Η αναγκαία για το σώμα μας ενέργεια προέρχεται από τις τροφές και τον αέρα που αναπνέουμε, και αυτό δεν είναι φιλοσοφία αλλά είναι η πρακτική καθημερινότητα κάθε ζωντανού οργανισμού πάνω στη γη. Η απουσία αυτών των στοιχείων, αναπνοής και τροφών, σημαίνει και τέλος της επίγειας ζωής χωρίς καμία εξαίρεση.
Το ίδιο συμβαίνει και στον εσωτερικό μας κόσμο, των σκέψεων και των συναισθημάτων, χωρίς την λειτουργία των οποίων το σώμα μας, καίτοι μπορεί να φαίνεται ότι είναι εν ζωή, παρόλα αυτά δεν κρίνεται ως επαρκής η ζωή αυτή, αλλά υποστηρίζεται μηχανικά ή δεν είναι ολοκληρωμένος ο τύπος αυτής της μορφής της ζωής. Διότι, καθένας οργανισμός, ιδιαίτερα του ανθρώπου, χωρίς σκέψεις και συναισθήματα, ενώ φαίνεται ως ζωντανός, στην πράξη δεν συμμετέχει στην εμφανή κοινωνική μας ζωή.
Και αυτό δηλώνει ότι παράλληλα με την σωματική μας ανάγκη για τροφοδοσία υλικών από τα οποία θα παραχθεί η ενέργεια και η αναγκαία δύναμη, υφίσταται εξίσου αναγκαία και η τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου, ώστε η μορφή της ζωής που διαθέτει καθένας μας να είναι πλήρης και αντιληπτή από τους γύρω.
Αυτός ήταν και ο στόχος της διδασκαλίας του Χριστού. Όχι μόνο να υποδείξει τρόπους αποφυγής λαθών στην καθημερινότηα από τα οποία θα επέλθει ζημία στο άτομο και στην κοινωνία, αλλά και να φέρει το άτομο που ενδιαφέρεται σε επαφή με την δημιουργό του, δηλαδή να αναστήσει την συνείδηση του ατόμου, ώστε να μπορεί να σταθεί αυτό το άτομο εν πνεύματι και αληθεία μπροστά στον δημιουργό του, και να ρυθμίζει την καθημερινότητά του όχι μόνο με γνώμονα τις πρακτικές του ανάγκες σε τροφή και προστασία, αλλά και να ανοίγει καθημερινά ένα νέο κεφάλαιο, ξεκινώντας καθημερινά από τον έλεγχο και τυχόν αποκατάσταση της επαφής με τον δημιουργό του, και προχωρώντας στην αξιοποίηση αυτής της σχέσης, από την οποία το άτομο θα λαμβάνει ό,τι έχει ανάγκη και για τον εσωτερικό του κόσμο, δηλαδή τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, ώστε η ατομική του πρακτική καθημερινότητα να εμφανίζει εκείνα τα στοιχεία που όλοι αναγνωρίζουμε ότι τροφοδοτούν την επάρκειά μας και κινούνται προς την βελτίωση και την τελειότητα, καθώς δοκιμάζονται και αποδεικνύονται ως αληθή και παραγωγικά προς όλους, όχι μόνο στιγμιαία, αλλά και διαχρονικά.