Αρχεία για:2023

Είναι προφανές ότι η ζωή μας είναι δεμένη και εξαρτημένη από αυτό – και με αυτό – που εμείς αποκαλούμε ενέργεια, διότι κανείς ζωντανός οργανισμός δεν επιβιώνει χωρίς αυτό το στοιχείο, δηλαδή την ικανότητα να λαμβάνει στοιχεία, από τα οποία θα προκύψει η αναγκαία για την επιβίωση ενέργεια και η δύναμη, όπως εμείς την κατανοούμε μέσα στην πρακτική μας καθημερινότητα.

Ωστόσο, ενώ αυτό είναι πρακτικά κατανοητό από την προσωπική μας καθημερινότητα, εκείνο που δεν γίνεται αντιληπτό είναι η λειτουργία αυτών των στοιχείων που παράγουν τα αναγκαία για την προσωπική μας επιβίωση, δηλαδή πώς αυτά τα στοιχεία – τροφές, αέρας, κλπ – παράγουν την ενέργεια, η οποία εν συνεχεία παράγει την δύναμη που μας δίνει την ικανότητα της ανάπτυξης, της επιβίωσης και της αντιμετώπισης των καθημερινών μας ζητημάτων.

Διότι, κανείς δεν επιβιώνει πάνω στην γη χωρίς να περάσει διά πυρός και σιδήρου, δηλαδή να αντιμετωπίσει τις ατομικές προκλήσεις, οι οποίες τον κάνουν ώριμο και τον εντάσσουν μέσα στο κοινωνικό του γίγνεσθαι. Ζωή στα νεφελώματα όσο ζούμε πάνω στη γη δεν υπάρχει. Αντίθετα, υπάρχει σκληρός αγώνας επιβίωσης, με ό,τι σημαίνει για τον καθένα αυτός ο αγώνας. Διότι, όλοι αγωνιζόμαστε, αλλά δεν έχουμε τους ίδιους στόχους και δεν διαθέτουμε τα ίδια εφόδια για να πετύχουμε.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός ξεκαθάρισε στην διδασκαλία του ότι όσο ζει ο άνθρωπος, είναι μέσα στον κόσμο, και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προστατεύσει τον εαυτό του από τα αρνητικά και να οικοδομήσει τα θετικά, όσα δηλαδή συμβάλλουν στην δική του – αλλά και των άλλων – καλύτερη επιβίωση. Ωστόσο, αυτό είναι ένα τμήμα της ζωής μας, και αφορά κυρίως τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας. Αλλά είναι γνωστό ότι εκτός από αυτά τα πρακτικά, υπάρχουν και τα μη πρακτικά, δηλαδή όσα λαμβάνουν χώρα μέσα μας και καλλιεργούν το τώρα αλλά και το μέλλον, εγγύς, απώτερο και αιώνιο.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν έδωσε οδηγίες μόνο για την καθημερινή πρακτική ζωή μας, αλλά επεσήμανε και στοιχεία που τροφοδοτούν τον εσωτερικό μας άνθρωπο, δηλαδή των σκέψεων και των συναισθημάτων, διότι από αυτούς τους τομείς εξαρτάται και η πρακτική ζωή μας. Ενώ, δηλαδή, εμείς εστιάζουμε καθημερινά μόνο στις ανάγκες των πρακτικών ζητημάτων, ο Χριστός εξήγησε ότι δεν μπορείτε να δείτε μακρύτερα στο μέλλον, εάν δεν καλλιεργήσετε και τον εσωτερικό σας κόσμο μέσω της πίστης και την γνωριμίας με τον δημιουργό σας, ακολουθώντας το δικό μου παράδειγμα της συνέπειας προς τον θέλημα του Θεού.

Ό,τι συμφωνεί με το αυτό το θέλημα, έχει μέλλον και αποδίδει καλούς καρπούς στην καθημερινότητα. Ό,τι είναι ασύμφωνο ή και αντίθετο με το θέλημα, αυτό θα είναι πρόσκαιρο, εφήμερο και δεν θα σας ικανοποιεί στο μέλλον.

Γιατί είναι σημαντικό και απόλυτα χρήσιμο να κατανοήσουμε ποιός είναι ο κεντρικός πάροχος της ενέργειας στην ζωή μας; Γιατί είναι σημαντικό και απόλυτα αναγκαίο να ξέρουμε, όχι μόνο τον κεντρικό πάροχο – άσχετα αν εκείνος χρησιμοποιεί και μικρότερους διαχειριστές που για μας φαντάζουν ως πάροχοι – αλλά και τον τρόπο που θα τον γνωρίζουμε και θα συνεργαζόμαστε μαζί του, ώστε να έχουμε πλήρη παροχή για όλες μας τις προσωπικές ανάγκες; Προφανώς γιατί αυτό είναι το ατομικό μας συμφέρον.

