είναι απόλυτα εξαρτημένος από εξωτερικούς “προμηθευτές” και “παρόχους”, οι οποίοι και εφοδιάζουν με την δική μας θέληση, συμφωνία και επιλογή ολόκληρο το σώμα, δηλαδή τα φυσικά μέλη, αλλά και τις ψυχικές μας λειτουργίες.

Αυτό μας κάνει ευάλωτους στις εξωτερικές επιδράσεις, και καθένας είναι υπεύθυνος για την επιλογή και διαχείριση αυτών των εξωτερικών στοιχείων, τα οποία όμως κάποια στιγμή γίνονται η προσωπική μου τροφή, τόσο για το σώμα όσο και για τον εσωτερικό μας κόσμο. Άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι ο άνθρωπος, εσύ και εγώ, είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από άλλους παράγοντες για όλη την διάρκεια της ζωής μας. Και για μεν τα απλά πράγματα της καθημερινότητας δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε κάτι, γιατί όλοι κάνουμε τις ίδιες κινήσεις, προκειμένου να παραμένουμε στην ζωή.

Και αυτό δηλώνει ότι ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή, αλλά η τροφοδοσία με υλικά που θα παράγουν δύναμη δεν είναι αυτόματη. Μάλιστα, χωρίς την δική μας σύμπραξη κανείς δεν πρόκειται να μας επιβάλλει κάτι που αφορά την ατομική μας ζωή. Και είναι προφανές ότι ο εσωτερικός μας άνθρωπος, οι σκέψεις και τα συναισθήματα, επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες, ωστόσο, η επιλογή και η τελική πράξη παραμένει μια προσωπική ευθύνη και ατομική υπόθεση, χωρίς να μπορεί κάποιος άλλος να μας αντικαταστήσει, πχ τρώγοντας αντί για μας.

Και ο Χριστός εξήγησε ότι καθένας κάνει τις ατομικές του επιλογές για τον πάροχο που θα του φέρει την ενέργεια και την δύναμη στην ατομική του ζωή, όπως καθένας βάζει στο δικό του αυτοκίνητο το καύσιμο που του είναι απαραίτητο. Διότι, η ζωή μέσα στην κοινωνία δεν σημαίνει και διάχυση ευθυνών, αλλά σημαίνει προσοχή και διάκριση, ώστε να κάνουμε τα καλά και ωφέλιμα για μας, χωρίς ποτέ να αποκοπούμε από το περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό, διότι αυτό θα σημαίνει παραλογισμό και λάθος κατεύθυνση, η οποία θα μας οδηγήσει σε αδιέξοδα στο μέλλον.

Οι ανάγκες για ενέργεια και καθημερινή δύναμη δεν αφορά μόνο και αποκλειστικά τους ανθρώπους του κλήρου, αλλά αφορά “πάντας ανθρώπους” όσο ζούν πάνω στην γη. Και αυτό σημαίνει ότι καθένας, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά και τις ανάγκες του, μεριμνά για την δύναμη, τόσο του σώματος, όσο και του εσωτερικού του κόσμου, ανεξάρτητα από επάγγελμα και περιοχή ζωής πάνω στον πλανήτη.

Καθένας, δηλαδή, όπως μεριμνά για να έχει τα απαραίτητα για την τροφή του σώματος, μεριμνά ή πρέπει να μεριμνά και για την τροφή που ενισχύει τον εσωτερικό του κόσμο, δηλαδή την ψυχή του, διότι από αυτή την αυτάρκεια, δηλαδή του εσωτερικού μας κόσμου, εξαρτάται και η πορεία των σκέψεων, των επιλογών και των τελικών αποφάσεων για οτιδήποτε κάνουμε μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα.

Ενώ, δηλαδή, πασχίζουμε για την ικανοποίηση των σωματικών μας αναγκών, στον τομέα της ψυχής και του εσωτερικού μας κόσμου αρκούμαστε σε ψίχουλα και δεν αναζητούμε τα στοιχεία εκείνα που θα ενισχύσουν ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα τον εσωτερικό μας κόσμο, ώστε με αυτάρκεια ψυχικής δύναμης, από τη μια να γνωρίζουμε το καλό, αλλά και από την άλλη να έχουμε τη δύναμη να το επιλέξουμε και να το κάνουμε ατομική μας πράξη, ώστε να προκύψουν και τα αναγκαία καλά της δικής μας προσωπικής ευτυχίας.

Και αυτό αποδεικνύει ότι δεν ενδιαφερόμαστε για την ενίσχυση του εσωτερικού μας κόσμου, διότι ξοδεύουμε όλες ή σχεδόν όλες μας τις δυνάμεις για τις βιοτικές μέριμνες, αφήνοντας ανίσχυρο τον εσωτερικό μας κόσμο, έρμαιο, ουσιαστικά, της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, με ότι αυτό συνεπάγεται στην καθημερινή μας πρακτική, όπου ή δεν ξέρουμε ή δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να επιλέξουμε το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα, με αποτέλεσμα να μην αναδεικνύεται η δική μας προσωπικότητα και οι δικές της ανάγκες, αλλά να επαναλαμβάνουμε μηχανικά όσα κάνουν οι άλλοι.

