Αρχεία για: Νοέμβριος 2023

Η προσωπική ανάγκη για περισσότερη δύναμη στην δική μας καθημερινή ζωή μάς οδηγεί στα καταστήματα για τα είδη πρώτης ανάγκης επιβίωσης. Και αυτό ισχύει για όλους του ανθρώπους επί γης διαχρονικά. Η ίδια προσωπική ανάγκη μας οδηγεί και σε άλλες δραστηριότητες, όπως οι πράξεις αναψυχής, διακοπές, παρέες, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, κλπ, οι οποίες δεν έχουν άμεση σχέση με την λειτουργία του σώματος, αλλά με τον εσωτερικό μας άνθρωπο, τον άνθρωπο των σκέψεων και των συναισθημάτων, ο οποίος είναι και ο τελικός εντολέας για την κίνηση όλων των μελών και την παραγωγή κάθε καλού ή κακού έργου από μας τους ίδιους.

Το σώμα, δηλαδή, δεν κάνει καμία κίνηση χωρίς τις εντολές του νου μας, ο οποίος, πριν από κάθε εντολή πράξης σταθμίζει όλες τις παραμέτρους, από τα απλούστερα έως τα πιο σύνθετα καθημερινά μας ζητήματα. Διότι, ακόμη και για τα απλούστερα απαιτείται η εντολή του νου, προκειμένου όλα τα μέλη, ακόμη και τα μη ορατά, να αναλάβουν τις απαραίτητες δικές τους ευθύνες, ώστε η πράξη που θα εκδηλωθεί να εκφράζει το σύνολο των σωματικών μας ικανοτήτων. Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος δεν λειτουργεί μηχανικά και ανεγκέφαλα, αλλά πίσω από κάθε εξωτερική ενέργεια και πράξη, υπάρχει ο συντονισμός όλων των στοιχείων, ορατών και μη, τα οποία συμβάλλουν στην άρτια πρακτική εμφάνιση των κινήσεων που φαίνονται εξωτερικά.

Και εδώ παίζει καθοριστικό ρόλο ο εσωτερικός μας κόσμος, η πληρότητα και η αρτιότητα των υλικών που διαθέτει, ώστε οι πράξεις να συμβαδίζουν με όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα μέσα στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Διότι, από τις σκέψεις και τα συναισθήματα – το νου και την καρδιά όπως έλεγαν παλαιότερα – θα προκύψουν όλα τα επόμενα που θα εμφανιστούν ως πράξεις ενός ατόμου σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής του.

Μάλιστα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι πάντα οι σκέψεις και οι εκτιμήσεις των συναισθημάτων προηγούνται των πράξεων, διότι αυτά θα καθορίσουν τόσο το αντικείμενο, όσο και τον χρόνο και τον τρόπο που θα υλοποιηθεί η σκέψη και η απόφασή μας για οποιαδήποτε δραστηριότητα θα εμφανιστεί στον εξωτερικό χώρο. Και επειδή η πράξη δεν μπορεί εύκολα να διορθωθεί, ο Χριστός έστρεψε την προσοχή μας στις διαδικασίες του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή σε όσα συντελούνται μέσα μας πριν από κάποια δραστηριότητα.

Διότι καλύτερα να προλαμβάνεις από το να διορθώνεις τα κακώς έχοντα εκ των πράξεων. Ο εσωτερικός μας άνθρωπος, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας καθορίζουν τις πράξεις μας. Οι διορθώσεις, για να έχουν αποτέλεσμα, δεν πρέπει να γίνονται επί των πράξεων εκ των υστέρων, αλλά να προηγούνται, και να γίνονται κατά τον χρόνο της προ των πράξεων περιόδου, εφόσον, φυσικά θέλουμε να έχουμε μια πετυχημένη καθημερινότητα.

Τα όργανα του σώματος χρειάζονται ενέργεια και δύναμη για να ανταποκριθούν κάθε στιμή στις ατομικές μας απαιτήσεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή τον κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων που λειτουργεί μέσα στα όργανα του σώματος με αόρατο τρόπο, αλλά είναι απόλυτα βέβαιο ότι λειτουργεί και κατευθύνει τα όργανα του σώματος να εκτελέσουν κάθε ενέργεια και με κάθε τρόπο που εμείς επιλέγουμε.