Καθένας που θέλει την ζωή και την αγαπά, είναι προφανές ότι, όσο καλύτερα ξέρει τον πάροχο και όσο καλύτερα ξέρει να χρησιμοποιεί την δική του παροχή ενέργειας για το σώμα αλλά και τον εσωτερικό του κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων, τόσο καλύτερη καθημερινότητα θα έχει αποφεύγοντας λάθη, αλλά θα διατηρεί και ανοιχτό δίαυλο για την διαχρονική αξία των έργων του και την δική του προοπτική προς την αιωνιότητα.

Κανείς μας δεν θέλει το έργο του να έχει αξία μόνο για μια ημέρα, αλλά όλοι θέλουμε την δόξα των επόμενων γενεών, οι οποίες και θα αναγνωρίσουν την δική μας προσωπική αξία από τα έργα μας που θα διατηρούνται και θα αποδίδουν καλούς καρπούς διαχρονικά.

Για τον λόγο αυτό και στην διδασκαλία του Χριστού υπάρχουν όλες οι οδηγίες για μια πετυχημένη καθημερινότητα, τώρα, σήμερα, μέσα στον κόσμο αυτό, αλλά και προοπτικές – εάν κάποιος διατηρήσει την αρχή των πεποιθήσεων στο έργο του Χριστού – διαχρονικής μετάβασης των δικών του αξιών. Η απαραίτητη πορεία στην ζωή, για όσους θέλουν να περπατήσουν προς την προοπτική της αιωνιότητας, είναι η ανακάλυψη του κεντρικού παρόχου που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον δημιουργό, και η αξιοποίηση αυτής της παροχής για τα καθημερινά του έργα, καλλιεργώντας παράλληλα τον έσω του άνθρωπο, ώστε να κατανοεί καλύτερα τόσο τον δημιουργό, όσο και την δημιουργία μέσα στην οποία θα περάσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του.

Ο Χριστός δεν παρέλειψε τίποτα που θα είναι χρήσιμο για τον καθένα που θα ενδιαφερθεί να μάθει και να εξασκήσει την δική του διδασκαλία, προσδοκώντας καλύτερη καθημερινότητα, αλλά και προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου ή και αιώνιου. Όλα βρίσκονται μέσα στις δικές μας δυνατότητες επιλογών, και καθένας έχει την ευθύνη των δικών του επιλογών και ενεργειών, απολαμβάνοντας και τις συνέπειες, θετικές ή αρνητικές, στην δική του καθημερινότητα.

Κοιτάζοντας την προσωπική μας πρακτική ζωή στην καθημερινότητα, όλοι καταλαβαίνουμε τον ρόλο της ενέργειας που λειτουργεί μέσα μας για να έχουμε δύναμη να κάνουμε τις διάφορες δραστηριότητές μας, είτε με το σώμα, είτε με το νου. Και αυτή η προσωπική αλήθεια είναι κρίσιμο σημείο για τον τρόπο που κατανοούμε τον γύρω κόσμο, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας.

Διότι, η αδυναμία στο σώμα αντιμετωπίζεται με αύξηση των υλικών με τα οποία ενισχύεται ή απαλλάσσεται από ανεπιθύμητες παρεμβάσεις. Ωστόσο, αυτό δεν είναι η μοναδική πλευρά της προσωπικής μας καθημερινότητας. Διότι, εκτός από την ορατή δράση και τις πράξεις, υπάρχει και ο κόσμος των σκέψεων και των συναισθημάτων, από τα οποία εξαρτάται η πορεία των επιλογών και των αποφάσεων, πριν φτάσουμε σε μια πράξη, και αυτό ισχύει για τα πάντα. Από τις επιλογές μας για σύντροφο και σπίτι, μέχρι το κατάστημα της γειτονιάς για τις καθημερινές μας ανάγκες.

Και αυτό αποδεικνύει την σοβαρότητα του θέματος, δηλαδή το να κατανοούμε ορθά τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουμε για κάτι, ώστε να προλαμβάνουμε δυσάρεστες ή να καλλιεργούμε θετικές προοπτικές για το προσωπικό μας μέλλον. Κανείς άνθρωπος δεν έχει δραστήρια καθημερινότητα χωρίς να έχει σκεφτεί τις συνέπειες που θα έχει κάθε απόφασή του.