Η συμμόρφωσή μας, δηλαδή, με τον γύρο κόσμο χωρίς να έχουμε δική μας άποψη για όσα εμείς αποφασίζουμε ότι μας αφορούν, αποδεικνύει ότι ο εσωτερικός μας κόσμος, των σκέψεων και των συναισθημάτων, είναι πτωχός, δεν έχει αντοχές κριτικής στάσης απέναντι στους άλλους, με αποτέλεσμα την ομογενοποίηση και όχι την ανάπτυξη και εξέλιξη της δικής μας προσωπικότητας. Διότι, μπορεί να ζούμε πάνω στον πλανήτη 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, αλλά καθένας τρέφεται ατομικά, και επιβιώνει και πεθαίνει αυτομικά, άρα οι ευθύνες δεν είναι συγκεχυμένες, αλλά είναι ατομικές κατά κύριο λόγο.

Και αυτό αποδεικνύει την ποσότητα της δύναμης που διαθέτουμε μέσα μας, στον εσωτερικό μας κόσμο, διότι με αυτή αποφασίζουμε και με αυτήν παράγουμε έργα αντάξια και ισόποσα με τις δυνάμεις που διαθέτουμε, τόσο για την διάκριση του καλού, όσο και για την επιλογή και έμπρακτη συμπεριφορά στην καθημερινότητα. 

Η πραγματικές ανάγκες στην καθημερινότητα μάς οδηγούν στα καταστήματα για τις σωματικές προμήθειες, αλλά και για τις ψυχικές δυνάμεις, προκειμένου να έχουμε αντοχές να κερδίσουμε στην σημερινή πραγματικότητα, και όχι μόνο στις ιδέες και στις αντιλήψεις.

Αυτή ακριβώς η ανάγκη να καλύψουμε τις ημερήσιες προμήθειες σε τροφή και ψυχαγωγία, είναι το κίνητρο που μας οδηγεί και σε αναζητήσεις πέραν των σωματικών αναγκών, αλλά και πέραν των απλών ψυχαγωγικών, δηλαδή την μουσική, την φιλική παρέα και όλα όσα συμβάλλουν στην καθημερινή ισορροπία μεταξύ εξωτερικής πραγματικότητας και εσωτερικού ψυχικού κόσμου.

Διότι, είναι προφανές ότι η ισορροπία αυτή μεταξύ εξωτερικών γεγονότων και δύναμης του εσωτερικού μας κόσμου, είναι το κυρίαρχο στοιχείο, δεδομένου ότι το περιβάλλον, φυσικό και κοινωνικό, μεταβάλλεται από στιγμή σε στιγμή και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή. Για τον λόγο αυτό και οι προμήθειές μας δεν είναι μόνο για μια στιγμή ή για μια μέρα ή μια περίοδο, αλλά τρέχουμε να εξασφαλίσουμε – όσο εξαρτάται από μας – και το απώτερο και απώτατο μέλλον, όχι μόνο για το άτομό μας αλλά και για όσους είναι εξαρτημένοι από τις δικές μας ενέργειες.

Αυτό ισχύει για όλες μας τις ανάγκες, από την τροφή και την συντροφικότητα έως τις ανάγκες της ψυχής μας, δηλαδή του εσωτερικού μας κόσμου των σκέψεων και των συναισθημάτων, διότι η επαρκής προμήθεια για το αύριο είναι προφανές ότι θα αποβεί καλύτερη για όλους. Διότι, κατά κανόνα δεν προμηθευόμαστε μόνο τα αναγκαία της στιγμής ή της ημέρας, αλλά οι προμήθειές μας επεκτείνονται και πολύ πέραν αυτών, καθώς όλοι αποθηκεύουμε πράγματα για το μέλλον, αν και δεν το γνωρίζουμε στην πραγματικότητα. Αυτός είναι ο κανόνας για όλους του ζωντανούς ανθρώπους, διότι η αίσθηση της επάρκειας δεν αφορά μόνο την στιγμή ή την ημέρα, αλλά αφορά όλο το υπαρξιακό μας μέλλον.

Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι καθένας που ενδιαφέρεται για την παρούσα ζωή αλλά όχι περιοριστικά, οφείλει να αναζητά και τις παραμέτρους εκείνες που θα τον οδηγήσουν σε επάρκεια σταθερών αγαθών, τα οποία θα τροφοδοτούν τόσο το σώμα όσο και τον εσωτερικό κόσμο, δηλαδή τον ψυχικό κόσμο. Και στην πλευρά αυτή κυρίαρχο ρόλο παίζει η ενίσχυση του εσωτερικού ανθρώπου με υλικά αντοχής μέσα στον χρόνο, και συνέστησε την αναζήτηση της γνώσης του δημιουργού μέσα από την δική του διδασκαλία. Διότι, μόνο αυτή η αναζήτηση και η γνωριμία μπορεί να εξασφαλίσει όχι μόνο τρόπους απόκτησης αγαθών, αλλά και δύναμης διαχείρισης της ζωής για το παρόν αλλά και για το μέλλον, εγγύς απώτερο, απώτατο και αιώνιο διαχρονικά.