Είναι, λοιπόν, βέβαιο, ότι όπως τα όργανα του σώματος έχουν ανάγκη από υλικά που παράγουν την αναγκαία για την επιβίωσή μας ενέργεια, έτσι και τα όργανα του εσωτερικού μας κόσμου έχουν τις ίδιες ανάγκες σε υλικά, από τα οποία θα παραχθεί η αναγκαία για κάθε περίσταση ενέργεια και ατομική ψυχική δύναμη, ώστε να πετυχαίνουμε τους στόχους που έχουμε θέσει, συλλειτουργώντας τα μέλη του σώματος με την λειτουργία των μελών του εσωτερικού μας κόσμου.

Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο, διότι κανένα μέλος του σώματος δεν κινείται ανεξάρτητα και μεμονωμένα, αλλά όλα συμβάλλουν στην κίνηση που θα κάνει ένα μέλος, άσχετα εάν εμείς δεν το κατανοούμε μέσα στην απλή καθημερινή μας πρακτική ζωή. Είναι, ωστόσο, βέβαιο ότι όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό, εάν αποφασίσουμε να ενεργοποιήσουμε ένα μέλος και να απενεργοποιήσουμε ένα άλλο μέλος. Και τούτο συμβαίνει διότι ο κεντρικός μας εγκέφαλος είναι αυτός που αποφασίζει, σε συνεργασία με όλα τα υπόλοιπα όργανα και μέλη του σώματος, την κίνηση που θα κάνει ένα μέλος.

Άρα, όλα τα μέλη συμμετέχουν στην κίνηση και στην λειτουργία του κάθε μέλους, διότι όλα αναφέρονται στο ένα, που είναι βέβαια το σύνολο του σωματικού μας οργανισμού. Όπως, λοιπόν, το σώμα έχει τους δικούς του απαράβατους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί μέσα στην καθημερινή ζωή και το κατανοούμε όλοι, έτσι, με ένα αντίστοιχο τρόπο λειτουργεί και ο εσωτερικός μας κόσμος και τα δικά του όργανα, προκειμένου να είναι ενεργός και να συμμετέχει στην λειτουργία όλων των οργάνων, τα οποία θέτουν σε θέληση και τρόπο εκτέλεσης κάθε ατομικό μας έργο.

Βέβαια, όλες οι λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου δεν είναι ορατές και δεν γίνονται αντιληπτές από μηχανήματα. Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαία η λειτουργία του εφοδίου της πίστης που διαθέτει κάθε ανθρώπινος οργανισμός, ώστε να επιβιώνει στην δική του καθημερινότητα. Και αυτό δεν είναι θέμα αντικειμένου της πίστης – Χριστός, θεός Παναγία, άγιοι ή σύγχρονα πρόσωπα και θέματα – αλλά είναι θέμα λειτουργικής επάρκειας και λειτουργικής αποτελεσματικότητας, προκειμένου η πίστη να έχει αποτελέσματα στην πρακτική μας ζωή.

Η πίστη, εξήγησε ο Χριστός, είναι το όργανο που διαθέτουμε όλοι μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο, και, καλλιεργώντας αυτό το όργανο, θα έχουμε πλήρη αποτελέσματα, εάν βεβαίως επιμένουμε έως το τέλος στην εφαρμογή των οδηγιών που μας εξήγησε ο ίδιος, και εφάρμοσαν οι πρώτοι μαθητές του, αλλά και όλοι όσοι ακολούθησαν το δικό τους παράδειγμα, αφήνοντας σε μάς ουσιαστικό υπόδειγμα πρακτικής ζωής. 