Και η διδασκαλία του Χριστού απέβλεπε – και αποβλέπει σήμερα αλλά θα προβλέπει και για το μέλλον – την βελτίωση αυτής της παραμέτρου: δηλαδή, την ορθή λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου, η οποία δεν μπορεί να είναι πάντοτε σύμφωνη ή αντίθετη με ο,οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Απαιτείται, λέει ο Χριστός, προσωπική παρέμβαση των δικών μας σκέψεων, ώστε να μην φτάνουμε σε λάθος επιλογές – πρώτα σκέψεων και στην συνέχεια και πράξεων.

Διότι, εάν προλάβουμε να αντιληφθούμε την ζημία ή το κέρδος από μια επιλογή ή απόφασή μας, τότε έχουμε κερδίσει μια πιθανότητα, όχι μόνο αποφυγής λάθους, αλλά και κατάκτησης μιας επιτυχίας. Και αυτό συμβαίνει μέσα μας, στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας που προδικάζουν την πρακτική μας καθημερινότητα.

Η στροφή και το ατομικό μας ενδιαφέρον για τις σκέψεις και την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου, είναι η βάση για καλύτερες προοπτικές ζωής. Η αδιαφορία και η πλήρης και άνευ όρων σύμπλευση με την γύρω καθημερινότητα, έχει πολλές πιθανότητες να μας οδηγήσει σε προσωπικά αδιέξοδα, διότι θα λείπει ο προσωπικός μας έλεγχος και η ατομική μας εμπειρία για κρίση και επιλογές που θα συμφωνούν με τις ατομικές μας ανάγκες για ενίσχυση της ατομικής μας δύναμης μέσω της κατανόησης της ενέργειας που επεξεργάζεται ο εσωτερικός μας κόσμος.

Οι διαγνωσμένες αδυναμίες μας οφείλονται στην έλλειψη υλικών, ή στην αδυναμία επεξεργασίας των υλικών που υπάρχουν αλλά εμείς δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε την ενέργεια που κρύβεται μέσα στα υλικά αυτά.

Σε κάθε περίπτωση, ή δηλαδή δεν διαθέτουμε τα απαιτούμενα υλικά ή δεν είμαστε σε θέση να τα επεξεργαστούμε, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο άτομό μας. Διότι, με την διάχυτη γνώση που υπάρχει σήμερα μέσω των διαθέσιμων επαφών, καθένας μπορεί να μάθει ό,τι θέλει κάθε στιγμή της ζωής του, άρα δεν φταίνε οι άλλοι αλλά η ευθύνη ανήκει στο άτομο που δεν έπραξε τα δέοντα ώστε να πάρει αυτό που χρειάζεται για να υπερβεί τις αδυναμίες του.

Και ο Χριστός ξεκαθάρισε: μην ψάχνετε έξω, αλλά στρέψτε την προσοχή στον εσωτερικό σας κόσμο, μέσα σας, διότι εκεί βιώνονται οι δυνάμεις και οι αδυναμίες σας. Ανακαλύψτε τον εσωτερικό σας κόσμο και προσαρμόστε την πρακτική σας καθημερινότητα στις δικές μου οδηγίες που θα τις βρείτε μέσα στα γραπτά των μαθητών μου, όπως εγώ ο ίδιος τους τα εξήγησα, και πάρτε μαθήματα ζωής, πρακτικής, καθημερινής, αλλά και με προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου και διαχρονικού. Διότι, δεν είναι μόνο οι σημερινές σας ανάγκες, αλλά πρέπει να εξοπλιστείτε και με τις βάσεις για τις ανάγκες που θα παρουσιαστούν στο μέλλον σας, και εάν δεν βάλετε σήμερα θεμέλια, τότε που  θα έρθουν οι ανάγκες δεν θα προλαβαίνετε και θα χάσετε την ευκαιρία της ζωής σας όπως οι μωρές παρθένες.

Εμείς όλοι ψάχνουμε μέσα στα κοινωνικά φαινόμενα να βρούμε τις απαντήσεις στα ατομικά μας προβλήματα, και αυτό είναι μια αδήριτη πραγματικότητα, ότι δηλαδή πολλές φορές η δική μας αδυναμία – οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική, οικογενειακή – οφείλεται στην επίδραση που ασκεί η κοινωνία πάνω στην ατομική μας ζωή. Όμως, αυτή η αλήθεια δεν λύνει και το ατομικό μου πρόβλημα με τις δικές μου αδυναμίες. Διότι, καθένας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και οφείλει να αναλάβει τις ατομικές του ευθύνες για τα ατομικά του ζητήματα.