Η εξάρτησή μας από την ενέργεια και τις πηγές της είναι μια καθημερινή εμπειρία για κάθε άνθρωπο πάνω στη γη όσο ζει. Τώρα, μάλιστα, έχουμε αξιοποιήσει και πρόσθετες πηγές ενέργειας, τα ορυκτά καύσιμα, τον ήλιο, κλπ, ακριβώς, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί να ζήσει κάποιος στον σύγχρονο κόσμο. Με λίγα λόγια, καθένας αντιλαμβάνεται ότι χωρίς ενέργεια και δύναμη που παράγεται από τα υλικά που περιέχουν ενέργεια (πχ βενζίνη) δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες του.

Και αυτό είναι ορατό και κατανοητό για κάθε ώριμο άνθρωπο, όσον αφορά τις πρακτικές μας ανάγκες διαβίωσης. Όταν όμως αναζητήσουμε τις αιτίες των λαθών και των προσωπικών μας εκλεισμών σε αδιέξοδα, τότε κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε την αναζήτηση δύναμης, δηλαδή υλικών που περιέχουν ενέργεια, προκειμένου να αποφύγουμε την ατομική μας παραδοχή του αδιεξόδου μας.

Ενώ, δηλαδή, η έλλειψη δύναμης είναι μια προσωπική και αποκλειστικά ατομική υπόθεση – πχ κανείς δεν μπορεί να πιεί νερό για να ξεδιψάσουμε εμείς – όταν ερχόμαστε στις πηγές των υλικών ενέργειας που θα τροφοδοτήσουν τον εσωτερικό μας κόσμο, ώστε να παίρνουμε ορθές και ωφέλιμες αποφάσεις στην προσωπική μας ζωή, εκεί μένουμε αδρανείς, δεν ψάχνουμε και δεν ερευνούμε σε βάθος και με ένταση το θέμα που μας απασχολεί.

Όσοι είμαστε θρησκευόμενοι ή ξέρουμε τα πράγματα της πίστης, αρκούμαστε στο κερί και τον σταυρό, προκειμένου να τροφοδοτήσουμε την συνείδησή μας με ανάπαυση, ώστε να μην μας ενοχλεί, αφήνοντας αναπάντητα τα μεγάλα ερωτήματα και δίνοντας την μεγαλύτερη ευθύνη της δικής μας αποτυχίας στις κοινωνικές ανισότητες και στην άδικη κοινωνία. Και μπορεί αυτό να είναι σωστό και αληθές, αλλά αυτή η αλήθεια δεν αλλάζει την δική μου ζωή, διότι εγώ πρέπει να βρω την δύναμη – ψυχική και σωματική – να παλέψω με τα ατομικά μου προβλήματα.

Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στην υποχρεωτική κοινωνική μας συμμετοχή, αλλά η ρίζα των προβλημάτων βρίσκεται μέσα μας. Διότι, η αδυναμία του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή των σκέψεων και των αποφάσεων, δεν προέρχεται από το κοινωνικό μου περιβάλλον, αλλά η αδυναμία προέρχεται και συντελείται μέσα μου, εκεί που μετράω τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου, σταθμίζοντας όμως με ειλικρίνεια τα πραγματικά και όχι τα πλασματικά και συμφέροντα μόνο δεδομένα. Εγώ σκέφτομαι λάθος, υπολογίζω λάθος και στο τέλος οι πράξεις μου δεν θα είναι αυτές που θα ήθελα και γι’αυτό δεν φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας αλλά η δική μου αμεριμνησία ή η δική μου λανθασμένη λογική.

Και στην διδασκαλία του Χριστού υπάρχουν όλες οι συνισταμένες για ατομική επίγνωση της αλήθειας και συμμόρφωση προς την πραγματικότητα, ώστε η καθημερινή μας ζωή να είναι κερδοφόρα και όχι ζημιογόνα. 

Η δύναμη που απαιτείται για τις καθημερινές μας ανάγκες, για μεν το σώμα προέρχεται από τις τροφές και την αναπνοή, για δε τον εσωτερικό μας άνθρωπο των σκέψεων και των συναισθημάτων, από την επαφή μας με ό,τι κυκλοφορεί γύρω μας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον 21ο αιώνα.