Καμιά κοινωνία ανθρώπων δεν έχει επιλύσει τα προβλήματα των ατόμων της, εάν καθένα άτομο δεν ενδιαφερθεί να αναλάβει το δικό του μέρος ευθύνης. Η πρόνοια, δηλαδή η προ-νόηση του ατόμου για την προσωπική του ζωή, δεν είναι δυνατόν να μεταφερθεί σε άλλους, διότι κανένας δεν γνωρίζει σε βάθος το ατομικό μας πρόβλημα. Για τον λόγο αυτό και η προσωπική μας ευθύνη δεν μεταβιβάζεται στην κοινωνία όταν εγώ δεν μπορώ να επιλύσω τα δικά μου προβλήματα στην σύγχρονη κάθε φορά κοινωνία. Ο κύριος πάροχος της ενέργειας που χρειάζομαι έχει κάνει τέλεια την δουλειά του. Τώρα, σήμερα, είναι η δική μου ευθύνη να συνειδητοποιήσω τα αδιέξοδα και τις αδυναμίες μου και να τα θεραπεύσω, αξιοποιώντας κάθε προσφερόμενο έντιμο μέσον που υπάρχει δίπλα ή μέσα μου.

Η παροχή ενέργειας στον εσωτερικό μας κόσμο είναι μια ανάγκη που όλοι καλύπτουμε κάθε στιγμή, διότι εάν πάψει αυτή η τροφοδοσία των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, αυτό θα σημαίνει και τον πραγματικό μας θάνατο από τον κόσμο των ζωντανών ανθρώπων. Διότι κανένας δεν ζει και δεν συμμετέχει στα δρώμενα της ζωής, χωρίς σκέψεις και συναισθήματα, μέσα από τα οποία καθένας δίνει και παίρνει αυτό που έχει ανάγκη για την επιβίωσή του.

Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: ποιός είναι ο πάροχος της ατομικής μας ανάγκης για τροφοδοσία; Διότι, μπορεί να μην το ομολογούμε – δεν χρειάζεται άλλωστε – αλλά όλοι καταλαβαίνουμε την πηγή της έμπνευσης του διπλανού μας από τον τρόπο που σκέφτεται και εκφράζεται μέσα στην πρακτική του καθημερινότητα. Εάν οι σκέψεις και τα συναισθήματά του είναι υγιεί και θετικά, τότε εκτιμούμε ότι πρόκειται για καλή πηγή που τροφοδοτεί το άτομο με αλήθεια και αγάπη. Εάν είναι αρρωστημένα ή αρνητικά, τότε εκτιμούμε ότι το άτομο αυτό στερείται αγαθού παρόχου και η παροχή της δικής του ενέργειας δεν παράγει θετικό αλλά αρνητικό ή οπωσδήποτε μη αγαθό και ωφέλιμο αποτέλεσμα.

Και αυτό δεν είναι καινούργια ανακάλυψη, διότι πάντοτε μέσα στην ιστορία, δίπλα στον κεντρικό πάροχο υπήρχαν και οι “καταφερτζήδες”, που με πλάγιους και πλαστούς τρόπους ξεγελούσαν τους αθώους, προκειμένου να “πουλήσουν” το δικό τους νοθευμένο υλικό ενέργειας, το οποίο μπορεί να φαίνεται προς το παρόν ότι είναι καλό και επαρκές, αλλά όταν δοκιμαστεί στην πρακτική καθημερινή ζωή, εκεί αποδεικνύεται μη καθαρό και τα αποτελέσματά του είναι μικρής ή ακόμη και αρνητικής αξίας.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν δίδαξε μόνο την αποφυγή των πλαστών αληθειών της υποκρισίας, αλλά υπέδειξε και τον τρόπο μέσα από τον οποίο καθένας που ενδιαφέρεται για την διαχρονική του ύπαρξη και λειτουργία, να είναι σε θέση να ελέγχει τα πράγματα και τις πηγές από τις οποίες τροφοδοτεί τον εσωτερικό του κόσμο, δηλαδή τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί στην πρακτική του καθημερινότητα.

Διότι, όλοι οι άνθρωποι πριν πράξουμε κάτι, συνήθως το έχουμε νωρίτερα επεξεργαστεί μέσα στο μυαλό μας και στα συναισθήματά μας, άρα δεν κάνουμε κάτι χωρίς ευθύνη, αλλά εμείς έχουμε την πλήρη ευθύνη, διότι δεν μεριμνήσαμε νωρίτερα να καθαρίσουμε την συνείδησή μας από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, ώστε και οι επιλογές και οι αποφάσεις μας να κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση και να έχουν θετικό και όχι αρνητικό στόχο και αποτέλεσμα.