Διότι, εμείς πλέον δεν ζούμε σε περιορισμένες κοινωνίες, αλλά βιώνουμε μια πρωτόγνωρη για την ανθρωπότητα οικουμενική γνώση, άρα καθένας καλείται να προσαρμόσει τον εσωτερικό του κόσμο στην σύγχρονη κάθε μέρα πραγματικότητα, χωρίς να είναι υποχρεωμένος, βέβαια, να ακολουθεί τις παλαιότερες πρακτικές, εφόσον αυτές δεν εκφράζουν τον ίδιο και δεν καλύπτουν τις προσωπικές του ανάγκες.

Και αυτό σημαίνει ότι ο εσωτερικός μας κόσμος δέχεται μυριάδες πληροφορίες, οι οποίες δεν είναι πάντοτε αυτό που το άτομό μας έχει ανάγκη. Άρα, αυτό σημαίνει διαχωρισμό και επιλογή, ώστε να τρέφεται και να αναπτύσσεται ο εσωτερικός μας άνθρωπος των σκέψεων και των συναισθημάτων με υλικά που προσθέτουν και δεν αφαιρούν από το υφιστάμενο υλικό που διαθέτουμε κάθε στιγμή.

Βέβαια, αυτό είναι δύσκολο στην εφαρμογή του. Διότι, από τη μια απαιτείται ισχυρός εσωτερικός κόσμος διάκρισης, και από την άλλη δύναμη επιλογής και εφαρμογής των ατομικών επιλογών, ώστε να μπορούν να υλοποιηθούν οι επιλογές μας. Διότι, καλή η θεωρία, αλλά στο τέλος αυτό που απομένει ως κέρδος είναι το αποτέλεσμα από την εφαρμογή της θεωρίας στην πρακτική μας καθημερινότητα. Και ο Χριστός ήταν απόλυτος.

Από τον καρπό κρίνονται όλα και όχι από την θεωρία μόνο. Διότι, κάθε θεωρία αποδεικνύεται στην πρακτική της εφαρμογή, δηλαδή εάν έχει καλά αποτελέσματα, ωφέλιμα για το ενδιαφερόμενο άτομο και την γύρω του κοινωνία. Διαφορετικά, δεν είναι άμεσα τουλάχιστον ωφέλιμη. Και ο τομέας της εσωτερικής μας δύναμης, δηλαδή των σκέψεων και των συναισθημάτων, απαιτεί υψηλές ποσότητες ενέργειας και δύναμης, προκειμένου να είναι σε θέση να αναγνωρίζει το καλό, αλλά να έχει και την δύναμη να το επιλέγει και να το πράττει, προκειμένου να εισπράττει το καθημερινό του κέρδος.

Η διδασκαλία του Χριστού για την ατομική μας καθημερινότητα είναι σαφής. Ξεκινήστε με την αναζήτηση του δημιουργού μέσα στα προγράμματά σας, και μην αγνοείτε τον ρόλο του στις δικές σας επιλογές και αποφάσεις. Διότι, εκείνος γνωρίζει το παρελθόν και τις συνθήκες του παρόντος, αλλά γνωρίζει και το μέλλον και όσα δεν φαίνονται ακόμη. Και εάν ακολουθήσετε την δική του πορεία, να αποφεύγετε το κακό και να επιλέγετε το καλό, τότε η καθημερινότητά σας θα αυξάνεται σε δύναμη επιλογών και εφαρμογών, ώστε να έχετε ένα εσωτερικό κόσμο ενδυναμούμενο και όχι εξασθενούμενο από τις μυριάδες πληροφορίες που χτυπούν κάθε στιγμή την πόρτα της δικής σας συνειδήσεως. Ωστόσο, εσείς κρίνεσθε και όχι οι πληροφοριοδότες που σας περικυκλώνουν, άρα η δική σας επιλογή κρίνεται και όχι των άλλων. 

Η δύναμη που χρειαζόμαστε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας είναι το σπουδαιότερο στοιχείο που καθορίζει την ατομική μας επιτυχία. Εάν υπάρχει δύναμη, δύναμη διάκρισης καλού-κακού και συμφέροντος-ζημίας, τότε η προσπάθειά μας να πετύχουμε κάτι έχει περισσότερες πιθανότητες να ολοκληρωθεί με επιτυχία. Εάν έχουμε έλλειψη δύναμης, σωματικής και ψυχικής, τότε η αποτυχία είναι δεδομένη.

Εκείνο, λοιπόν, που απομένει σε μας είναι να παρακολουθούμε την ατομική μας φαρέτρα τί όπλα διαθέτει και πόση αντοχή έχουμε, ώστε να μην υπερβάλλουμε, αλλά και να μην υποχωρούμε όταν μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό για την ζωή μας. Και εδώ ο ψυχικός μας κόσμος, ο κόσμος που λειτουργεί και κατευθύνει το σώμα μας σε πράξεις ή απραξία παίζει καθοριστικό ρόλο. Η δύναμη ψυχής δεν περιορίζεται μόνο στην φαινομενική δύναμη, δηλαδή, σε αυτή που όλοι μπορούν να διαπιστώσουν εξωτερικά, αλλά εργάζεται αυτή η δύναμη μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο, σταθμίζει σιωπηρά τα πράγματα, επιλέγει το καλύτερο για την στιγμή εκείνη, χωρίς, ωστόσο, να παραβλέπει και την προέκταση των συνεπειών της στιγμής στο ατομικό μας μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο.

Και εδώ βρίσκεται ένα μεγάλο μυστικό της διδασκαλίας του Χριστού. Όλοι φαινομενικά μπορεί να κάνουμε τα ίδια πράγματα, όμως ποτέ δεν είναι copy-paste. Διότι το ίδιο πράγμα, εάν γίνει πράξη σε άλλη στιγμή και με άλλο τρόπο, μπορεί-και συνήθως έτσι γίνεται-να έχει διαφορετικά αποτελέσματα για κάθε άνθρωπο. Για τον λόγο αυτό κανείς δεν συμπίπτει με τον άλλο ούτε στον τρόπο, ούτε στον χρόνο που κάνει το ίδιο πράγμα με ένα τρίτο άτομο. Καθένας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας αυτή η αρχή της ατομικότητας δεν έχει ξεπεραστεί μέχρι σήμερα.

Καθένας επιλέγει, όχι μόνο το τί θα κάνει, αλλά-κυρίως-το πότε θα το κάνει, και με ποιον τρόπο, και για ποιο σκοπό. Όλα είναι δυνατά στον κάθε άνθρωπο, αλλά καθένας επιλέγει το τί και το πώς και το πότε. Και εδώ κρύβονται τα μυστικά της πίστης στον δημιουργό. Ο άνθρωπος, και ατομικά ο καθένας μας δεν είναι ξεκομμένος από το σύνολο των ανθρώπων και του σύμπαντος. Αλλά αποτελεί τμήμα αυτού που ονομάζουμε κόσμος, και αυτό είναι θαυμάσιο και μυστηριώδες, καθώς δεν χωράει στο δικό μας νου, πώς είναι δυνατόν όλα να συμπορεύονται, ενώ φαινομενικά είναι συγκρουόμενα και αντίθετα.

Αυτή όμως η αντίληψη είναι μικρόψυχη και δεν περιλαμβάνει το μεγάλο μυστικό της αγάπης, που όλα τα βλέπει με θετικό τρόπο, ακόμη και όταν όλοι συμφωνούν για το αντίθετο. Καθένας είναι ένας εν δυνάμει άρχοντας. Και όσο πιό γρήγορα, δυναμικά και αποφασιστικά το συνειδητοποιήσει, τόσο μεγαλύτερη επιτυχία θα έχει στην ατομική του πορεία. Διότι, κανείς δεν είναι μόνος, αλλά συμπορεύεται με το σύνολο για το καλό όλων και, φυσικά, το ατομικό του καλό, γιατί αυτό είναι το θέλημα και το σχέδιο του δημιουργού. Κανείς να μην λείψει από την σύναξη γιατί δεν πίστευε και δεν προετοιμάστηκε κατάλληλα τον καιρό της εδώ ζωής του, καλλιεργώντας την πίστη στον δημιουργό, αυτό το εφόδιο που εξασφαλίζει στον ενδιαφερόμενο αποθέματα ενέργειας και δύναμης.